Tak jak Meflochina to nazwa aktywnego składnika stosowanego w leczeniu i zapobieganiu malarii. Ze względu na poważne skutki uboczne producent zaprzestał sprzedaży leku w Niemczech.
Co to jest meflochina?
Meflochina została opracowana wspólnie przez szwajcarską firmę farmaceutyczną F. Hoffmann-La-Roche AG i instytut armii amerykańskiej zajmujący się leczeniem tropikalnej malarii. Profilaktyka jest również możliwa dzięki lekowi syntetycznemu.
Meflochina wymaga recepty i okazania karty identyfikacyjnej pacjenta. Ponadto przed receptą należy wypełnić listę możliwych przeciwwskazań. Powodem tego są silne psychiatryczne i neurologiczne skutki uboczne leku, które wywołały kontrowersyjne dyskusje, nawet gdy został po raz pierwszy wprowadzony. Meflochinę powiązano z wieloma samobójstwami, próbami samobójczymi i myślami samobójczymi. Jednak nie było wyraźnych dowodów.
W Niemczech meflochina była wcześniej dostępna pod nazwą handlową Lariam®. Jednak w ostatnich latach sprzedaż leku w tym kraju spada, przez co stracił on na znaczeniu w profilaktyce malarii. Od 2013 roku recepta środka była możliwa tylko pod specjalnymi warunkami. W lutym 2016 roku producent Roche zdecydował się zrezygnować z dopuszczenia Lariam® w Niemczech. Sprzedaż preparatu meflochiny została zakończona w kwietniu 2016 roku. Jednak apteki i hurtownie mogą sprzedawać lek przez kolejne dwa lata. Po tym okresie meflochinę można sprowadzać z zagranicy.
Ze względu na poważne skutki uboczne substancja czynna nie jest już zalecana do samodzielnego leczenia w nagłych wypadkach. Jednak DTG (Niemieckie Towarzystwo Medycyny Tropikalnej) nadal przypisuje meflochinie ważną rolę w terapii dzieci i kobiet w ciąży, pod warunkiem przestrzegania środków ostrożności. Jest to szczególnie ważne podczas podróży do obszarów, w których istnieje wysokie ryzyko malarii.
Efekt farmakologiczny
Meflochina ma działanie przeciwpasożytnicze i może być stosowana przeciwko pasożytom malarii, takim jak Plasmodium malariae, Plasmodium vivax, Plasmodium falciparum i Plasmodium ovale. W swojej strukturze lek syntetyczny jest powiązany z innymi lekami przeciwmalarycznymi, takimi jak chlorochina i chinina. Jego właściwości obejmują zakłócanie najważniejszych procesów metabolicznych patogenu. To ostatecznie powoduje śmierć pasożytów.
Organizm ludzki dobrze wchłania meflochinę i jest silnie związany z białkami osocza. Okres półtrwania w osoczu wynosi około 20 dni. Substancja czynna jest wydalana głównie z kałem. Ponowne wydalenie meflochiny z organizmu może zająć od dwóch do trzech tygodni. W rezultacie skutki uboczne leku często pojawiają się po kilku tygodniach.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Meflochina jest stosowana zarówno w leczeniu malarii, jak iw leczeniu doraźnym. Dotyczy to w szczególności zwalczania patogenu malarii Plasmodium falciparum, który jest trudny do leczenia innymi preparatami przeciwmalarycznymi.
Jeśli malaria wywołana przez Plasmodium vivax jest leczona meflochiną, konieczne jest dalsze leczenie pasożytów w wątrobie innymi preparatami przeciw malarii, aby zapobiec nawrotom. Obejmuje to u. za. Primaquine.
Aby zapobiec malarii, można również przyjmować meflochinę. Ma to jednak zastosowanie tylko wtedy, gdy dana osoba wyrusza w podróż do regionów, w których występują szczepy Plasmodium falciparum. W razie wątpliwości należy zasięgnąć porady lekarza specjalisty ds. Tropików.
Meflochinę podaje się w postaci tabletek. W profilaktyce malarii środek przyjmuje się raz w tygodniu po posiłku. Profilaktykę należy rozpocząć tydzień przed wyjazdem. Po zakończeniu podróży pacjent musi kontynuować przyjmowanie leku przez kolejne cztery tygodnie. Pacjent przyjmując meflochinę powinien zawsze mieć przy sobie załączoną kartę pacjenta i przedstawić ją każdemu odpowiedzialnemu lekarzowi.
Zagrożenia i skutki uboczne
Stosowanie meflochiny może prowadzić do dolegliwości psychiatrycznych i neurologicznych. Najczęstsze objawy to niezwykłe sny, bezsenność, zawroty głowy, brak równowagi, senność, nudności, wymioty, ból głowy, ból brzucha i biegunka.
Inne możliwe skutki uboczne to depresja, agresja, stany splątania, halucynacje, ataki paniki, paranoja, reakcje przypominające psychozę, dyskomfort w kończynach, chwiejny chód, drżenie, zapominanie i omdlenia. Osoby z padaczką mają zwiększone ryzyko napadów.
Ponadto przypisuje się meflochinie wywoływanie tendencji samobójczych. Jeśli opisane objawy wystąpią podczas stosowania meflochiny, należy natychmiast przerwać stosowanie substancji czynnej i poinformować lekarza prowadzącego. Mają możliwość przepisania innego leku przeciwmalarycznego.
Ponieważ meflochina pozostaje w organizmie przez niezwykle długi czas, skutki uboczne mogą nadal występować kilka tygodni po zakończeniu terapii. Jeśli pacjent cierpi na nadwrażliwość na meflochinę lub podobne substancje, takie jak chinidyna lub chinina, nie wolno stosować leczenia substancją czynną. Dotyczy to również ciężkich zaburzeń czynności wątroby i gorączki czarnej wody, która jest ciężkim powikłaniem malarii z hemoglobinurią.
Tak zwane pomocnicze leczenie doraźne meflochiną nie może mieć miejsca, jeśli występuje depresja, schizofrenia, psychoza, ogólne zaburzenia lękowe lub zaburzenia psychiczne. Leku nie należy podawać nawet po próbie popełnienia samobójstwa lub samookaleczenia.
Jednoczesne stosowanie meflochiny i innych leków może powodować zakłócające interakcje. Dlatego nie wolno go podawać razem z pokrewnymi substancjami czynnymi. Są to chlorochina, chinina, siarczan chininy i chinidyna. Istnieje ryzyko zmian rytmu serca i drgawek.
Działanie meflochiny osłabia jednoczesne przyjmowanie wyciągów z dziurawca zwyczajnego. Ten sam efekt pojawia się w przypadku jednoczesnego przyjmowania antybiotyku ryfampicyny.
