Choroba Bowena

Choroba Bowena, prekursor raka białej skóry, można rozpoznać po widocznych obszarach skóry. Regularne kontrole kontrolne lub usuwanie zmienionej chorobowo skóry może zminimalizować ryzyko raka skóry.

Co to jest choroba Bowena?

Z reguły powikłania związane z chorobą Bowena pojawiają się tylko wtedy, gdy nie zostanie ona wykryta i leczona w odpowiednim czasie. W najgorszym przypadku może to prowadzić do raka skóry.
© Markus Bormann - stock.adobe.com

Tak jak Choroba Bowena, również Rak in situ nazywany jest wczesnym stadium raka białej skóry.

W chorobie Bowena komórki rakowe znajdują się dotychczas tylko w górnej warstwie skóry i nie pojawiają się jeszcze w głębszych warstwach skóry. Choroba Bowena została nazwana na cześć amerykańskiego dermatologa Johna T. Bowena, który jako pierwszy opisał tę chorobę.

Chorobę Bowena można zwykle rozpoznać po swędzących, zaczerwienionych i szorstkich plamach na skórze. Rozprzestrzenianie się jest ograniczone i zwykle występuje tylko w jednym miejscu.

Te wirusy brodawek lub w skrócie HPV są przewlekłą infekcją, która może mutować w raka białej skóry, złośliwego guza. Choroba Bowena występuje głównie w drugiej połowie życia. Mężczyźni są nieco bardziej podatni na rozwój choroby Bowena niż kobiety.

przyczyny

Choroba Bowena często występuje w połączeniu z regularnym kontaktem z arszenikiem, produktami smolistymi lub innymi rakotwórczymi chemikaliami.

W tworzeniu się choroby Bowena rolę odgrywają również rakotwórcze wirusy typu wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV) 16, 18, 31, 33, 35 i 45.

Decyzją o chorobie Bowena często jest również indywidualny rodzaj skóry w połączeniu z silnym promieniowaniem UV przez długi czas. Stosowanie kremu z filtrem przeciwsłonecznym o niewystarczającym współczynniku ochrony przeciwsłonecznej oraz brak odzieży ochronnej zwiększa ryzyko wystąpienia choroby Bowena.

Ale czynniki genetyczne, promieniowanie rentgenowskie, immunosupresja i uraz mogą również być wyzwalaczem choroby Bowena.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Chorobę Bowena można rozpoznać na podstawie typowych zmian skórnych. Jest to płaskie, zwykle dobrze zdefiniowane zaczerwienienie, które jest łatwo podatne na uszkodzenia i łuszczące się. Mogą być swędzące i bolesne, a po naciśnięciu lub zadrapaniu mogą krwawić. Ubytki skórne powoli powiększają się i pogłębiają i rozprzestrzeniają na okoliczne obszary ciała.

Wizualnie przypominają łuszczycę i dlatego często są mylone z tą chorobą. W miarę postępu choroby Bowena wymienione objawy nasilają się, co często prowadzi do dolegliwości psychicznych. U osób dotkniętych chorobą rozwijają się na przykład nastroje depresyjne lub lęki społeczne (zwłaszcza jeśli zmiany skórne pojawiają się na twarzy, ramionach i okolicach narządów płciowych).

Wyraźna cera widoczna jest głównie w miejscach regularnie narażonych na promieniowanie UV, czyli na twarzy, dłoniach i podudziach. Wady mogą również wystąpić w okolicy pachwiny i odbytu, a także na penisie i sromie. Jeśli choroba Bowena nie zostanie leczona, może przekształcić się w raka skóry. Wady skóry rozwijają się następnie w bolesne guzki i zmieniają kolor, kształt i wielkość.

Diagnoza i przebieg

Choroba Bowena występuje częściej w średnim i starszym wieku. Chorobą Bowena zakażone są głównie te części ciała, które są częściej narażone na promieniowanie UV. Objawy to zwykle nieregularnie ukształtowana, łuszcząca się czerwona skóra, która jest skłonna do swędzenia i strupów lub która może przekształcić się w małe wrzody. Główne dotknięte obszary, zwykle na nogach, dłoniach, głowie lub szyi, z czasem powiększają się na powierzchni i głębokości.

Aby wykluczyć pomyłkę z łuszczycą i zdiagnozować chorobę Bowena, konieczne jest pobranie próbki skóry z dotkniętego obszaru skóry. Jeśli chorobę można zidentyfikować jako chorobę Bowena, należy regularnie sprawdzać skórę lub usunąć zaatakowaną tkankę.

Komplikacje

Z reguły powikłania związane z chorobą Bowena pojawiają się tylko wtedy, gdy nie zostanie ona wykryta i leczona w odpowiednim czasie. W najgorszym przypadku może to prowadzić do raka skóry, na skutek którego osoba dotknięta chorobą umiera. Występują zmiany w różnych miejscach na skórze. Są one zwykle stosunkowo dobrze odgraniczone i wyraźnie widoczne.

Skóra jest zaczerwieniona i może się łuszczyć. Skóra może również swędzieć i powodować bardzo nieprzyjemne uczucie. Nierzadko zdarza się późne rozpoznanie choroby Bowena, ponieważ choroba ta wykazuje objawy podobne do łuszczycy i dlatego można ją pomylić z tą dolegliwością. Często zdarza się, że osoby dotknięte chorobą wstydzą się objawów, a tym samym cierpią z powodu obniżonej samooceny i kompleksów niższości.

Leczenie choroby Bowena można przeprowadzić za pomocą różnych terapii i interwencji. W przypadku wczesnej diagnozy objawy można zwykle stosunkowo dobrze ograniczyć, aby nie było raka skóry ani innych powikłań. Leczenie zwykle nie skraca ani nie ogranicza oczekiwanej długości życia chorego. Jednak pacjenci nadal wymagają regularnych badań po leczeniu.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Nietypowe zmiany w wyglądzie skóry należy przedstawić lekarzowi. Jeśli rozprzestrzenią się na ciele lub nasilą się, wskazana jest jak najszybsza wizyta u lekarza. Ból, swędzenie lub otwarte rany są powodem do niepokoju. Jeśli nie można zagwarantować jałowej pielęgnacji rany, należy skonsultować się z lekarzem. Jeśli istniejące rany powiększają się lub tworzą ropę, istnieje zwiększone ryzyko sepsy. Należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ zatrucie krwi stwarza potencjalne zagrożenie życia. Jeśli po uciskaniu lub lekkim zadrapaniu wystąpiło krwawienie ze skóry, należy udać się do lekarza. Choroba Bowena charakteryzuje się szczególną głębokością zmian skórnych.

Dlatego wskazane jest natychmiastowe wyjaśnienie dolegliwości, gdy tylko dotkną głębsze warstwy skóry. W większości przypadków na obszary skóry wpływają zmiany, które są coraz bardziej narażone na działanie promieni słonecznych. Dlatego należy skonsultować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się nagłe nieprawidłowości na twarzy, szyi, dekolcie, dłoniach lub nogach. Jeśli dolegliwości fizyczne powodują również zaburzenia psychiczne lub emocjonalne, zaleca się również wizytę u lekarza. W przypadku uporczywych wahań nastroju lub szczególnych cech zachowania osoba zainteresowana potrzebuje pomocy medycznej. Lęki, nastroje depresyjne, a także zachowania związane z wycofaniem społecznym są oznakami rozbieżności, które należy wyjaśnić.

Leczenie i terapia

Instruuje pacjenta Choroba Bowena wszystkie części ciała należy dokładnie zbadać pod kątem innych dotkniętych obszarów. Występowanie choroby Bowena należy albo regularnie sprawdzać, aby mutacje można było wykryć na wczesnym etapie, albo natychmiast usuwać. Aby jak najdokładniej usunąć chorobę Bowena, usuwa się nie tylko zaatakowaną, najwyższą warstwę skóry, ale także część zdrowej tkanki skórnej.

Jako alternatywę dla operacji, chorobę Bowena można również leczyć za pomocą fototerapii, kremów zamrażających lub kremów niszczących guz. Ponieważ jednak ten wczesny typ raka białej skóry atakuje tylko górną warstwę skóry, a tkankę guza można łatwo usunąć, preferowaną opcją leczenia jest usunięcie chirurgiczne.

Nawet jeśli dotknięta skóra zostanie usunięta, istnieje duża szansa, że ​​choroba Bowena powróci w ciągu najbliższych kilku lat. Dlatego po zakończeniu zabiegu skórę należy sprawdzać przynajmniej raz w roku.

Perspektywy i prognozy

Rokowanie zależy indywidualnie od terminowej diagnozy i leczenia. Choroba Bowena rozwija złośliwą tkankę na skórze, która nieleczona może przekształcić się w przerażającego raka skóry. Jeśli tkanka zostanie usunięta w odpowiednim czasie, rokowanie dla osób dotkniętych chorobą jest dobre. Jeśli jest to choroba Bowena, a nie kolejny rak skóry, to choroba nie była jeszcze w stanie wyleczyć żadnych guzów potomnych, co obiecuje duże szanse na wyleczenie.

Zwykle chorobę można wtedy całkowicie wyleczyć. Jednak nadal jest możliwe, że choroba nawróci w tym samym miejscu u osób dotkniętych chorobą. Dlatego pacjenci powinni regularnie odwiedzać swojego dermatologa w celu kontroli. Rokowanie jest gorsze, jeśli tkanka zmieniona przez chorobę przeszła przez błonę podstawną skóry. Wówczas choroba może rozprzestrzenić się na inne części ciała chorego.

Tkanka rakowa może wtedy również mieć tam destrukcyjny wpływ.W przypadku pominięcia terminowej terapii istnieje możliwość, że choroba Bowena, tak zwany spinalioma, może wniknąć w głębsze warstwy zmienionej chorobowo skóry i dalej się tam rozprzestrzeniać. Wynikające z tego zagrażające życiu guzy potomne, znane również jako przerzuty, rozprzestrzeniają się w tym przypadku po całym ciele i mogą przyczepiać się do różnych narządów i je niszczyć. Dlatego chorobę Bowena należy wcześnie rozpoznać i leczyć.

zapobieganie

Aby zapobiec Choroba Bowena skórę należy w miarę możliwości chronić przed długotrwałym i intensywnym promieniowaniem UV. Unikanie bezpośredniego słońca lub szukanie zacienionych miejsc pomaga w ochronie przed promieniowaniem słonecznym.

Noszenie czapek i czapek chroniących przed słońcem oraz ubrań z długimi rękawami również pomaga zmniejszyć ryzyko choroby Bowena spowodowanej promieniowaniem UV. Jeśli skóra jest odkryta, zalecamy stosowanie kremu z filtrem o najwyższym możliwym współczynniku ochrony.

W szczególności osoby, które często są narażone na działanie promieni słonecznych lub mają kontakt z arszenikiem lub produktami smolistymi w pracy, powinny regularnie odwiedzać dermatologa na wizyty kontrolne oraz leczyć i sprawdzać chorobę Bowena na wczesnym etapie.

Opieka postpenitencjarna

Choroba Bowena może nawrócić nawet po skutecznej terapii. Jest wtedy określany jako nawracający. Dlatego konieczne są regularne wizyty kontrolne u dermatologa. Odbywa się to zwykle poprzez oględziny. Najpierw przeprowadza się go na wcześniej dotkniętych obszarach skóry.

Dla pewności dermatolog zbada również resztę ciała. Nazywa się to również „badaniem skóry” i należy je powtarzać co najmniej raz w roku. Jeśli odległe miejsce znajduje się blisko raka Bowena, wymagane jest tymczasowe badanie w krótszych odstępach czasu. Okres sześciu miesięcy wystarcza na okres dwóch lat, po czym wystarczy coroczna kontrola.

Oprócz nowo powstających obszarów z chorobą Bowena, w odpowiednim czasie rozpoznaje się również komplikacje związane z terapią. Ponadto na przyszłość lepiej jest unikać silnego światła słonecznego. Jeśli nie jest to możliwe, pomoże ubranie zakrywające skórę i szeroki kapelusz przeciwsłoneczny.

Ponadto kremy z filtrem przeciwsłonecznym o współczynniku ochrony co najmniej 40 procent chronią przed nadmiernym promieniowaniem. Bardzo intensywne słońce występuje nie tylko na południowych plażach nad morzem. Nawet zimą słońce jest szczególnie intensywne w górach, na przykład odbijając się w białym śniegu.

Możesz to zrobić sam

W przypadku podejrzenia choroby Bowena należy zbadać całą powierzchnię skóry pod kątem zmian. Ponadto konieczne są regularne kontrole dermatologiczne w celu lepszej oceny postępu choroby. Mutacje na skórze spowodowane chorobą Bowena mogą również wykryć osoby dotknięte samoobserwacją.

Remisje, czyli nawroty patologicznych zmian skórnych wywołanych chorobą Bowena, nie są rzadkością. Dlatego najważniejszą samopomocą jest regularne monitorowanie własnej skóry pod kątem zmian. Nawet po skutecznym leczeniu choroba Bowena ma dużą skłonność do nawrotów. W końcu choroba Bowena jest wstępnym stadium tzw. Białego raka skóry. Ponieważ pacjent najlepiej zna swoją skórę, bardzo dyskretne zmiany są dostrzegane podczas regularnych przeglądów, co może być powodem do dalszej diagnostyki przez dermatologa. Tylko w ten sposób można na dłuższą metę zapobiec wystąpieniu raka białej skóry.

W trosce o zdrowie skóry pacjenci z chorobą Bowena powinni unikać intensywnego, nadmiernie długiego opalania. Podczas opalania pacjenci z chorobą Bowena powinni zawsze preferować zacienione miejsca i zapewnić odpowiednią ochronę UV. Stosowanie balsamów o najwyższym możliwym współczynniku ochrony przeciwsłonecznej, czapek, czapek i odzieży z długimi rękawami może zmniejszyć ryzyko choroby Bowena. Każdy, kto w pracy jest narażony na działanie produktów zawierających arsen lub smołę, powinien również regularnie poddawać się kontroli skóry, ponieważ substancje te znacznie zwiększają ryzyko choroby Bowena.