Kiła układu nerwowego

Plik Kiła układu nerwowego to zespół, który może rozwinąć się jako długotrwała konsekwencja infekcji kiły. Przejawia się w niepowodzeniach psychiatrycznych i neurologicznych. Nazywa się również kiła nerwowa Neurolues lub jako kiła czwartorzędowa (kiła w czwartym stadium).

Co to jest Neurosyphilis?

Plik Kiła układu nerwowego może rozwinąć się, gdy nieleczona lub nie całkowicie wyleczona kiła jest bardzo zaawansowana. Następnie choroba rozprzestrzenia się na ośrodkowy układ nerwowy.

Od infekcji kiłą do wystąpienia kiły układu nerwowego mogą upłynąć dziesięciolecia. W związku z tym wiek zachorowania jest zwykle w średnim lub zaawansowanym wieku. Mężczyźni chorują częściej niż kobiety. Jeśli kiła jest leczona szybko i dokładnie, jest wystarczająco dużo czasu, aby zapobiec wystąpieniu kiły układu nerwowego.

przyczyny

Plik Kiła układu nerwowego powstaje w zaawansowanym stadium infekcji kiłą. Jest to choroba przenoszona drogą płciową, wywoływana przez bakterię Treponema pallidum.

Możliwe jest również zarażenie nienarodzonego dziecka przez zarażoną matkę. Kiła układu nerwowego rozwija się u około 10–20% wszystkich osób cierpiących na kiłę. Podczas gdy kiła układu nerwowego była jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji psychiatrycznej w poprzednim stuleciu, obecnie stała się rzadka w krajach uprzemysłowionych dzięki dobrym opcjom leczenia i lepszej diagnostyce.

Kiła układu nerwowego nadal jest częstym powikłaniem w krajach, w których nie jest jeszcze dostępna odpowiednia opieka medyczna, a tym samym terminowa diagnostyka i leczenie kiły.

Objawy, dolegliwości i oznaki

We wczesnych stadiach kiły układu nerwowego występują przede wszystkim objawy podrażnienia opon mózgowych. Wyrażają się one w szczególności poprzez silne bóle głowy i porażenie nerwów czaszkowych. W zależności od dotkniętego nerwu czaszkowego niedowład ten może powodować różne objawy. Np. Porażenie nerwu węchowego prowadzi do zaburzeń węchowych, a niedowład nerwu wzrokowego do zaburzeń widzenia.

Wczesna kiła układu nerwowego może również dawać o sobie znać jako tak zwany zespół wielokierunkowy. Typowymi objawami tego podrażnienia korzenia nerwu są nietypowe odczucia, takie jak mrowienie, ból lub drętwienie w okolicy dotkniętego korzenia nerwu. W kontekście wczesnej kiły układu nerwowego rzadko obserwuje się zapalenie opon mózgowych (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) ze sztywnością karku i niezwykle silnymi bólami głowy.

Późna kiła układu nerwowego, która występuje tylko u jednej dziesiątej osób cierpiących na kiłę, często powoduje zapalenie naczyń krwionośnych opon mózgowych, mózgu i rdzenia kręgowego. Obszary, które są normalnie zaopatrywane przez te tętnice, wykazują następnie niedobór tlenu i składników odżywczych.

Skutkuje to objawami, takimi jak całkowity lub częściowy paraliż, niewydolność nerwu czaszkowego, zaburzenia czucia i czucia, a także drgawki. W przebiegu choroby może również rozwinąć się choroba tabes dorsalis. Spożycie rdzenia kręgowego charakteryzuje się głównie zaburzeniem odczuwania wibracji oraz zaburzeniami poczucia pozycji i ruchu.

Diagnoza i przebieg

Jeśli ktoś jest podejrzany Kiła układu nerwowego kiła leżąca u podstaw choroby jest najpierw wykrywana za pomocą badania krwi. Kiłę nerwową można zdiagnozować, badając wodę nerwową. Rdzeń kręgowy jest nakłuty i pobierana jest próbka. W wodzie nerwowej można wykryć pewne przeciwciała i podwyższony poziom białka, co pozwala na wyciągnięcie wniosków na temat kiły układu nerwowego.

W momencie wybuchu kiły układu nerwowego dochodzi do zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, co objawia się zaburzeniami widzenia - typowe jest tu podwójne widzenie. Po dłuższym czasie po tak zwanym stadium oponowo-naczyniowym może nastąpić faza miąższowa, w której dochodzi do zaniku tkanki mózgowej. Objawia się to bólami głowy, zaburzeniami snu, paraliżami kończyn, zmianami osobowości, urojeniami, zaburzeniami pamięci, halucynacjami i drgawkami. Pacjenci tracą zdolności umysłowe i wydają się bardzo zdezorientowani i zdezorientowani. Objawy są częściowo podobne do otępienia związanego z wiekiem.

Podczas gdy przejście ze stanu oponowo-naczyniowego do stadium miąższowego często trwa wiele lat, ubytek tkanki mózgowej, a wraz z nim pogorszenie stanu psychicznego pacjenta, postępuje szybko. Ostatnim krokiem jest tzw. Tabes dorsalis, w którym niszczone są pochewki nerwowe, korzenie nerwowe i węzły nerwowe. Prowadzi to do nietrzymania moczu i niewrażliwości na bodźce bólowe i temperaturowe, dzięki czemu pacjenci czasami nie zauważają ran zapalnych lub przypadkowo się poparzą. Ponadto występują zaburzenia chodu i utrata odruchów prowadząca do całkowitego paraliżu.

Komplikacje

Nieleczona kiła układu nerwowego zawsze prowadzi do długotrwałych skutków, które mogą być śmiertelne z powodu pojawiających się powikłań. Ponieważ kiła układu nerwowego jest już powikłaniem kiły, szczególnie wymaga leczenia.

Powikłania związane ze zniszczeniem tkanki nerwowej i mózgowej wynikają np. Z zaburzeń czucia. Osoby dotknięte chorobą mogą nie zauważyć ran i stanów zapalnych, co może prowadzić do śmierci tkanki. Może również wystąpić nadwrażliwość. Osoby dotknięte chorobą nie mogą już wykonywać wielu codziennych czynności.

Zmieniona struktura osobowości w postępującej kiły układu nerwowego powoduje alienację społeczną. Może się zdarzyć, że osoby dotknięte chorobą często czują się niezrozumiane i stają się agresywne w stosunku do krewnych. Może to prowadzić do całkowitej izolacji, co jest szczególnie stresujące dla osób dotkniętych chorobą, jeśli jednocześnie potrzebują opieki.

W miarę postępu paraliżu nerwów osoby dotknięte chorobą szybko stają się przypadkami opieki pielęgniarskiej ze wszystkimi towarzyszącymi komplikacjami (ryzyko odleżyny, samotność, niedożywienie lub niedożywienie). Można to głównie wytłumaczyć postępującym stanem zapalnym mózgu lub opon mózgowych. Mówi się tutaj o przewlekle postępującym zapaleniu opon mózgowych lub zapaleniu mózgu.

Tworzenie się tabes dorsalis (atrofia rdzenia kręgowego) prowadzi do poważnych upośledzeń motorycznych, a tym samym do zwiększonego ryzyka wypadków z powodu upadków lub nieprawidłowego używania przedmiotów.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku zauważenia typowych guzków w okolicy narządów płciowych należy skonsultować się z ginekologiem lub urologiem. Guzy z zapadniętym środkiem wskazują na zaawansowaną kiłę układu nerwowego, którą należy natychmiast wyjaśnić i leczyć. Porada lekarska jest wymagana najpóźniej wtedy, gdy oprócz zmian skórnych pojawią się inne objawy, takie jak gorączka lub ból stawów. Choroba występuje w fazach i może pozostać niezauważona przez tygodnie lub miesiące. Tym ważniejsze jest zasięgnięcie porady lekarza po odbyciu stosunku płciowego bez zabezpieczenia lub kontaktu z osobą potencjalnie zakażoną.

Jeśli w związku z wyżej wymienionymi wyzwalaczami zostaną zauważone nietypowe objawy fizyczne, których nie można przypisać żadnej innej przyczynie, najlepiej porozmawiać z lekarzem. Matki, które po porodzie doświadczają typowych objawów kiły, powinny zwrócić się o pomoc lekarską. Podobnie osoby, które zauważają objawy po transfuzji krwi i osoby, u których zdiagnozowano już chorobę przenoszoną drogą płciową. Osoby z objawami hormonalnymi lub niedoborem odporności rozmawiają z lekarzem rodzinnym, jeśli podejrzewają kiłę nerwową. Oprócz lekarza pierwszego kontaktu można odwiedzić ginekologa, urologa lub internistę. W leczeniu może być również zaangażowany dermatolog. Podczas leczenia ważna jest ścisła konsultacja z lekarzem, aby terapię można było dostosować do indywidualnego przebiegu choroby.

Leczenie i terapia

Kiłę można leczyć, nawet jeśli jest w stadium Kiła układu nerwowego jest zaawansowana. W tym celu stosuje się przede wszystkim penicylinę. Ten antybiotyk zabija patogeny wywołujące kiłę, ale tkanka nerwowa w mózgu i rdzeniu kręgowym zniszczona przez kiłę układu nerwowego nie może już się regenerować. Jednak przyczynowe leczenie infekcji kiły może zapobiec dalszemu zanikowi komórek nerwowych.

Perspektywy i prognozy

Kiła układu nerwowego jest późną konsekwencją kiły. Nieleczona choroba prowadzi do przedwczesnej śmierci. Osoba poszkodowana powinna jak najszybciej skonsultować się z lekarzem w celu złagodzenia objawów i dobrego rokowania, aby można było rozpocząć niezbędne kroki terapeutyczne. W farmakoterapii zapobiega się rozprzestrzenianiu się patogenów. Jednocześnie są zabijane przez składniki aktywne zawarte w preparatach, a następnie transportowane z organizmu. Następuje stopniowa poprawa ogólnego stanu zdrowia.

W dalszym przebiegu możliwy jest również pełny powrót do zdrowia. Warunkiem tego jest to, aby nie wystąpiły nieodwracalne szkody. Jeśli u chorego zostanie stwierdzone uszkodzenie tkanki nerwowej, rokowanie ulega pogorszeniu. W takich przypadkach występują długotrwałe konsekwencje, ponieważ rdzenia kręgowego i mózgu nie można już zregenerować. Celem leczenia jest wtedy regularna opieka nad indywidualnie występującymi dolegliwościami oraz poprawa jakości życia.

W tym przebiegu choroby nie dochodzi już do wyzdrowienia, pomimo zastosowania najlepszych możliwych metod leczenia. Niemniej można zapobiec rozprzestrzenianiu się, a tym samym postępowi kiły. Podawanie leków nie zagraża już życiu osoby poszkodowanej. Obecny stan zdrowia może być stresujący emocjonalnie. Dlatego istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia następstw psychologicznych.

zapobieganie

Plik Kiła układu nerwowego jest powikłaniem infekcji kiły. Dlatego najlepszym sposobem zapobiegania jest zapobieganie infekcji kiły. Ponieważ jest to choroba przenoszona drogą płciową, konieczne jest odpowiedzialne zachowanie seksualne.

Stosowanie prezerwatyw nie tylko chroni przed zakażeniem kiłą, ale także przed innymi poważnymi chorobami. Należy jednak zauważyć, że w przeciwieństwie do HIV, na przykład, kiła może być przenoszona również przez seks oralny i inne kontakty seksualne.

Aby zapobiec kiły układu nerwowego, konieczne jest szybkie i konsekwentne leczenie istniejącej kiły. W ten sposób można uniknąć poważnych chorób wtórnych, takich jak kiła układu nerwowego.

Opieka postpenitencjarna

Podczas obserwacji pacjenci będą nadal otrzymywać lek, taki jak penicylina, aby zapewnić wyleczenie kiły. Po terapii ważne są regularne kontrole. Fizyczne badania, regularne rozmowy z pacjentami i badania laboratoryjne zapewniają całkowite wyleczenie choroby i szybkie rozpoznanie powikłań.

W szczególności trunek jest sprawdzany. Na podstawie wyników badania płynu mózgowo-rdzeniowego i testów serologicznych można precyzyjnie określić stan zdrowia pacjenta. Jeśli wartości są prawidłowe po 24 miesiącach, oznacza to wyleczenie. W przypadku nawrotu kiły układu nerwowego konieczne jest natychmiastowe rozpoczęcie leczenia. Grupa robocza ds. STP zaleca wizyty kontrolne co trzy, sześć i dwanaście miesięcy po terapii.

Warunkiem wstępnym wydłużenia przedziałów jest co najmniej czterokrotne zmniejszenie miana.W przeciwnym razie konieczne może być ponowne rozpoczęcie leczenia. Jeśli terapia się powiedzie, objawy wyleczą się bez dalszych komplikacji. W ciągu dziewięciu do dwunastu miesięcy stan pacjenta ustąpi.

Opiekę kontrolną można zakończyć po dwóch latach, jeśli badanie PMR nie wykazało żadnych nieprawidłowości. Działania pooperacyjne są zawsze oparte na indywidualnym przebiegu choroby, konstytucji pacjenta i całym szeregu innych czynników.

Możesz to zrobić sam

Kiła układu nerwowego jako poważne powikłanie nieleczonej lub nawet opornej kiły nie daje możliwości samopomocy bliskich terapii. Nie jest możliwe leczenie patogenu bakteryjnego wywołującego kiłę środkami domowymi, alternatywnymi terapiami lub innymi oferowanymi lekarstwami. Jedynym możliwym lekarstwem jest użycie silnych antybiotyków.

W międzyczasie, w oparciu o aktualny stan badań medycznych, zdecydowanie odradzamy stosowanie niezatwierdzonych leków i substancji, które nie są przepisywane przez licencjonowanych lekarzy.

Istnieją jednak sposoby, dzięki którym chory może lepiej przetrwać objawy. Masaże, gorące kąpiele lub chłodzenie mogą pomóc w walce z bólem spowodowanym uszkodzeniem nerwów lub paraliżem. To różni się w zależności od osoby. Jednak jest to tylko chwilowe złagodzenie tych objawów. Tymczasem inne sposoby samopomocy zależą od wywoływanych objawów. Szczególnie w przypadku objawów psychologicznych związanych z kiłą układu nerwowego praktycznie nie ma środków samopomocy.

Uszkodzenia układu nerwowego spowodowane przez neurolues mogą być częściowo kompensowane przez osoby dotknięte ukierunkowanym treningiem. Osoby dotknięte kiłą układu nerwowego, które przeszły terapię lekową, mogą więc mieć możliwość skorzystania z różnych terapii ruchowych i treningu poznawczego. Rodzaj i zakres należy ustalić z lekarzem prowadzącym.