Złamanie kości udowej

ZA Złamanie kości udowej lub Złamanie kości udowej to zbiorcze określenie dla różnego rodzaju złamań kości udowej. Leczenie zależy od tego, gdzie doszło do złamania, jakie uszkodzenia wyrządziło kości oraz czy uszkodzeniu uległy również tkanki i nerwy.

Co to jest złamanie kości udowej?

Tak jak Złamanie kości udowej jest potocznie złamaniem (złamaniem) kości uda. Ta kość udowa (kość udowa) jest najsilniejszą i najdłuższą kością w całym ludzkim szkielecie. Widziana od góry do dołu, składa się z głowy, po której następuje lekko opadająca szyja uda, która z kolei otwiera się w trzon kostny.

W dolnym końcu znajduje się powierzchnia stawowa stawu kolanowego. Ponieważ złamanie może wystąpić w różnych punktach kości, a każde miejsce złamania wymaga specjalnego leczenia, istnieją różne nazwy medyczne dla złamań, w zależności od tego, gdzie się zdarzyły. Z grubsza rozróżnia się złamanie szyjki kości udowej i złamanie trzonu kości udowej.

Istnieją również przerwy w tzw. Krętarzach, które znajdują się w górnej części kości. Innym typem zróżnicowania jest rodzaj złamania, w przypadku złamania uda kość może przebić się poprzecznie lub pod kątem, może pęknąć, pęknąć spiralnie lub doprowadzić do pęknięcia odłamków. Ponadto rozróżnia się otwarte i zamknięte złamania kości udowej oraz stabilne i niestabilne złamania.

przyczyny

Przyczyna jednego Złamanie kości udowej jest zawsze aktem siły działającym na kości. W zależności od rodzaju siły i formy, w jakiej działa ona na kość, powstają różne warianty złamania kości udowej.

Najwyższa część, głowa, zwykle pęka, gdy biodra są skręcone, to znaczy, gdy biodra są nadmiernie skręcone, tak że biodra są często również przemieszczane (zwichnięcie głowy kości udowej). Do złamania szyjki kości udowej często dochodzi przy upadku osób starszych.Struktura ich kości nie rzadko zmieniała się z powodu osteoporozy, stały się porowate i dlatego nie mogą już absorbować nagłej siły. Złamanie trzonu kostnego zwykle występuje, gdy dochodzi do przemocy w ramach kilku innych urazów, takich jak poważne wypadki drogowe.

Nazywa się to wielokrotnym urazem (poli = dużo, uraz = uraz). Do złamania uda w dolnej części kości udowej dochodzi na przykład, gdy siła jest ściskana od przodu przez kolano i działa na kość. Jest to typowe w wypadkach samochodowych, kiedy osoba klęka przy armaturze.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Złamanie uda zwykle nie jest zauważalne przez pierwsze objawy, ponieważ takie złamanie następuje nagle i pod wpływem dużej siły. Taka przerwa wiąże się oczywiście z bardzo silnym bólem, który może wpływać na całe dolne partie ciała. W wielu przypadkach złamanie uda widoczne jest również z zewnątrz.

W pewnych okolicznościach niewspółosiowość kości można rozpoznać gołym okiem. Jednak wygląda inaczej, jeśli występuje tylko włoskowata szczelina. Jest to małe rozdarcie w udzie, które powoduje znacznie mniejszy ból. Typowym objawem takiego pęknięcia włoskowatego jest ciągły ból podczas chodzenia i biegania.

Gdy tylko dotknięta noga zostanie obciążona, należy spodziewać się ostrego bólu. Zawsze należy przeprowadzić badanie lekarskie, w przeciwnym razie można spodziewać się trwałego uszkodzenia. Często ciężkie obrzęki są również wyraźnymi oznakami złamania uda. Ponadto może wystąpić krwawienie wewnętrzne, które wymaga pilnej pomocy lekarskiej. Obowiązuje zasada: Złamanie kości udowej można dość wyraźnie zdiagnozować dzięki wyraźnym objawom. Oczywiście istnieją również znaczne ograniczenia w poruszaniu się, tak że dana osoba nie może już prawidłowo chodzić.

Diagnoza i przebieg

Pierwszy objaw jednego Złamanie kości udowej jest zawsze bólem. Ponieważ kości są zaopatrzone w nerwy, złamanie jest niezwykle bolesne. W większości przypadków osoby dotknięte chorobą nie mogą się już poruszać, ponieważ ból jest zbyt silny. Noga jest również niestabilna ze złamaniem uda.

W przypadku złamań otwartych końce złamań kości mogą wystawać przez skórę, a złamanie może być wyraźnie widoczne. Istnieje tu szczególne ryzyko infekcji, ponieważ zarazki mogą wnikać do organizmu. Ponadto na skórze w miejscu złamania zamkniętego uda często pojawia się obrzęk i zasinienie. Ponieważ naczynia również pękają w złamaniach, pojawia się krwawienie, które powoduje puchnięcie tkanki i może być widoczne jako niebieski kolor na skórze.

Innymi możliwymi objawami są urazy nerwów, które mogą prowadzić do upośledzenia percepcji lub paraliżu. Lekarz najpierw stawia diagnozę na podstawie objawów i widocznych oznak. Rodzaj złamania kości udowej można precyzyjnie określić za pomocą zdjęć rentgenowskich, co jest ważnym warunkiem wyboru terapii.

Komplikacje

Ponieważ obszar wokół kości udowej jest bardzo dobrze ukrwiony, powikłaniem złamania szyjki kości udowej może być masywne krwawienie, które może prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu. Otwarte złamanie kości udowej niesie ze sobą ryzyko infekcji wywołanych przez inwazyjne bakterie; w rzadkich przypadkach patogeny rozprzestrzeniają się w krwiobiegu w organizmie i powodują zagrażające życiu zatrucie krwi (posocznica).

Zakłócone gojenie kości może prowadzić do niewspółosiowości, powstania stawu pozorowanego (staw rzekomy) i różnic w długości nóg. U dorosłych zwykle prowadzi to do skrócenia chorej nogi, podczas gdy u dzieci możliwe są zarówno zaburzenia wzrostu, jak i wydłużenie kontuzjowanej nogi. Z reguły złamanie uda należy leczyć chirurgicznie: w trakcie lub po operacji powikłaniami mogą być uszkodzenie nerwów z paraliżem lub zaburzeniami czucia, zaburzenia gojenia się ran, zakrzepica lub zator tętnicy płucnej.

Czasami w okolicy głowy kości udowej występują zaburzenia krążenia, które mogą prowadzić do śmierci tkanki. Możliwe są również reakcje alergiczne i rozwój bolesnego zespołu Sudecka. Wraz z wiekiem wzrasta ryzyko możliwych następczych uszkodzeń, a pozostanie w łóżku przez dłuższy czas może prowadzić do zapalenia płuc lub odleżyn (odleżyn). W niektórych przypadkach nie można już osiągnąć całkowitego wyleczenia, pacjent pozostaje z ograniczoną mobilnością i wymaga opieki.

Kiedy należy iść do lekarza?

Jeśli po upadku, gwałtownym ruchu lub wypadku ludzie odczuwają ból uda, konieczna jest natychmiastowa ulga w nodze. Jeśli objawy ustąpią w ciągu kilku minut, a następnie nastąpi całkowite wyleczenie, lekarz nie jest wymagany.

Jeśli ból się utrzymuje, rozprzestrzenia się lub nasila, należy skonsultować się z lekarzem. Ze względu na liczne skutki uboczne leki przeciwbólowe należy przyjmować wyłącznie po konsultacji z lekarzem. W przypadku ograniczonej sprawności ruchowej, problemów z poruszaniem się lub obniżenia sprawności fizycznej należy skonsultować się z lekarzem.

W przypadku zmian w cerze, siniaków lub widocznych nieprawidłowości w układzie kostnym wymagane jest badanie lekarskie. Należy skonsultować się z lekarzem w przypadku pochylenia miednicy, problemów z mięśniami lub zaburzeń czucia. Obrzęk, tkliwość i zaburzenia krążenia to oznaki uszczerbku na zdrowiu, które należy zgłosić lekarzowi.

Jeśli noga nie jest w stanie udźwignąć własnej masy ciała lub nie można wykonywać codziennych obowiązków, zaleca się wizytę u lekarza. Ponieważ szanse wyzdrowienia po złamaniu uda są największe, jeśli opieka medyczna zostanie udzielona jak najszybciej, przy pierwszych oznakach nieprawidłowości należy natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Leczenie i terapia

Leczenie Złamanie kości udowej zależy od rodzaju złamania. Szczególnie u dzieci i osób z poważną chorobą podstawową przepuklinę często leczy się zachowawczo (bez operacji), jeśli jest to w ogóle możliwe.

Leczenie zachowawcze jest również stosowane w przypadku gładkich i stabilnych złamań. Kości są nadal w pierwotnej pozycji jedna na drugiej i nie są przesunięte. W takich przypadkach wystarczy unieruchomić nogę za pomocą szyny lub gipsu. W większości przypadków wykonuje się jednak operację w celu przywrócenia niezbędnej stabilności kości, która w życiu codziennym jest narażona na duże obciążenia.

W zależności od istniejącej przerwy, czy to w znieczuleniu ogólnym, czy w znieczuleniu miejscowym, końce kości są łączone i wzmacniane śrubami, płytkami lub gwoździami śródszpikowymi. W przypadku skomplikowanych złamań w górnej części kości konieczne może być również założenie sztucznego stawu biodrowego.

Jeśli złamanie uda jest złamaniem szczątkowym, w którym doszło do utraty materiału kostnego, można to zastąpić częściami kostnymi z kości miednicy.

Perspektywy i prognozy

Perspektywa złamania ścięgna podkolanowego zależy od rozległości i rodzaju urazu. Leczenie złamania może zająć dużo czasu. Jednak u większości pacjentów kości rosną razem bez problemów zarówno po leczeniu zachowawczym, jak i po operacji, więc rokowanie jest ostatecznie pozytywne. Mobilność osoby poszkodowanej również rzadko cierpi z powodu urazu. Niemniej jednak nie w każdym przypadku można zagwarantować pozytywny wynik leczenia. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli sąsiednie struktury zostały dotknięte złamaniem lub jeśli występuje osteoporoza (utrata kości). Niektórzy pacjenci mogą wymagać ponownej operacji.

Rokowanie jest najkorzystniejsze w przypadku złamania trzonu kości udowej. Proces gojenia jest pozytywny dla około 90 procent wszystkich dotkniętych chorobą. Po trzech do czterech miesiącach złamanie uda ustąpiło. Nie ma ryzyka trwałego uszkodzenia.

W przeciwieństwie do tego wygląda mniej korzystnie w przypadku złamania kości udowej w pobliżu stawu biodrowego. Jeśli zraniona noga nie może być już w pełni obciążona i pacjent odzyskuje mobilność, często zachodzi potrzeba opieki. W przypadku złamania uda w pobliżu stawu kolanowego ćwiczenia fizjoterapeutyczne są możliwe na wczesnym etapie. W większości przypadków pacjent może ponownie obciążać nogę po około dwunastu tygodniach. W przypadku złamania okołokrętarzowego uda można obciążyć nogę nawet bezpośrednio po operacji.

zapobieganie

Przeciw Złamanie kości udowej Nie można temu zapobiec, ponieważ zwykle dzieje się to z powodu nagłych, niespodziewanych sił w wypadkach i upadkach.

Opieka postpenitencjarna

Ćwiczenia są jednym z najważniejszych zabiegów następczych w przypadku złamanego uda. Zakres, w jakim może nastąpić ruch, zależy od rozmiaru urazu. Jeśli nie ma wyraźnego fragmentarycznego złamania uda, można rozpocząć trening chodzenia kilka dni po zabiegu chirurgicznym.

Pacjent używa kul przedramienia i powoli zwiększa obciążenie. Ponieważ zastosowane implanty zapewniają odpowiednią stabilizację kości, nie jest wymagany opatrunek gipsowy. Jeśli w trakcie zabiegu dojdzie do wbijania gwoździ śródszpikowych, po około sześciu do dwunastu tygodniach niektóre poprzeczne śruby są ponownie usuwane.

Masę ciała można wykorzystać do zagłębienia fragmentów kości. Dzięki temu złamanie szybko się zagoi. Gwóźdź śródszpikowy zwykle pozostaje w kości do dwóch lat. Jednak w niektórych przypadkach nie jest on w ogóle usuwany, o ile nie ma żadnych objawów. Wstawione panele można normalnie usunąć po 1,5 do 2 latach.

Jeśli to możliwe, ćwiczenia i obciążenia fizjoterapeutyczne rozpoczynają się wkrótce po operacji uda. Bez tych działań następczych proces gojenia byłby znacznie dłuższy. Za monitorowanie programu treningowego odpowiedzialny jest fizjoterapeuta. Dba o to, aby kość nie uległa przeciążeniu. Zwykle trwa dwanaście tygodni, zanim dotknięta noga może zostać ponownie obciążona.

Możesz to zrobić sam

W przypadku złamania uda osoba poszkodowana powinna uspokoić się i pozwolić ciału odpocząć. Podczas procesu gojenia należy unikać zajęć sportowych. Należy zredukować stres i dostosować życie codzienne do możliwości fizycznych pacjenta.

Ponieważ lokomocja jest poważnie ograniczona, należy przeprowadzić tymczasową restrukturyzację przy wykonywaniu codziennych zadań i sprawunków. Uzyskanie wsparcia od przyjaciół lub krewnych może być bardzo pomocne. Układ mięśniowo-szkieletowy jest na ogół mniej narażony na stres i należy unikać wysiłku fizycznego. Niezastosowanie się do tego zalecenia może spowodować przemieszczenie kości i komplikacje w procesie gojenia. Osoba zainteresowana powinna chronić się przed złą postawą lub jednostronnym stresem fizycznym. Lekkie ruchy i ćwiczenia równoważące pomagają zapobiegać możliwemu dyskomfortowi mięśni i uszkodzeniom układu kostnego.

Aby zapewnić optymalny powrót do zdrowia, należy unikać otyłości lub nadmiernego przyrostu masy ciała. Aby organizm nie był narażony na przemęczenie, zalecamy masę ciała zgodną z wytycznymi BMI. W miarę postępu rekonwalescencji po konsultacji z lekarzem prowadzącym można rozpocząć staranną odbudowę mięśni nóg. Ze względu na dyskomfort należy zachować ostrożność podczas wchodzenia na stopę. Istnieje zwiększone ryzyko wypadków i urazów, ponieważ zranionej nogi nie można normalnie obciążać własnym ciężarem.