• Co jest pragmatyczne?
• Przykłady pragmatyzmu w życiu codziennym
• Podstawowe zasady nurtu filozoficznego pragmatyzmu
• Pragmatyka języka

Wyjaśniamy, co jest pragmatyczne w sensie potocznym i codziennych przykładach. Również pragmatyka w filozofii i językoznawstwie.

Pragmatyka uwzględnia wpływ czynników pozajęzykowych.

Co jest pragmatyczne?

Na co dzień używamy przymiotnika pragmatyczny w odniesieniu do a nastawienie w życiu, które uprzywilejowuje pożyteczne, praktyczne i konkretne, a nie abstrakcyjne, teoretyczne i idealne.

Nazywamy ludzi z tą cechą pragmatycznymi i są ogólnie uważani za idealnych dla podejmowanie decyzji natychmiastowe działania w skuteczny sposób, ponieważ nie mają tendencji do chodzenia w bawełnę lub angażowania się w bezużyteczne rozważania. Jednocześnie są zwykle uważani za ludzi bardziej „ziemskich”, mniej skłonnych do… odbicie i wyobraźnia.

Nie jest to jednak użycie potoczne i zdroworozsądkowe tego słowa, którego początki sięgają greckiego pragmatykós, z którym zwykli wymieniać wykwalifikowanych ludzi do negocjacji. Termin może być używany, aby mniej więcej, by odnosić się do jakiegokolwiek podejścia w jakiejkolwiek sprawie, o ile stawia ono pierwszeństwo przed teoretycznością.

Z drugiej strony pragmatyzm jest doktryna filozof urodzony w Stanach Zjednoczonych pod koniec XIX wieku, owoc myśli Charlesa Sandersa Pierce'a (1839-1914), Williama Jamesa (1842-1910) i Johna Deweya (1859-1952).

Według własnych twórców był to bardziej sposób myślenia niż nurt filozoficzny, którego centralny postulat można streścić w tym, że teoria należy ją wydobyć z praktyki (a nie na odwrót), a następnie zastosować do samej praktyki (to znaczy do jej doskonalenia), aby osiągnąć inteligentną praktykę.

Pragmatyzm, wierny swej pragmatycznej postawie, nie stał się nurtem teoretycznym, lecz został nierównomiernie zastosowany do różnych dziedzin ludzkiej wiedzy: Edukacja, ten psychologia, ten prawidłowy, ten Politykaitd., zawsze w dążeniu do odzyskania rozumu i wartości ludzkie w celu uzyskania działań inteligentnych i wyzwalających, odpowiedzialnych we wszystkich dziedzinach ludzkiego życia.

Ten nurt zdominował myśl w Stanach Zjednoczonych aż do… II wojna światowa, kiedy ustąpił miejsca neopozytywizmowi i różnym religijnym koncepcjom życia duchowego.

Przykłady pragmatyzmu w życiu codziennym

Postawa pragmatyczna w życiu codziennym to taka, która skupia się na praktycznym rozwiązywaniu problemów, a nie na teoretycznej ruminacji, co należy zrobić. Przykładami mogą być następujące sytuacje:

• Jeśli chodzi o gotowanie, osoba pragmatyczna przygotowuje posiłek z jedzenia w spiżarni, nawet jeśli musi sprzeciwić się przepisowi lub wymyślić go na nowo, zamiast podążać za nim co do joty lub odrzucić go, jeśli brakuje mu składników .
• Osoba pragmatyczna woli kupować najbardziej przydatne i potrzebne do swojej pracy instrumenty, zamiast tych, które mają schludniejszy wygląd lub mogą być ozdobne.
• Kiedy partia polityczna postanawia zawrzeć pakt z partią o przeciwnej tendencji ideologicznej, w której obie strony skorzystają z kwot władzy, można powiedzieć, że prowadzi politykę w sposób bardzo pragmatyczny.

Podstawowe zasady nurtu filozoficznego pragmatyzmu

Fundamentalny postulat pragmatyzmu filozoficznego został ogłoszony przez Pierce'a w XIX wieku jako „zasada pragmatyzmu” i dyktuje, że znaczenie prawda może być określona tylko przez twój pożytek w życiu. Oznacza to, że wyjątkowa wartość rzeczy jest wartością, która decyduje o ich użyteczności, zdolności do rozwiązywania problemów w konkretnym życiu.

W ten sposób, na przykład, dyskusje filozoficzne są rozwiązywane z pragmatycznego punktu widzenia, porównując ich „praktyczne” konsekwencje: prawda jest zatem tym, co jest dla nas najlepsze. Innymi słowy, to, co zaspokaja subiektywne interesy jednostki.

Pragmatyka języka

W dziedzinie językoznawstwo, z drugiej strony, jest znany jako pragmatyka lub pragmalingwistyka dla dyscypliny, która bada kontekst znaczeń język, to znaczy bada sytuację, w której dokonuje się czynności językowej, biorąc pod uwagę wpływ i znaczenie w Komunikacja wszystkich czynników pozajęzykowych.

W ten sposób pragmatyka bada to, co towarzyszy językowi: gesty, proksemika, elementy fizyczne obecne w sytuacji komunikacyjnej, wiedza przekazywana przez mówiących itp. Wszystko, co nie dotyczy semantyka, ponieważ nie jest językowa (czyli nie ma nic wspólnego z samym językiem), znajduje się wówczas w obszarze zainteresowań pragmatyki.