Wyjaśniamy czym jest praktyka, jej znaczenie w filozofii oraz czym jest praktyka zawodowa. Co to jest błąd w sztuce?
Czym jest praktyka?
Słowo praxis wywodzące się ze starożytnej greki (a konkretnie od czasownika prasseina, „Do”), oznacza w języku hiszpańskim praktykę czegoś, to znaczy wykonywanie tego lub robienie tego w konkretny sposób, zwłaszcza w opozycji do teoria. Oznacza to, że rozróżniamy teorię ( myśl i planowanie) oraz praktyka lub praktyka (konkretna realizacja rzeczy).
Ta opozycja między teorią a praktyką (praktyka) wywodzi się z antyk klasyczny: grecki filozof Arystoteles (384-322 pne) sklasyfikował działalność człowieka w trzech różnych kategoriach, którymi są teoria (teoretycznie) lub wyszukaj prawda; poetykapoiesis) czym jest twórcza imitacja; i ćwiczyć (praktyka) lub konkretną rozdzielczość problemy.
Dlatego, zgodnie z zachodnią tradycją filozoficzną, praktyka zawsze podlega teorii, czyli planowaniu i planowaniu. obserwacja. Wielu wielkich filozofów historii nowożytnej, jak Kant (1724-1804), Hegel (1770-1831) czy sam Marks (1818-1883) zajmowało się tą opozycją między działaniem a rozumem.
Kiedy więc odwołujemy się do praktyki czegoś, zwykle odnosimy się do jego konkretnej realizacji, czyli do jego praktycznej strony.
Praktyka w filozofii
w filozofia Na Zachodzie termin praxis był używany przez różnych myślicieli, zawsze jako równoznaczny działanie lub praktyka czegoś.
Termin ten jest jednak silnie związany z polityką, a zwłaszcza z marksizm: Karol Marks zaprzeczył klasycznemu podporządkowaniu praktyki myśleniu teoretycznemu (w tym sensie, że najpierw trzeba zetknąć się z teorią, a potem przejść do praktyki), twierdząc, że w rzeczywistości myśl teoretyczna wyrasta z praktycznych (materialnych) warunków, w których życie ludzkie występuje i dlatego faktycznie od nich zależy.
Ta inwersja (że teoria jest zdeterminowana przez praktykę, a nie na odwrót) jest fundamentalna w myśli marksistowskiej, dla której konkretne modele produkcji materialnej to te, które określają sposób, w jaki rzeczywistość jest interpretowany, a nie odwrotnie. Mówiąc prościej, dla marksizmu to materiał determinuje sposób myślenia, a nie odwrotnie.
Stąd różne szkoły marksizmu znane są jako „filozofia praktyki”, jak również formy radykalnego pragmatyzmu zrodzone w Stanach Zjednoczonych.
Profesjonalna praktyka
Mówiąc o praktyce zawodowej lub praktyce zawodowej, na ogół nawiązuje się do kryteriów: odpowiedzialność, etyka Y zaangażowanie która wymaga prawidłowego ćwiczenia zawód, to znaczy jego należytej praktyki.
Można więc mówić o praktyce lekarskiej, praktyce prawniczej, praktyce wychowawczej itp., zawsze odnosząc się do sposobu wykonywania (wykonywania) zawodu. Jest to szczególnie ważne w przypadku nadużyć, o czym przekonamy się poniżej.
Zła praktyka
Termin nadużycie jest używany w odniesieniu do zaniedbanie zawodowej, to znaczy niespełnienie przez jednostkę podstawowych minimalnych wymogów odpowiedzialności etycznej i moralnej podczas wykonywania jej obowiązków zawodowych.
Termin ten jest używany głównie w medycynie (błędy w sztuce lekarskiej), gdy lekarz powoduje szkody lub odszkodowanie pacjentowi przez działanie lub zaniechanie, czyli przez nieostrożność, brak przygotowania lub brak etyki. Dotyczy to jednak również każdej formy praktyki zawodowej: prawa, prawa księgowość, ten Edukacja, psychoterapia itp.
Ogólnie rzecz biorąc, nadużycia są uważane za działanie, które wiąże się z odpowiedzialnością zawodową, etyczną, a nawet karną, ponieważ jest to działanie lub zaniechanie, którego można całkowicie uniknąć, spowodowane zaniedbaniem i które może całkowicie kosztować specjalistę jego licencję na wykonywanie zawodu, a nawet prowadzić by stawić czoła sprawiedliwości.
Typowy przykład nadużycia ma miejsce, gdy lekarze i pielęgniarki biorący udział w operacji zapomnij o gazie, instrumencie chirurgicznym lub innym przedmiocie, który naraża pacjenta na śmierć. Innym typowym przypadkiem jest wprowadzenie w błąd prawnika, którego ignorancja prawo lub których nieuwaga prowadzi twojego klienta do poniesienia gorszych konsekwencji niż normalnie.