Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego (omartroza)

Plik Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego występuje rzadziej niż np. choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych, ale jest równie bolesna, a osoba na nią cierpi bardzo cierpi. Choroby nie można wyleczyć. Ale istnieje wiele sposobów na złagodzenie objawów, które mogą pomóc pacjentowi. Ostatecznością, jeśli choroba postępuje, może być operacja.

Co to jest choroba zwyrodnieniowa stawów barku?

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego ramię i panewka stawu barkowego ocierają się o siebie, nie będąc odpowiednio chronionym przez chrząstkę stawu.
© bilderzwerg - stock.adobe.com

Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego to zmiana w stawie barkowym spowodowana zużyciem. Pomiędzy ramieniem a panewką stawu barkowego, które razem tworzą staw barkowy, znajduje się szczelina wypełniona chrząstką.

Zadaniem tej chrząstki jest amortyzacja nacisku, który powstaje, gdy dwie kości spotykają się w stawie i równomiernie rozkładają obciążenie. Jeśli masa chrząstki zmniejsza się w wyniku zużycia, dwie części stawowe ocierają się o siebie coraz bliżej. To tarcie powoduje dalsze zużycie, stan zapalny i ból.

przyczyny

Ponieważ staw barkowy jest zwykle mniej obciążony niż na przykład staw biodrowy lub kolanowy, które nieustannie muszą przenosić i przenosić ciężar całego ciała, prawdopodobieństwo wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów jest mniejsze niż w przypadku innych stawów.

Jeśli choroba i tak wystąpi, może mieć różne przyczyny. Choroba zwyrodnieniowa stawów jest bardzo często zjawiskiem związanym z wiekiem i związanym z tym zużyciem stawów. Ale może też być skutkiem wypadku, na przykład po źle wyleczonym złamaniu ramienia lub choroby, takiej jak reumatyzm, zaburzenia krążenia czy zapalenie bakteryjne.

Pewną rolę mogą również odgrywać predyspozycje rodzinne. Regularny, jednostronny stres, taki jak podczas uprawiania sportu lub w pracy, może również prowadzić do choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego po długim okresie czasu. Może to dotyczyć zarówno rzemieślników, jak i muzyków lub zawodowych sportowców.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego zaczyna się stopniowo i początkowo powoduje niewielki dyskomfort. Pacjent od czasu do czasu odczuwa ból, ale nie czuje się ograniczony w swoich działaniach i ruchach. Nieleczony ból nasila się i prowadzi do ograniczenia ruchomości.

Szczególnie praca nad głową często wydaje się niemożliwa. Ograniczenia w ruchu pojawiają się we wszystkich kierunkach. Ramię nie można już rozłożyć, a sięgnięcie do góry będzie możliwe tylko z bólem.

Szczególnie ci, którzy uprawiają sport i często wywierają nacisk na ramię, odczuwają ból i nie będą już w stanie normalnie naciskać na ramię. W szczególności sport, w którym koncentruje się na barku, będzie wtedy możliwy tylko z bólem. Należą do nich piłka ręczna, tenis, pchnięcie kulą i siatkówka.

Ból jest najsilniejszy, gdy na ramieniu znajduje się ciężar i gdy osoba leży na ramieniu. W przypadku zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego staw boli nawet w spoczynku. Jeśli pacjent coraz bardziej ogranicza swoje ruchy, następuje zamrożenie barku. Wskazane jest terminowe leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów barku, aby objawy nie narastały i nie stały się przewlekłe.

Diagnoza i przebieg

Schematyczne przedstawienie zdrowej artrozy barku i barku w porównaniu. Kliknij, aby powiększyć.

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego ramię i panewka stawu barkowego ocierają się o siebie, nie będąc odpowiednio chronionym przez chrząstkę stawu. Konsekwencją tego jest ból spowodowany tarciem mechanicznym, później może też powstać stan zapalny z powodu braku kompensacji ciśnienia.

Początkowo pacjent odczuwa ból ramienia, barku lub głowy. Często przyjmuje się wtedy postawę odciążającą, co prowadzi do złej postawy i nieprawidłowego obciążenia innych mięśni i stawów oraz prowadzi do dalszego bólu. W miarę postępu choroby ruchliwość stawu barkowego jest poważnie ograniczona; ostatecznie osoba dotknięta chorobą odczuwa również ból podczas odpoczynku lub snu.

Staw może całkowicie stracić mobilność i usztywnić się. Codzienne czynności, takie jak ubieranie się, mogą być trudniejsze. Do diagnozy przydatny jest szczegółowy opis objawów i dolegliwości we wstępnej dyskusji. Fizyczny egzamin może sprawdzić ruchomość stawu.

Badanie ultrasonograficzne, zdjęcie rentgenowskie i tomografia rezonansu magnetycznego (MRT) potwierdzają, czy rzeczywiście występuje choroba zwyrodnieniowa stawu barkowego i stopień, w jakim zużycie kości i chrząstki już się pogłębiło. W przypadku podejrzenia, że ​​przyczyną jest choroba bakteryjna lub reumatyczna, wskazane jest nakłucie stawu.

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego osoba dotknięta chorobą musi spodziewać się powikłań. Należą do nich przede wszystkim zapalenie stawów. Lekarze mówią wtedy o aktywowanej chorobie zwyrodnieniowej stawów. Objawia się zwiększonym bólem i obrzękiem stawu barkowego.

Komplikacje

Powikłania wynikające z omartrozy często mają wpływ na codzienne życie pacjentów. Często cierpią z powodu ograniczeń swobody ruchów i przeszywającego bólu. W rezultacie dana osoba nie może już bez przeszkód wykonywać normalnych codziennych czynności. W przypadku dodatkowego obciążenia stawu barkowego istnieje ryzyko uszkodzenia kości w dalszym przebiegu. Istnieje ryzyko, że w wyniku intensywnego tarcia kość oderwie się, powodując trwałe uszkodzenie.

To, jak często pojawiają się powikłania związane z chorobą zwyrodnieniową stawów barku i zakres ich występowania, różni się w zależności od osoby. Oznacza to, że okresy bezbolesne trwające kilka miesięcy są tak samo możliwe, ponieważ choroba może szybko postępować. Aby uniknąć poważnych następstw, warto skonsultować się z lekarzem w celu wczesnego rozpoczęcia leczenia. Czasami może być również wymagana interwencja chirurgiczna.

Rzadkim następstwem zabiegu chirurgicznego jest stan zapalny, który z kolei powoduje ropień. Ropa gromadzi się w małej jamie. Ta wnęka z kolei wywiera nacisk na sąsiednią tkankę. W niektórych przypadkach ropa przenika do krwiobiegu, więc istnieje ryzyko zatrucia krwi (posocznica).

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego dana osoba jest zawsze zależna od wizyty u lekarza, aby uniknąć dalszych komplikacji i dolegliwości. Jedynie poprzez wczesne rozpoznanie i leczenie tej choroby można zapobiec dalszym objawom. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli pacjent cierpi na bardzo poważne ograniczenia ruchu ramion. Nawet lekkie i proste ruchy ramion powodują silny ból, który może mieć negatywny wpływ na codzienne życie, a także na jakość życia osoby zainteresowanej.

Często ból przenosi się na sąsiednie obszary ciała. Jeśli ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową stawu barkowego utrzymuje się i nie ustępuje samodzielnie, w każdym przypadku należy skonsultować się z lekarzem. Skonsultuj się z lekarzem, zwłaszcza po wypadku lub ciężkich obrażeniach.

W przypadku choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego można skonsultować się z lekarzem ogólnym lub chirurgiem ortopedą. W większości przypadków choroba postępuje pozytywnie.

Leczenie i terapia

Artroza barku jest nieuleczalna. Ostre dolegliwości można złagodzić, wstrzykując środki przeciwbólowe i kortyzon, a leczenie przeziębienia również działa kojąco.

Jeśli stan zapalny w obciążonych obszarach stawów został wyleczony za pomocą leków, a pacjent był w większości wolny od bólu, możliwa jest fizjoterapia. Poprzez ukierunkowane ćwiczenia można skorygować nieprawidłową postawę oraz wzmocnić mięśnie i ścięgna, aby jak najlepiej odciążyć szkielet. Stymulacja rentgenowska, promieniowanie mikrofalowe i ultradźwięki mogą spowolnić postęp choroby zwyrodnieniowej stawów.

Na późniejszym etapie staw barkowy można oczyścić za pomocą artroskopii i w trakcie tego zabiegu usunąć kość krzyżową. Jeśli staw nie jest już w stanie wartym zachowania, może być wskazane założenie protezy. W każdym indywidualnym przypadku lekarz wspólnie z pacjentem decyduje, który rodzaj sztucznego stawu jest najbardziej odpowiedni. Zasadniczo zależy to od stopnia uszkodzenia stawu barkowego.

Zabieg wykonywany jest najczęściej w znieczuleniu ogólnym i wymaga kilkutygodniowej rehabilitacji. Po około trzech miesiącach ponownie możliwe jest pierwsze codzienne obciążenie barku. Taka proteza starcza średnio na około 10 lat.

zapobieganie

Jak każdej innej chorobie zwyrodnieniowej stawów, chorobie zwyrodnieniowej stawu barkowego można zapobiegać poprzez ćwiczenia. Szczególnie ważne są ćwiczenia rozciągające i rozgrzewające. Bardzo odpowiednie są sporty takie jak pływanie lub jazda na rowerze, które wymagają regularnych procesów i angażują różne obszary mięśni.

Należy unikać jednostronnych obciążeń. Ruch generalnie promuje przepływ krwi do chrząstki, a tym samym jej żywotność. Silne mięśnie również wspierają szkielet i pomagają odciążyć kości. Zdrowa dieta i utrzymanie prawidłowej wagi są również ważne dla utrzymania zdrowych stawów.

Opieka postpenitencjarna

Ponieważ choroby zwyrodnieniowej stawu barkowego nie można wyleczyć, pacjent będzie musiał opiekować się chorym ramieniem przez całe życie. Nawet po operacji, która zwykle może złagodzić objawy, nie ma gwarancji, że choroba zwyrodnieniowa stawów w okolicy barku nie nawróci.

Dlatego w opiece kontrolnej zalecenia pozostają niezmienione w zakresie samopomocy i profilaktyki. Na przykład partie mięśni w okolicy ramion nie powinny być napięte z jednej strony. Można na przykład stworzyć ergonomiczne miejsce pracy i zapewnić sobie wystarczające przerwy z odpowiednim relaksem.

Ćwiczenia dostosowane do wieku są niezbędne u pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów barku. Należy kontynuować ćwiczenia rozciągające wyuczone już podczas zabiegów fizjoterapeutycznych. Dodatkowo zalecane są zajęcia rozciągające, joga czy pilates. Wszystko, co wzmacnia mięśnie ramion, szyi, pleców i ramion jest również dobre. Wskazana jest fizjoterapia lub masaże.

Ważna jest również zdrowa dieta. W końcu układ odpornościowy organizmu musi być w stanie zwalczać stany zapalne i kompensować zużycie. Może to zrobić tylko wtedy, gdy zostanie odpowiednio wzmocniona. Zróżnicowana dieta bogata w witaminy zapewnia silny układ odpornościowy. Aby nie zniweczyć tego efektu, pacjenci powinni unikać używek, takich jak alkohol i nikotyna.

Możesz to zrobić sam

Artroza barku (omartroza) jest chorobą, na którą można pozytywnie wpływać dzięki samopomocy, ale jest ona tak samo nieuleczalna, jak przy konwencjonalnym leczeniu konwencjonalnym. Powodem tego są powierzchnie złącza, których zniszczenia nie można cofnąć. Niemniej jednak można podjąć próbę stymulowania powstawania mazi stawowej (płynu stawowego) poprzez ukierunkowany ruch, tak aby jej zdolność ślizgowa zapewniała, że ​​powierzchnie stawowe nie ocierają się zbyt mocno. Ruch stymuluje maziówkę w przestrzeni stawowej. Może to przynieść ulgę.

Ruch ma jednak zasadnicze znaczenie w kontekście samopomocy przy chorobie zwyrodnieniowej stawu barkowego z innego powodu: jeśli ból powoduje, że pacjent zajmuje się stawem, grozi to usztywnieniem i nasileniem bólu (w tym unieruchomienia). Tego błędnego koła należy unikać za wszelką cenę, a współpraca pacjenta ma w tym kontekście zasadnicze znaczenie. Szczególnie ważne są ćwiczenia trenujące mankiet rotatorów. Tych i innych można nauczyć się od fizjoterapeuty i regularnie wykonywać samodzielnie w domu.

Są jeszcze dwie rzeczy, o których pacjenci powinni wiedzieć przy chorobie zwyrodnieniowej stawu barkowego. Należy unikać jednostronnych pozycji i ruchów. Ważne jest również, aby przyjrzeć się ergonomii w miejscu pracy. Istotny jest tu także relaks podczas przerw w pracy. Ponadto należy zadbać o wygodną pozycję w łóżku z materacem wielkości ramienia w nocy.