Wyjaśniamy, czym jest socjalizacja i jakie są czynniki socjalizacji. A na czym polega socjalizacja trzeciorzędowa?
Czym jest socjalizacja?
Pojęcie socjalizacji socjalizacja składać się z proces w którym jednostki witają socjokulturowe elementy kontekstu społecznego, w którym się znajdują, poprzez wzajemne powiązania z resztą jednostek, w taki sposób, że koncepcje dotyczące rzeczywistość do tego osobowość w trakcie rozwoju procesu adaptacji społecznej.
Innymi słowy, to poprzez odnoszenie się do innych ludzi jednostka nabywa perspektywy, wytyczne, normy i wartości kulturowy pewnego społeczeństwo i w konkretnym momencie historycznym.
Socjalizacja towarzyszy człowiekowi we wszystkich fazach rozwoju, jednak jest niezbędna w okresie niemowlęcym i dziecięcym. Dzięki temu formy społeczne, które są uważane za „właściwe” dotyczące tego, jak się zachowywać, zanim inni zostaną poznani ludzie.
Jest to część tego, jako świadomość, założenie struktur społecznych, w których uczestniczy i w których działa, obejmując dla siebie rozróżnienie między akceptowanymi (pozytywnymi) zachowaniami lub wartościami a wartościami, które są uważane za niedopuszczalne (negatywne). ) w danym społeczeństwie.
Warto wyjaśnić, że proces ten nie dotyczy wyłącznie różnych okresów rozwoju życie człowieka, ale jest to również odczuwalne w pewnych przemianach społecznych, jakie człowiek może przechodzić w życiu społecznym, takich jak zmiana międzykulturowa, czyli przejście z jednego kręgu kulturowego (narodu, grupy społecznej, stanu itp.) do drugiego, obejmuje proces resocjalizacji.
Agenci socjalizacji
Czynniki socjalizujące to elementy, które interweniują w socjalizację. Mogą to być osoby indywidualne lub instytucje które mają duży wpływ na osoba i w swoich zachowaniach społecznych, a także dzięki nim jednostka będzie rozwijać swoją aktywność społeczną.
W ten sposób można wyróżnić dwa rodzaje socjalizacji:
- Socjalizacja pierwotna. To, co jednostka otrzymuje w pierwszych latach życia, w dzieciństwie i niemowlęctwie, gdy odnosi się do swojego rodzina, jest to niezbędne zarówno dla dobrego rozwoju osobistego i psychicznego, jak i dla ich rozwoju społecznego oraz uwzględniania wytycznych społecznych, gdyż to określi ich tożsamość. Następnie, po tym etapie, rozpoczyna się socjalizacja wtórna.
- Socjalizacja wtórna. Ma na celu dać jednostce a pogląd różni się od rzeczywistości, w której to nie wizja ich rówieśników czy krewnych ma pierwszeństwo, ale raczej wizja różnych podmiotów socjalizujących, która poszerza ich wiedza, umiejętności, to relacje z osobami spoza więzów rodzinnych. Zaczyna się, gdy dzieciństwo lub dzieciństwo jednostki, przyjaciół, nauczyciele, są przykładami czynników socjalizujących tego etapu, które będą rozwijać się przez dłuższy czas niż pierwotny.
Czy istnieje socjalizacja trzeciorzędowa?
Socjalizacja trzeciorzędowa dotyczyłaby osób uważanych za niebezpiecznych.
Z drugiej strony toczy się obecnie dyskusja na temat nazwy socjalizacji, którą moglibyśmy nazwać procesem trzeciorzędowym lub „resocjalizacją”. Byłby to rodzaj procesu reintegracji społecznej, który jest stosowany w przypadkach, w których ludzie doznali odchylenia od normy lub wykazali zachowania nazywany „społecznie niebezpiecznym” lub przestępczym.
Jego cel Ma to na celu ponowne dostosowanie zachowania tych, którzy przekroczyli normy, a osiąga się to dzięki interwencji profesjonalistów, którzy są pośrednimi czynnikami socjalizacji w tym trzeciorzędnym typie socjalizacji. W tym przypadku jest to grono certyfikowanych specjalistów, takich jak psychiatrzy, pedagodzy społeczni, lekarze czy psycholodzy. Powszechne jest, że socjalizacja ta odbywa się w ramach instytucji odpowiedzialnych, takich jak zakłady poprawcze czy więzienia.