Przekładnia krokowa

Z Przekładnia krokowa to typowa zmiana chodu w wyniku porażenia podnośników stóp. Ten kompensacyjny proces ruchu może być spowodowany wieloma chorobami i urazami.

Co to jest chód krokowy?

Chód krokowy występuje, gdy podnośniki stóp (prostowniki grzbietowe) zawodzą z powodu choroby neurologicznej lub uszkodzeń. Następuje zmiana chodu, która charakteryzuje się mechanizmem kompensacyjnym, za pomocą którego kompensowany jest brak funkcji sparaliżowanych mięśni.

Jeśli podnośniki stóp nie są już dostarczane, stopy nie można już podnosić podczas chodzenia, wtedy zwisa ona bezwładnie, a palce u nóg przeciągają się po ziemi w fazie zamachu nogi. Aby uniknąć tego procesu, osoby dotknięte chorobą podnoszą nogi, aby palce u nóg unosiły się w powietrzu. Zwiększone podnoszenie następuje głównie poprzez zwiększone zgięcie biodra.

Drugi aspekt charakteryzujący tę zmianę wzorca chodu można zaobserwować przy zakładaniu stóp, a także można go usłyszeć w odpowiednim obuwiu. Faza nogi stojącej nie może być jak zwykle zainicjowana przyziemieniem piętą. Raczej przednia część stopy, czasem cała podeszwa, rozpryskuje się na podłodze.

Zwykle termin chód krokowy jest używany tylko wtedy, gdy dotyczy to obu nóg. Jednak jednostronna awaria powoduje jednostronnie te same zmiany.

Funkcja i zadanie

Chód krokowy jest mechanizmem ochronnym mającym na celu zmniejszenie ryzyka upadku podczas chodzenia, zwłaszcza jeśli awariom motorycznym towarzyszą zaburzenia wrażliwe. W niektórych chorobach, które powodują wiotkie porażenie podnośników stóp, może to również wpływać na wrażliwość powierzchni i głębokości. W obu przypadkach niewiele lub żadna informacja o stanie stopy jest przesyłana z receptorów do ośrodkowego układu nerwowego. Chorzy nie czują, że stopa wlecze się po podłodze i nie otrzymują informacji o położeniu stopy w stawach i przestrzeni.

Zwłaszcza w początkowej fazie, kiedy inne zmysły, zwłaszcza wzrok, nie przejęły jeszcze orientacji kompensacyjnej, ryzyko upadku jest bardzo wysokie w wyniku deficytów czuciowych i motorycznych. Podnoszenie nóg zmniejsza ryzyko utknięcia stopy podczas chodzenia i zmniejsza obawę upadku.

Modyfikacja chodu ma również na celu zapewnienie, że sekwencja ruchów może zostać wykonana tak płynnie i szybko, jak to możliwe w danych okolicznościach. Jeśli jedna stopa jest ciągnięta po ziemi palcami w każdej fazie zamachu nogi, ogromnie utrudnia to przepływ i prędkość chodu, a wysiłek wzrasta. Jednak z reguły normalna prędkość chodu nie jest już osiągana ze względu na zmienione procesy motoryczne i ponieważ ruchy są wykonywane ze znacznie większą ostrożnością. Automatyczny bieg jest zakłócony.

Innym aspektem, który również odgrywa rolę w wyraźnym unoszeniu nogi, jest nieprzyjemne uczucie, które pojawia się, gdy but jest ciągnięty po podłodze i uszkadzany.

Możliwości kompensacji poprzez chód stepera osiągają swoje granice podczas chodzenia pod górę lub po schodach. Wysokość, którą trzeba pokonać przy tych wymaganiach, wymaga już zwiększonego zgięcia bioder, które jest prawie całkowicie wyczerpane na stromym terenie, nawet przy normalnej funkcji podnośnika stopy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Awaria podnośników stóp może mieć różne przyczyny. Uszkodzenie od nacisku nerwu strzałkowego wspólnego, który jest odgałęzieniem nerwu kulszowego i zaopatruje prostowniki grzbietowe, często występuje, gdy gips, który jest zbyt ciasny, jest nałożony na podudzie. Uszkodzenie jest często zauważane zbyt późno, przez co nerw ulega nieodwracalnemu uszkodzeniu i nie można cofnąć upośledzenia motorycznego. Przemoc zewnętrzna lub błędy w operacjach nóg mogą również uszkodzić struktury nerwowe i spowodować tymczasowy lub trwały paraliż dostarczanych mięśni. Konsekwencje opisanych uszkodzeń są wyłącznie napędzane silnikiem i zwykle dotyczą tylko jednej strony, tak że powstaje pół kroku.

Polineuropatia to choroba wywołana cukrzycą, nadmiernym spożyciem alkoholu, nadużywaniem narkotyków lub innymi czynnikami. Atakuje zarówno motor, jak i wrażliwe gałęzie nerwów i niszczy ochronną warstwę izolacyjną. W rezultacie impulsy do mięśni i informacje z receptorów do rdzenia kręgowego są częściowo lub całkowicie tracone. Choroba często dotyka stopy i jej otoczenia, a ze względu na stopniową niewydolność mięśni stopy i nadwrażliwość powoduje narastającą niepewność chodu, którą chwilowo można skompensować umiarkowanym krokiem.

Poliomyelitis, które w Europie występuje głównie u osób starszych, może również wpływać na podnoszenie stóp. Jest to choroba zapalna wywoływana przez wirusa polio. Może to mieć konsekwencje dla ośrodkowego układu nerwowego, ale także dla drugiego neuronu ruchowego (szybkie przewodzenie nerwowe, które przenosi impulsy ruchowe z rdzenia kręgowego do mięśni).

Uszkodzenie niektórych gałęzi prowadzi do obustronnego porażenia mięśni stopy, a tym samym do podnoszenia stopy.

Rzadkie choroby mięśni, takie jak atrofia mięśni nerwowych spowodowana genetycznie lub dystrofia miotoniczna, również wpływają na podnoszenie stopy i zwykle prowadzą stopniowo do atrofii mięśni, która wpływa na wzorzec chodu. To właśnie w przypadku tych chorób występuje dwustronny krok.