Plik Spongiosa essentialia to wewnętrzna, kostna sieć substancji kostnej. Decyduje głównie o nośności kości. W osteoporozie kość gąbczasta ulega coraz większemu rozkładowi, a kość traci swoją nośność.
Co to jest istota gąbczasta?
Człowiek Tkanka kostna W swojej makroskopowej postaci jest również znany jako substancja gąbczasta. Ta gąbczasta substancja składa się z cienkich beleczek. Makroskopowe płytki kostne są znane jako takie.
Makroskopowa struktura tkanki kostnej jest również w skrócie nazywana kością gąbczastą. Z drugiej strony, w przypadku kości płaskich zamiast kości gąbczastej czasami stosuje się diploë. Tak zwaną kość plecioną, która powstaje na początku osteogenezy, należy odróżnić od makroskopowych form kostnych. Kości tkane są zbudowane z chrząstki lub bezpośrednio z komórek macierzystych tkanki łącznej. Podobnie jak kość gąbczasta, kości w oplocie mają cienkie belki kostne.
Pręty kości gąbczastej nie są ze sobą bezpośrednio splecione i, w przeciwieństwie do kości plecionej, nie tworzą strukturalnie zorganizowanej całości. Oprócz istoty kości gąbczastej wewnątrz, kość jest głównie tworzona przez zbitą substancję na zewnątrz, która w przeciwieństwie do przystosowalnej kości gąbczastej jest raczej statyczna i odpowiada stabilnej części kości.
Anatomia i budowa
Kość gąbczasta znajduje się w kościach. Na zewnątrz substancja jest otoczona korą. Szpik kostny znajduje się w jamach między poszczególnymi prętami gąbczastymi. Ogólnie rzecz biorąc, kość gąbczasta odpowiada niezwykle gęstej sieci szkieletowej.
Pręty kości gąbczastej są połączone ze sobą i tworzą strukturę podobną do siatki. Wiele beleczek kostnych znajduje się w kości gąbczastej, zwłaszcza wzdłuż linii obciążenia poszczególnych kości. W tym kontekście często wykorzystuje się trajektorie stresu. Architektura kości gąbczastej silnie zależy od warunków ciśnienia w kości. Jeśli na przykład określony odcinek kości jest narażony na nadmierny nacisk, kość gąbczasta dostosowuje się do wymagań ciśnieniowych w tym obszarze.
To samo dotyczy sił zginających lub skręcających, takich jak siły działające na głowę kości udowej. Dzięki swojej lekkiej konstrukcji kość gąbczasta oszczędza substancję kostną, a tym samym zapewnia minimalną wagę kości.
Funkcja i zadania
W osteogenezie pierwszą rzeczą, która powstaje, jest pleciona kość. W osteogenezie chrząstki osteoblasty tworzą tkaną kość zbudowaną z chrząstki. To kostnienie jest pośrednie. W przypadku kostnienia bezpośredniego tkana kość jest tworzona przez budujące kości osteoblasty bezpośrednio z komórek macierzystych tkanki łącznej.
Z tego powodu proces ten określany jest jako osteogeneza bezpośrednia lub desmal. Na powierzchni każdej plecionej kości następuje zagęszczenie substancji. Dodatkowo w przebiegu osteogenezy z zewnątrz gromadzi się dodatkowa substancja kostna. Ta substancja odpowiada korze. Wewnątrz substancja kostna jest przekształcana w kość gąbczastą. W tej przebudowie uczestniczą degradujące kości osteoklasty. Rozbijają części macierzy kostnej, a osteoblasty w tym samym czasie odbudowują materiał kostny.
Charakterystyczne paski kostne kości gąbczastej powstają w wyniku pracy osteoblastów. Powstała struktura sieciowa dostosowuje się dynamicznie i przez całe życie do nowych obciążeń poszczególnych kości po zakończeniu osteogenezy. Funkcja kości gąbczastej odpowiada zatem przede wszystkim stabilizacji kości i adaptacji kości do zmienionych obciążeń. Dlatego kość gąbczasta jest szczególnie odpowiedzialna za nośność kości.
Choroby
Jedną z najważniejszych chorób istoty gąbczastej jest osteoporoza. Osteoporoza to patologiczna utrata materiału kostnego, która znacznie przekracza fizjologicznie prawidłową utratę masy kostnej w trakcie naturalnego procesu starzenia.
Normalny proces starzenia zwykle nie rozkłada więcej niż połowy istniejącej masy kostnej i rozpoczyna się w wieku 30 lat. Złamania kręgów pojawiają się tylko podczas normalnych procesów starzenia, gdy dojdzie do odpowiedniego wypadku. U pacjentów z osteoporozą złamania kręgów występują nawet bez wpływu zewnętrznego. W przeciwieństwie do atrofii starości osteoporoza powoduje rozpad wszystkich części kości. Osteoporoza wpływa szczególnie na gąbczastą substancję kości. To znacznie zmniejsza nośność poszczególnych kości. Początek osteoporozy przez długi czas nie daje żadnych objawów.
Utrata masy kostnej postępuje powoli iw pewnym momencie powoduje nietypowe złamania kości. Złamania najczęściej występują na trzonach kręgów w dolnej części pleców. Albo poprzedzone są niewielkimi wstrząsami, albo występują bez żadnej możliwej do zidentyfikowania przyczyny. Złamanie kręgosłupa powoduje u pacjenta ból, który często jest postrzegany jako ból rozproszony, niejasno zlokalizowany. Złamania kręgów deformują kręgosłup i tworzą tzw. Garb wdowy. Czasami wysokość również spada o kilka centymetrów. Pacjenci są bardziej podatni na złamania niż osoby zdrowe w tym samym wieku i dlatego często cierpią na złamania kości udowej, na przykład po drobnym wypadku domowym.
W zależności od przyczyn osteoporoza dzieli się na dwa typy. Pierwotna osteoporoza występuje bez wpływu chorób przewlekłych. Oprócz starości jako przyczynę występowania omawia się komponenty genetyczne. Spożycie alkoholu, kawy i papierosów może negatywnie wpłynąć na przebieg choroby i ją przyspieszyć. Brak ruchu odgrywa również rolę w pierwotnej osteoporozie. To samo dotyczy niedostatecznego wchłaniania wapnia lub witaminy D. Wtórna osteoporoza występuje jako część chorób przewlekłych lub jest wywoływana przez określone leki. Brak równowagi hormonalnej, zaburzenia cukrowe i zaburzenia jelitowe są często związane z wybuchem epidemii.
.jpg)
