Flebografia

w Flebografia jest to metoda badania radiologicznego. Służy do oceny żył.

Co to jest flebografia?

Jako flebografia lub Flebografia jest częścią angiografii. Jest to jedna z procedur badania obrazowego. Stosuje się środek kontrastowy zawierający jod, który lekarz wstrzykuje do badanej okolicy żyły. W tym samym czasie lekarz przeprowadza badanie rentgenowskie w celu zarejestrowania przepływu środka kontrastowego.

Flebografia służy do wizualizacji żył barku, żył nóg i żył miednicy. Rzadko jest używany jako pierwszy wybór. Często przeprowadza się go dopiero po USG (badanie ultrasonograficzne). Pomocne jest wyjaśnienie nieprecyzyjnych wyników, jeśli podejrzewa się zakrzep krwi (zakrzepicę). Na przykład zakrzepy w żyłach uda i żyłach więzadeł podudzia można szczególnie dobrze wyjaśnić za pomocą flebografii.

Funkcja, efekt i cele

Obszary zastosowań flebografii to przede wszystkim żylaki (żylaki), zakrzepica żylna (zakrzepica żył), zespół pozakrzepowy oraz nawracające żylaki, w których żylaki ponownie się rozwijają.

Ponadto flebografię wykonuje się po niejasnych badaniach ultrasonograficznych, jeśli podejrzewa się zagrażającą życiu zatorowość płucną, często spowodowaną opóźnioną zakrzepicą żył kończyn dolnych, przed wykonaniem operacyjnej trombektomii lub trombolizy leczniczej oraz w celu sprawdzenia dalszego przebiegu wyraźnej zakrzepicy żył. Zapalenie lub guzy, które pojawiają się w okolicy żył, można również określić za pomocą flebografii.

Przed wykonaniem flebografii pacjentowi należy najpierw wstrzyknąć środek kontrastowy do chorej żyły. Krew w żyłach ma zdolność przepływu w kierunku serca. W ten sposób możliwa jest dobra dystrybucja środka kontrastowego. Dzięki specjalnemu badaniu rentgenowskiemu można dokładnie pokazać strukturę żyły wewnętrznej. W ten sposób lekarz ma możliwość określenia wszelkich zmian, które mogą obejmować przeprowadzki lub wąskie gardła.

Przed wykonaniem flebografii pacjent musi poinformować lekarza, jeśli ma jakieś specyficzne alergie. Pacjentowi nie wolno nic jeść na około cztery godziny przed rozpoczęciem badania. W niektórych przypadkach kąpiel stóp może być również przydatna w celu zmiękczenia skóry i poszerzenia żył. To z kolei umożliwia stworzenie lepszego dostępu do żył.

Jeśli flebografia wykonywana jest na nodze, co zwykle ma miejsce, pacjent kładzie się na kanapie. Stopy pochylone w dolnym kierunku. Opaskę uciskową zakłada się na kostkę, aby środek kontrastowy mógł również dostać się do głębokich żył nóg. Następnie wstrzykuje się środek kontrastowy do żyły z tyłu stopy. Środek może przenikać przez żyły do ​​głębszych obszarów ciała. Następnym krokiem jest wykonanie zdjęć rentgenowskich. Lekarz bada miednicę, udo, kolano i podudzie. Zdjęcia rentgenowskie są wykonywane z kilku kierunków. Noga jest obrócona w kierunku wewnętrznym i zewnętrznym.

Jeśli występuje zakrzepica, można to zobaczyć na obrazie jako ubytek wypełnienia, który jest ostro odgraniczony. Podczas sprawdzania funkcji zastawki żylnej pacjent musi naciskać w sposób podobny do wypróżnienia. W ten sposób lekarz może określić, czy wraca krew żylna i czy zastawki żylne są szczelne. W sumie flebografia trwa tylko 5 do 10 minut.

Po zakończeniu badania noga jest mocno owinięta. Można również założyć skarpetę podtrzymującą. Aby lepiej usunąć kontrast, pacjent powinien poruszać się około 30 minut. Wydalanie środka odbywa się przez nerki. Dlatego pacjent musi pić dużo płynów.

Jeśli sama flebografia nie jest wystarczająca do diagnozy, istnieje również opcja flebografii CT, w której żyły są badane za pomocą tomografii komputerowej lub flebografii rezonansu magnetycznego, którą można wykonać ze środkiem kontrastowym lub bez.

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

Podczas wykonywania flebografii możliwe są pewne skutki uboczne. Obejmuje to na przykład krwawienie w miejscu wstrzyknięcia. Niektórzy pacjenci mają również infekcje lub blizny. Środek kontrastowy może również podrażniać ściany żył lub wywoływać reakcje alergiczne.

W przypadku zakrzepicy możliwe jest, że skrzep krwi rozluźnia się, a tym samym przenika do innych części ciała. Jeśli lekarz wprowadzi cewnik, istnieje ryzyko przekłucia ściany żyły przez instrument lub igłę.

Oprócz zagrożeń i skutków ubocznych należy wziąć pod uwagę również pewne przeciwwskazania. Obejmuje to przede wszystkim możliwą nietolerancję pacjenta na środek kontrastowy. Kolejnymi przeciwwskazaniami są przewlekłe przekrwienie chłonki, ostre stany zapalne w okolicy barku i ramienia, stopy lub podudzia oraz nadczynność tarczycy. Z tych powodów pacjent przed wykonaniem flebografii musi zostać dokładnie poinformowany o ryzyku i skutkach ubocznych zabiegu, w tym także o ekspozycji na promieniowanie rentgenowskie. Czasami inne procedury, które nie są inwazyjne, mogą być bardziej przydatne podczas egzaminu.

Flebografia ma zarówno zalety, jak i wady. Ich największą zaletą jest pełna prezentacja żylnego układu naczyniowego. Osobliwości funkcjonalne są wyraźnie widoczne na zdjęciu rentgenowskim. Jednak ekspozycja na promieniowanie jest postrzegana jako punkt ujemny. Środek kontrastowy obciąża również nerki. Ponadto technologia sprzętu radiologicznego wiąże się z wyższymi kosztami.