Wiele kobiet wybiera ze względów estetycznych, dla innych jest to konieczność medyczna: Powiększenie piersi.
Co to jest powiększanie piersi?
Zajmowanie się medycyną kobiecą piersią nie jest nowością. Raczej były to pierwsze próby pod koniec XIX wieku Powiększenie piersi lub zmienić ich kształt. Za pioniera uważany jest niemiecki onkolog, chirurg i profesor uniwersytecki Vincenz Czerny.
Próbował odbudować piersi kobiety, które zostały chirurgicznie usunięte z powodu raka. Niemiecki chirurg zastosował guzy tłuszczowe (tłuszczaki). Jednak jego metoda nie została uwieńczona sukcesem. Chociaż substytut piersi składał się z własnej tkanki tłuszczowej, po zastosowaniu w organizmie pacjentki nie był on odpowiednio ukrwiony.
W następnych dziesięcioleciach również nie było przełomu. Przetestowano wszystkie możliwe substytuty piersi, od chrząstki wołowej, wełny, kulek szklanych po kość słoniową. Dopiero na początku lat 60. Amerykanie odkryli, że silikon można uznać za odpowiedni środek. W przeciwieństwie do poprzednich produktów, produkt nie powodował u pacjenta żadnych reakcji na ciało obce w serii testów, ani nie okazał się produktem, który można stosować tylko przez krótki okres czasu, który po krótkim czasie straciłby swoją strukturę i musiałby zostać usunięty.
Był to jeden z najważniejszych kamieni milowych w historii chirurgii piersi, którą dziś wykonuje się nie tylko ze względów estetycznych, ale także częściowo medycznych. W samych Niemczech obecnie wykonuje się do 20 000 operacji powiększania piersi; Ponad połowa przypadków dotyczy kobiet w wieku 25 lat i młodszych.
Funkcja, efekt i cele
Ponieważ Powiększenie piersi W przypadku implantów wykonanych z silikonu stanowią one „złoty standard”, czyli jest metodą pierwszego wyboru. W Niemczech powiększenia piersi mogą wykonywać tylko odpowiednio przeszkoleni specjaliści chirurgii plastycznej.
W pierwszej kolejności chirurg wycina kieszonkę skórną poniżej piersi, przez którą następnie wprowadza się implanty. Miejsce ostatecznego umieszczenia implantów zależy od wzrostu pacjenta. U szczupłych kobiet może być konieczne umieszczenie implantu częściowo i całkowicie poniżej mięśnia piersiowego, w przeciwnym razie znajdująca się na nim warstwa skóry byłaby zbyt cienka.
U wszystkich innych kobiet implant umieszcza się powyżej mięśnia klatki piersiowej. Prawdą jest, że kieszeń skórna zwykle goi się tak dobrze, że pozostała blizna jest ledwo widoczna.
Niemniej jednak, zwłaszcza jeśli wzrost pacjenta powoduje, że należy obawiać się zaburzeń gojenia się ran i poważnych blizn, kieszonkę skórną można również wykonać pod pachami. Dzięki tej metodzie implanty są przenoszone do miejsca docelowego endoskopowo. Chociaż istnieją podejścia do wykorzystania własnego tłuszczu pacjenta jako substytutu piersi zamiast silikonowych implantów, metoda ta nie została jeszcze ustalona ze względu na pozytywne doświadczenia z wariantem silikonowym.
Jedyna zewnętrzna powłoka implantów wykonana jest z silikonu; implanty są zwykle wypełnione roztworem soli.
Zaletą wypełnień solankowych jest po pierwsze to, że ich struktura nie zmienia się w dłuższej perspektywie, a ponadto nie są toksyczne, a po drugie dlatego, że implanty można wypełnić dopiero po ich włożeniu, co powoduje konieczność posiadania mniejszej kieszonki skórnej.
Po udanej operacji, która zwykle trwa zaledwie kilka godzin, pacjentka musi pozostawać pod opieką lekarską przez kilka godzin w celu badania lekarskiego, choćby ze względu na fakt, że powiększanie piersi najczęściej wykonuje się w znieczuleniu ogólnym.
Pacjentka pozostaje niezdolna do pracy do tygodnia po wypisaniu ze szpitala; Czynności wymagające wysiłku fizycznego nie mogą być podejmowane przez okres do sześciu tygodni po operacji, ponieważ mięśnie klatki piersiowej muszą jeszcze przystosować się do nowego otoczenia (implanty).
Dodatkowo zaleca się noszenie przez kilka miesięcy po zabiegu powiększenia piersi medycznych uchwytów do piersi, aby zapobiec „ześlizgnięciu się” implantów w tym czasie.
Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
Jak każda inna operacja, również wykonaj jedną Powiększenie piersi typowe ryzyko chirurgiczne. Natomiast ryzyko przykurczu torebki, które występuje w 4–15% wszystkich przypadków, jest bardziej istotne.
Ciało ludzkie ma tendencję do uwięzienia ciał obcych za pomocą torebki z tkanki bliznowatej. Mogą one stwardnieć i prowadzić do bólu, aw najgorszym przypadku do deformacji klatki piersiowej. Należy również zauważyć, że implanty piersi nie są wyrobami na całe życie; Można przypuszczać, że w ciągu 10 lat 20-40 proc. Wszystkich pacjentek z powiększeniem piersi będzie musiało być leczonych ponownie. Nie należy się jednak obawiać wzrostu ryzyka raka piersi.
Inne objawy i dolegliwości, które mogą wystąpić po powiększeniu piersi to: zasinienie, obrzęk, tkliwość piersi, ból w okolicy rany operacyjnej.
.jpg)
