Tak jak Traumatologia (Medycyna urazowa) odnosi się do nauki o ranach lub urazach i ich terapii.
Co to jest traumatologia?
Traumatologia zajmuje się leczeniem małych i dużych urazów, ale także leczeniem wielu urazów.
Oznacza to wystąpienie kilku urazów różnych części ciała, z których przynajmniej jeden zagraża życiu.
Ponadto traumatologia odgrywa również niebagatelną rolę w przestępstwach medycyny sądowej obejmujących obrażenia ciała lub wypadki przy pracy.
Zabiegi i terapie
Słowo „trauma” pochodzi z języka greckiego i oznacza coś w rodzaju „urazu” lub „rany”. Termin ten opisuje zarówno szkodliwy skutek (na przykład wstrząs lub wypadek), jak i szkody spowodowane przez wypadek (na przykład rana ciała lub złamana kość). Dlatego traumatologia zajmuje się występowaniem, zapobieganiem i leczeniem urazów, ale ogranicza się tylko do urazów fizycznych.
Lekarze specjalizujący się w tej dziedzinie nazywani są więc specjalistami ortopedii i chirurgii urazowej. Lekarze wypadkowi muszą udzielić pierwszej pomocy na miejscu wypadku, są również odpowiedzialni za leczenie wstrząsów i opiekę chirurgiczną. W takich sytuacjach wymagane jest szybkie działanie: lekarz musi być w stanie ocenić, czy dana osoba jest zagrożona śmiercią, co należy zrobić w pierwszej kolejności i gdzie poszkodowany będzie transportowany. Szczególnie zagrożeni są pacjenci cierpiący z powodu tzw. Wielokrotnych urazów, czyli wielokrotnych urazów występujących w różnych rejonach ciała.
Wielokrotny uraz może być spowodowany na przykład wypadkiem samochodowym, który może prowadzić do powikłań zagrażających życiu. Wymaga to zespołu z dużym doświadczeniem, w którym pracują wspólnie głównie lekarze z różnych dyscyplin. Opieka nad pacjentami na izbie przyjęć również stawia wysokie wymagania, przy czym zazwyczaj są to stałe zespoły, składające się z co najmniej trzech lekarzy. Zespół szokowy jest używany głównie w przypadku niestabilnej klatki piersiowej, otwartych urazów czaszki, zaburzeń oddychania, oparzeń, urazów po amputacji lub złamań więcej niż dwóch kości.
Przede wszystkim ważne jest, aby uniknąć ostrego zagrożenia, a następnie pacjenci są pod opieką na oddziale intensywnej terapii. Po tym często następuje przeniesienie do specjalnej kliniki, gdzie konieczna jest rehabilitacja trwająca kilka tygodni lub miesięcy, szczególnie w przypadku wielu urazów. Ponadto osoby dotknięte chorobą często wymagają pomocy lub protez lub potrzebują wsparcia psychologicznego.
Diagnostyka i metody badań
Dlatego badanie zawsze obejmuje całą osobę lub obrażenia, które odniosła, a także wszelkie wcześniejsze choroby. W przypadku osób z niewielkimi obrażeniami lekarz ogranicza się do tego, co niezbędne do postawienia diagnozy i odpowiedniej terapii. Na miejscu wypadku sprawdzany jest stan świadomości, układ krążenia i oddech, bada się miednicę, kończyny i kręgosłup.
W przypadku kontuzji kończyn w szczególności sprawdza się krążenie krwi, wrażliwość i zdolności motoryczne. Jako środek towarzyszący zaleca się również pobranie krwi do dalszych badań laboratoryjnych i profilaktyki tężca. W przypadku osób ciężko rannych zapewnione są funkcje życiowe oraz niezbędne zabiegi chirurgiczne, przy czym ocena czynności życiowych odbywa się zgodnie z tzw. Protokołem ATLS.
Drugi do czwartego dnia po doznaniu urazu stanowią bardzo niestabilną fazę, w której nie należy przeprowadzać rozległych operacji. Aby móc zagwarantować kompleksową diagnostykę i późniejszą rehabilitację, w klinikach funkcjonuje szeroka gama diagnostyki obrazowej. Obejmują one:
- Rektoproktoskopia: procedura endoskopowa, którą można zastosować do zbadania odbytnicy (odbytnicy). Jest to procedura diagnostyczna i lecznicza
- Rectosigmoidoscopy: endoskopowa procedura stosowana do badania odbytnicy
- Kolonoskopia: tomografia komputerowa jelita grubego
- Gastroskopia przełyku: badanie endoskopowe dwunastnicy, żołądka i przełyku
- Echokardiografia: badanie serca za pomocą USG
- Sonografia tkanek miękkich i stawów
- Sonografia tarczycy, klatki piersiowej i brzucha
- Sonografia naczyń krwionośnych
Oprócz tego istnieje również możliwość wykonania scyntygrafii szkieletowej (obrazowanie medycyny nuklearnej w celu zbadania szkieletu), angiografii (diagnostyki obrazowej w celu wyświetlenia naczyń krwionośnych), flebografii (badanie żył ramienia lub nogi za pomocą środków kontrastowych) czy rezonansu magnetycznego (rezonans magnetyczny) ).
Jeśli klatka piersiowa jest niestabilna, na izbie przyjęć wykonuje się również spiralną tomografię komputerową ze środkiem kontrastowym i trójkanałowe EKG. Jeśli poszkodowany doznał urazowego uszkodzenia mózgu, wielokrotnie dokumentuje się zdolności motoryczne, funkcję źrenicy i stan świadomości, a nieprzytomnych pacjentów często intubuje się z odpowiednią wentylacją. Ponadto należy wykluczyć zagrażający życiu uraz miednicy lub zbadać stabilność miednicy. W tym kontekście często wykonuje się tomografię komputerową lub badanie miednicy. Poszukujemy również urazów zewnętrznych lub krwiaków w okolicy brzucha i boku.
Bardzo ważna jest również anamneza kręgosłupa. Jeśli dojdzie do urazu kręgosłupa, można to wyjaśnić za pomocą procedury obrazowania po ustabilizowaniu się krążenia. Możliwe złamania ustala się za pomocą odpowiednich procedur radiologicznych, podstawowa diagnoza obejmuje również kliniczną ocenę ręki. W takim przypadku, jeśli podejrzewa się uraz ręki, wykonuje się badanie rentgenowskie w celu postawienia diagnozy. W przypadku urazu naczyniowego lekarz prowadzący wykonuje ultrasonografię dupleksową lub dopplerowską.
