Uprowadzenie

Plik Uprowadzenie jest przeciwieństwem przywodzenia i oznacza boczne rozciągnięcie kończyn lub stawów dłoni i stóp. Wykonujące mięśnie są nazywane porywaczami iw zależności od części ciała, kilku porywaczy może być zaangażowanych w jedno porwanie. Problemy z porwaniami mogą mieć charakter mięśniowy lub nerwowy.

Co to jest uprowadzenie?

Podczas uprowadzenia część ciała zostaje przesunięta na bok ciała. Występuje poza środkiem ciała lub, w przypadku kończyn, od osi podłużnej odpowiedniej kończyny. Poziom przywództwa ruchu porwania nazywany jest także poziomem frontalnym.

Przeciwieństwem uprowadzenia jest tak zwane przywodzenie, które również odbywa się na płaszczyźnie czołowej, ale przebiega w przeciwnym kierunku. W przywodzeniu, w przeciwieństwie do odwodzenia, część ciała jest przenoszona bocznie do środka ciała lub osi podłużnej kończyn. Ten ruch jest również nazywany zakładaniem.

Dwa przeciwstawne ruchy są wykonywane przez różne mięśnie. Mięśnie używane do odwodzenia nazywane są porywaczami. Te do przywodzenia są analogicznie nazywane przywodzicielami. Oba typy mięśni są unerwione przez obwodowe nerwy ruchowe, które otrzymują polecenia z ośrodkowego układu nerwowego. Podobnie jak przywodzenie, uprowadzenie może również mieć miejsce w kontekście dobrowolnych umiejętności motorycznych, a także w kontekście mimowolnych odruchowych umiejętności motorycznych.

Funkcja i zadanie

Ruchliwość ludzkich kończyn jest doskonała i obejmuje takie kierunki ruchu, jak odwodzenie i przywodzenie. Oprócz nóg, ludzkie palce u nóg, ramiona, dłonie, palce u nóg i kciuki są zdolne do odwodzenia w sensie ruchu rozstawnego.

Na przykład ręka zna dwa różne typy odwodzenia: promieniowe i łokciowe. Podczas odwodzenia łokcia ręka lub palce poruszają się w kierunku łokcia. Więc są zgięte w stronę małego palca. Staw nadgarstka jest poruszany za pomocą różnych mięśni, przede wszystkim prostownika nadgarstka łokciowego, zginacza nadgarstka łokciowego i prostownika palców minimi. Odwodzenie promieniowe jest ruchem przeciwnym. Palce lub dłoń nie poruszają się w kierunku elipsy, ale w kierunku szprych. Więc są zgięte w kierunku kciuka. Oprócz stawu nadgarstkowego, w ruchu odwodzenia biorą udział mięśnie prostownika nadgarstka promieniowego długiego, odwodziciela kciuka długiego i prostownika długiego kciuka, zginacza długiego kciuka i mięśnia zginacza promieniowego nadgarstka.

W związku z tym porwania są złożonymi ruchami i wynikają z idealnego współdziałania różnych mięśni, ścięgien i stawów. Mięśni porywacze kurczą się, aby zainicjować ruchy, a tym samym poruszyć dany staw.

Porwanie ma kluczowe znaczenie dla różnych ruchów i czynności w życiu codziennym. Na przykład podczas chodzenia odwodzenie jednej nogi inicjuje krok w bok. Odwodzenie jest również wymagane, gdy ramię musi zostać podniesione na zewnątrz. To samo dotyczy ruchów rozszerzających się palców.

Porwanie zwykle odbywa się aktywnie, ale można je też inicjować biernie w trakcie egzaminów. Na przykład lekarz może sprawdzić ruchomość niektórych kończyn, nawet jeśli pacjent nie może nimi aktywnie poruszać. Porwanie jest podawane w stopniach. W zależności od kończyny za fizjologiczne uważa się różne zakresy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Jeśli uprowadzenie na kończynie nie jest już możliwe, tylko w ograniczonym zakresie lub możliwe tylko z bólem, przyczyną jest albo mięśniowa, albo neuronalna. Czasami trudne porwanie wiąże się również z chorobami stawów, takimi jak choroba zwyrodnieniowa stawów, które powodują głównie ból podczas ruchu. Usztywnienie stawów lub mięśni może z kolei całkowicie uniemożliwić odwodzenie. To samo dotyczy zerwanych włókien mięśniowych lub zerwanych ścięgien.

Neuronalne przyczyny trudnych porwań są różnorodne. Na przykład możliwe są polineuropatie obwodowego układu nerwowego, na przykład spowodowane niedożywieniem, różnymi infekcjami lub zatruciami.

W polineuropatiach nerwy obwodowego układu nerwowego nie są już wystarczająco przewodzące, aby zainicjować określone ruchy. Jednak problem może również dotyczyć ośrodkowego lub motorycznego układu nerwowego. Tak zwane neurony ruchowe zlokalizowane są w mózgu i rdzeniu kręgowym. Są centralnym punktem przełączania dobrowolnych zdolności motorycznych, więc ich uszkodzenie może prowadzić do różnych objawów paraliżu.

Eferentne drogi piramidalne, które biegną przez rdzeń kręgowy i łączą pierwszy z drugim neuronem ruchowym, mają bezpośredni kontakt z neuronami ruchowymi. Jeśli drogi piramidalne są uszkodzone, impulsy ruchowe z ośrodkowego układu nerwowego nie mogą już docierać do drugiego neuronu ruchowego i nie mogą być przekazywane z ośrodka kontroli do mięśni szkieletowych. W konsekwencji uprowadzenie może być całkowicie nieobecne.

Uszkodzenia ośrodkowych neuronów ruchowych lub przewodu piramidowego mogą się rozwijać jako część różnych chorób neurologicznych. Oprócz chorób zapalnych, takich jak stwardnienie rozsiane, udary, niedotlenienie lub choroby zwyrodnieniowe, takie jak ALS, mogą również powodować problemy motoryczne, a tym samym porwanie.

Jeśli porwanie określonej części ciała jest ograniczone, lekarz sprawdzi ubytek ruchowy i wskaże pozostały zakres odwodzenia. W trakcie terapii proces ten jest regularnie powtarzany w celu oceny powodzenia leczenia lub ewentualnego nasilenia się objawów.