Wydzielanie autokrynne

w wydzielanie autokrynne gruczoły uwalniają substancje przekaźnikowe do środowiska i ponownie je wychwytują przez receptory. Proces ten odgrywa rolę w reakcjach immunologicznych, a także we wzroście, różnicowaniu i regeneracji komórek. Rak jest obecnie związany z rozregulowaniem wydzielania autokrynnego.

Co to jest wydzielanie autokrynne?

Wydzielanie autokrynne jest jednym z wielu mechanizmów wydzielniczych w organizmie człowieka. Wydzielina jest produktem gruczołu lub komórki podobnej do gruczołu i może wykonywać różne zadania. W przypadku wydzielania autokrynnego gruczoły lub komórki gruczołopodobne uwalniają do środowiska hormony lub substancje podobne do hormonów, które same wychwytują.

Proces ten odgrywa rolę np. W wydzielaniu czynników wzrostu. Te czynniki wzrostu to białka, które wpływają na rozwój komórek, aw organizmie człowieka często same oddziałują na wydzielające komórki gruczołu.

Każda wydzielina ma charakter endokrynologiczny lub zewnątrzwydzielniczy. Wydzieliny endokrynologiczne są transportowane do komórek docelowych przez krew. W przeciwieństwie do wydzielania hormonalnego, krew nie służy jako medium transportowe dla substancji wytwarzanych w wydzielaniu autokrynnym. Wpływ wydzielin autokrynnych jest raczej ograniczony do bezpośredniego środowiska, jak ma to miejsce w przypadku wydzielania parakrynowego. Zatem wydzielanie autokrynne należy interpretować jako szczególny przypadek wydzielania parakrynnego i jest szczególnie istotne dla czynników wzrostu.

Funkcja i zadanie

W trybie wydzielania autokrynnego komórki gruczołopodobne lub gruczoły uwalniają swoją wydzielinę do przestrzeni między narządami lub tkankami w bezpośrednim sąsiedztwie. Gruczoły autokrynne są wyposażone w specyficzne receptory, z którymi wiążą się ich własne wydzieliny. W ten sposób uwolnione substancje oddziałują na same komórki gruczołu.

Tak zwany ultrakrótki mechanizm sprzężenia zwrotnego jest z tym związany jako mechanizm regulacyjny. Uwolniony hormon może, na przykład, hamować własne uwalnianie poprzez wiązanie się z receptorami gruczołowymi. Ten mechanizm odpowiada pętli sterowania.

Liczne ludzkie cytokiny i hormony tkankowe mają działanie autokrynne. W medycynie cytokiny są białkami regulatorowymi, które odgrywają rolę, na przykład, w kontrolowaniu odpowiedzi immunologicznej. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie hormony i cytokiny są pozakomórkowymi substancjami przekaźnikowymi, a zatem są zaprojektowane tak, aby wywierać wpływ poza komórką dawcy.

Odpowiedź wewnątrzkomórkowa, tak jak w przypadku wydzielania autokrynnego, może zostać wyzwolona tylko wtedy, gdy białka komórkowe zostaną zastosowane jako receptory w błonie komórek produkujących. Te białka receptorowe oddziałują z substancją przekaźnikową. Nazywa się je również integralnymi białkami błonowymi, białkami cytoplazmatycznymi lub białkami rdzeniowymi. Związany z interakcjami kompleks hormon-receptor stymuluje produkcję wewnątrzkomórkowej cząsteczki sygnałowej poprzez transdukcję sygnału. Ponieważ transdukcja sygnału odbywa się w procesach wieloetapowych, w tym kontekście mówimy również o kaskadzie sygnału.

Zakończenie odpowiedniej odpowiedzi komórkowej na bodziec hormonalny uzyskuje się przez inaktywację cząsteczek sygnałowych wytwarzanych wewnątrzkomórkowo. Ten proces obejmuje również eliminację sygnału. W ten sposób hormony, takie jak insulina, działają na przykład jako wydzieliny autokrynne i wykazują wzorce regulacji ultrakrótkiego sprzężenia zwrotnego.

Mechanizm wydzielania autokrynnego reguluje więc gospodarkę hormonalną w najszerszym znaczeniu. Hormony są substancjami sygnałowymi, które wywołują biologiczną odpowiedź w komórkach. Służą więc do przekazywania informacji i np. Pełnią niezastąpione zadania w przekazywaniu informacji immunologicznej. Można powiedzieć, że komórki gruczołu autokrynnego organizują przekazywanie informacji. Oprócz receptorów mają swój własny system transmisji sygnału, który wyzwala specyficzną dla sygnału i wewnętrzną odpowiedź komórki. Ta odpowiedź jest odpowiedzią pozytywną lub negatywną. Na przykład w indywidualnych przypadkach zwiększa się wrażliwość zaangażowanych komórek na inne sygnały.

Wydzielanie autokrynne kontroluje również procesy różnicowania wielu typów tkanek i komórek. Kontroluje procesy wzrostu i odgrywa rolę zarówno w embriogenezie, jak i regeneracji tkanek.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Choroby, takie jak łagodne i złośliwe zmiany gruczołu krokowego, mogą być związane z rozregulowaniem wydzielania autokrynnego. Kontrola wzrostu komórek nabłonka odbywa się poprzez autokrynne wydzieliny jako mechanizmy regulacyjne. Na przykład komórki prostaty są autostymulowane przez czynnik wzrostu fibroblastów i transformujący czynnik wzrostu.

Oba czynniki wzrostu są wytwarzane bezpośrednio w komórkach gruczołu krokowego i na różne sposoby wpływają na wzrost na podstawie poziomu androgenów. Na przykład wydzielanie autokrynne wyzwala zatrzymanie wzrostu lub śmierć komórki. Przy nadmiernych procesach wzrostu prostaty ten proces regulacyjny jest zaburzony lub źle ukierunkowany.

Ze względu na te związki wydzielanie autokrynne ma szczególne znaczenie w badaniach nad rakiem. Kontrolując wzrost autokrynnych wydzielin, wzrost guza jest w dużej mierze niezależny od czynników zewnętrznych. Aby skutecznie powstrzymać wzrost guza, zaleca się podejście od wewnątrz. Takie podejście od wewnątrz odpowiada zahamowaniu autokrynnych czynników wzrostu, które stymulują wzrost guza. Hamowanie autokrynnych czynników wzrostu można osiągnąć podając przeciwciała monoklonalne. To podejście terapeutyczne jest omawiane w nowoczesnych badaniach jako obiecująca opcja leczenia chorób nowotworowych.

Obecnie podejrzewa się, że błędy w kaskadzie sygnałowej wydzielin autokrynnych są ważną przyczyną wszystkich chorób nowotworowych. Co powoduje takie błędy, nie zostało jeszcze ostatecznie wyjaśnione. Zarówno skłonności genetyczne, jak i toksyny środowiskowe mogą odgrywać zwiększoną rolę w rozregulowaniu.