Amiloryd

Narkotyk Amiloryd należy do grupy diuretyków oszczędzających potas. Główne wskazania do jego stosowania to nadciśnienie tętnicze, niewydolność serca, choroba wieńcowa i towarzyszący obrzęk. Lek przyjmuje się doustnie w postaci tabletki lub kapsułki.

Co to jest amiloryd?

Amiloryd jest lekiem drenującym, który jest przepisywany głównie w przypadku nadciśnienia tętniczego, niewydolności serca, choroby niedokrwiennej serca (CHD) i obrzęków. Substancja czynna amiloryd może być również stosowana poza wskazaniami do inhalacji w chorobach płuc, ale nie została jeszcze oficjalnie zatwierdzona do tego celu.

Lek na receptę jest dostępny w postaci tabletek i kapsułek. Często amiloryd podaje się zawsze w połączeniu z dodatkowym lekiem moczopędnym - zwykle hydrochlorotiazydem. Diuretyki, takie jak amiloryd, działają przez nerki, gdzie pobudzają produkcję moczu i pomagają usunąć nadmiar wody z organizmu. Ponadto wypłukują sole takie jak potas. Oba obniżają ciśnienie krwi, a tym samym odciążają serce.

Substancja czynna amiloryd ze względu na swoje właściwości chemiczne jest pochodną pirazyny. Jako materiał wrażliwy na światło amiloryd należy przechowywać w ciemności.

Efekt farmakologiczny

Amiloryd działa najlepiej w połączeniu z innym lekiem moczopędnym. W większości przypadków w terapii stosuje się połączenie substancji czynnych amilorydu i diuretyku tiazydowego, takiego jak hydrochlorotiazyd.

Alternatywnie istnieje połączenie amilorydu z diuretykiem pętlowym. Dwa aktywne składniki służą do obniżenia wysokiego ciśnienia krwi i odciążenia serca. Amiloryd działa poprzez nerki, gdzie hamuje nabłonkowy kanał sodowy zależny od aldosteronu, zlokalizowany w późnych kanalikach dystalnych nefronu nerkowego. Oznacza to, że mniejsza ilość sodu jest ponownie wchłaniana, w wyniku czego wydalane jest odpowiednio mniej potasu w zamian za sód. W ten sposób oszczędzane są jony potasu.

Powstały w ten sposób efekt oszczędzania potasu może zwiększyć poziom potasu we krwi tak bardzo, że prowadzi do hiperkaliemii, potencjalnie zagrażającej życiu zaburzenia elektrolitowego. W szczególności przy jednoczesnej terapii inhibitorami ACE lub spironolaktonem, ryzyko tego jest zwiększone i należy ściśle monitorować stężenie potasu we krwi. Podwyższony poziom potasu we krwi może być przeciwwskazaniem do podania amilorydu.

Działanie moczopędne amilorydu usuwa wodę z tkanki. Ponieważ organizm traci również sole, przepisanie amilorydu jest szczególnie odpowiednie dla pacjentów, u których należy unikać utraty potasu w czasie zamierzonego wydalania płynów.

Amiloryd ma dobrą biodostępność, nie jest metabolizowany, a później w dużej mierze wydalany z moczem.

Zastosowanie i zastosowanie medyczne

Preparat skojarzony amilorydu z innym lekiem moczopędnym z grupy tiazydów, np. Hydrochlorotiazydem, jest stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, niewydolności serca, choroby wieńcowej oraz gromadzenia się płynu - obrzęku - w tkankach. Amiloryd prowadzi do zwiększonego wydalania moczu przez nerki.

Zatrzymanie wody wypłukanej w tym procesie obniża ciśnienie krwi, a tym samym odciąża serce. Ponieważ jednak podczas tego procesu również sole opuszczają organizm, należy unikać utraty potasu. Jako lek oszczędzający potas, amiloryd idealnie nadaje się do tej terapii.

Dawkowanie i czas trwania leczenia zależą od rodzaju choroby i jej ciężkości. Terapię na nadciśnienie zwykle rozpoczyna się od pół tabletki dziennie. Podczas długotrwałej terapii prawie zawsze dawkę zmniejsza się do jednej czwartej tabletki dziennie. W przypadku obrzęku spowodowanego niewydolnością serca terapię rozpoczyna się od pół tabletki lub całej tabletki dziennie. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć maksymalnie do dwóch tabletek dziennie.

Zagrożenia i skutki uboczne

Podczas przyjmowania amilorydu i jego kombinacji aktywnych składników występują niepożądane skutki uboczne, takie jak:

• Nudności do wymiotów
• Utrata apetytu
• Biegunka
• Zaparcie
• Zaburzenia elektrolitowe
• Zaburzenia rytmu serca
• ból głowy
• dezorientacja

Amiloryd jest przeciwwskazany w niektórych chorobach i szczególnych sytuacjach życiowych. Obejmujący:

• Nadwrażliwość na sulfonamidy (w wyniku skojarzenia z hydrochlorotiazydem)
• Hiperkaliemia i inne zaburzenia równowagi elektrolitowej
• Zaburzenia rytmu serca
• Dysfunkcja nerek
• Zaburzenia czynności wątroby
• ciąża
• Laktacja

Dzieci również należy wykluczyć z leczenia amilorydem.