Perlak

Jeśli nie ma już granicy między przewodem słuchowym zewnętrznym a uchem środkowym, istnieje ryzyko Perlakco sprawia, że ​​leczenie chirurgiczne jest nieuniknione.

Co to jest perlak?

Schematyczne przedstawienie anatomii ucha z perlakiem. Kliknij, aby powiększyć.

Perlak to choroba ucha. Z natury uszy są podzielone na różne sekcje, w tym przewód słuchowy zewnętrzny i ucho środkowe. Obie części są odcięte od siebie przez błonę bębenkową.

W większości przypadków z perlakiem bariera ta jest wadliwa, co oznacza, że ​​ucho środkowe nie jest już naturalnie odcięte od zewnętrznego przewodu słuchowego. W rezultacie elementy zewnętrznego przewodu słuchowego mogą wrastać do ucha środkowego, aw najgorszym przypadku nawet do ucha wewnętrznego, co może prowadzić do perlaka.

Narastanie nabłonka płaskonabłonkowego w uchu środkowym może zniszczyć strukturę kości, co z kolei prowadzi do typowego wyglądu perlaka: martwych warstw skóry, które są szczególnie stabilne ze względu na swoją strukturę. Ostatnia, biała warstwa rogówki tworzy się również nad częściowo zniszczoną strukturą kostną ucha środkowego. Dzięki wyeliminowaniu naturalnej bariery demarkacyjnej wydzieliny z ucha środkowego mogą teraz wpływać również do zewnętrznego przewodu słuchowego i tam powodować reakcje zapalne.

Największym problemem jest ryzyko nadkażenia. Oznacza to zakażenie różnymi patogenami, z których każdy sprzyja występowaniu drugiego, co znacznie utrudnia terapię. Typowe objawy perlaka to nieprzyjemny zapach spowodowany stanem zapalnym ucha, zawroty głowy i - w zależności od ciężkości choroby - drętwienie.

przyczyny

Jak już wspomniano, przyczyną perlaka jest fakt, że błona bębenkowa nie jest już nienaruszona, czyli izolacja pomiędzy przewodem słuchowym zewnętrznym a uchem środkowym nie jest już gwarantowana. Nabłonek płaskonabłonkowy przewodu słuchowego zewnętrznego może teraz wyrosnąć do ucha środkowego i zniszczyć tam strukturę kości.

Rozróżnia się perlaka pierwotnego i wtórnego, w zależności od tego, czy utrata funkcji pola ucha była wywołana stanem zapalnym. Ponadto istnieje odmiana perlaka, nawet jeśli występuje rzadko, w której nie ma potrzeby ubytku błony bębenkowej, czy to zapalnej, czy niezapalnej.

Jest to wada wrodzona, w której nabłonek płaskonabłonkowy tworzy się za (nienaruszoną) błoną bębenkową w uchu środkowym i prowadzi do perlaka.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na ból ucha i stany zapalne

Objawy, dolegliwości i oznaki

W przypadku perlaka osoby nim dotknięte borykają się z różnymi problemami ze słuchem, a tym samym ze znacznym obniżeniem jakości życia. W ciężkich przypadkach osoba dotknięta chorobą może również całkowicie stracić słuch, a tej utraty nie można przywrócić. Przede wszystkim jednak perlak prowadzi do silnego wydzielania z ucha, któremu towarzyszy bardzo nieprzyjemny zapach.

Zapach ten ma również negatywny wpływ na środowisko społeczne danej osoby, przez co mogą pojawić się trudności w tym obszarze. Może również prowadzić do znęcania się lub dokuczania dzieciom, co prowadzi do dolegliwości psychicznych i depresji. W dalszym przebiegu perlak prowadzi do utraty słuchu i silnych zawrotów głowy. W ten sposób pacjent może stracić przytomność i zemdleć.

Może również dojść do paraliżu twarzy, tak że spożycie pokarmu i płynów nie jest już możliwe dla osoby zainteresowanej. Prowadzi to do bólu w uszach, który może rozprzestrzeniać się na głowę. Może również wystąpić gorączka i być związana z ogólnym poczuciem choroby. Z reguły jednak perlak nie ma wpływu na długość życia chorego.

diagnoza

Perlaka można stosunkowo łatwo zdiagnozować. W przypadku wyszkolonych oczu lekarza specjalizującego się w leczeniu uszu, nosa i gardła wystarczająca jest diagnostyka wizualna z użyciem mikroskopu usznego. Na podstawie stosunkowo wyraźnego obrazu klinicznego może określić obecność perlaka.

Jednak aby określić, jak zaawansowany jest perlak, czyli jak daleko wystaje do ucha środkowego, potrzebne są dalsze badania diagnostyczne. Tomografia komputerowa (w skrócie CT) jest jedną z najpopularniejszych.

Komplikacje

Perlak zwykle ma powikłania w uszach. Może wystąpić silny ból ucha. W wielu przypadkach ból ucha przenosi się na sąsiednie regiony, tak że większość pacjentów cierpi również na bóle głowy i zębów.

W najgorszym przypadku dochodzi do paraliżu twarzy, a osoba dotknięta chorobą traci słuch. Ból często nie jest trwały, ale występuje sporadycznie. Jednak u osób dotkniętych chorobą zauważalna jest utrata słuchu. Twarz jest również sparaliżowana, przez co nie można poruszać niektórymi mięśniami.

Może to również prowadzić do paraliżu języka lub jamy ustnej, przez co pacjent nie może już normalnie jeść. Paraliż języka może również prowadzić do zaburzeń mowy. Perlak poważnie ogranicza jakość życia i znacznie utrudnia codzienne życie pacjenta. Objawy często prowadzą do depresji i myśli samobójczych.

Odtworzenie kosteczek słuchowych niestety nie jest możliwe w każdym przypadku, tak że w najgorszym przypadku pacjent musi całe życie przeżyć z ubytkiem słuchu. Jeśli operacja jest możliwa, stosuje się antybiotyki, aby zapobiec zapaleniu. Perlak nie zmniejsza średniej długości życia.

Kiedy należy iść do lekarza?

Zazwyczaj perlak zdecydowanie wymaga oceny lekarskiej i leczenia. W większości przypadków osoby dotknięte chorobą wymagają operacji. Zdecydowanie należy skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpi nagła utrata słuchu lub silny ból ucha. Nieprzyjemny zapach wydzieliny z ucha może również wskazywać na perlaka i powinien zostać zbadany przez lekarza.

W wielu przypadkach pacjenci cierpią na zawroty głowy lub paraliż w różnych obszarach twarzy. Jeśli te objawy również się pojawią, zdecydowanie konieczne jest leczenie. Gorączka z bólem głowy może również wskazywać na perlaka. Przede wszystkim nagłe pojawienie się tych dolegliwości i utrata słuchu sugeruje perlaka.

Szpital można również odwiedzić w nagłych przypadkach. Generalnie jednak perlak jest diagnozowany i leczony przez laryngologa. Przy wczesnym leczeniu choroba zwykle postępuje pozytywnie.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Jedynym sposobem leczenia perlaka jest usunięcie chirurgiczne. Chore ucho jest rozcięte, aby perlak można było odciąć skalpelem.

Następnie podejmuje się próbę odtworzenia pola bębenkowego w celu przeciwdziałania ewentualnemu nawrotowi perlaka poprzez leczenie przyczyny. W miarę możliwości podejmuje się ostateczną próbę naprawy uszkodzenia struktury kostnej ucha środkowego spowodowanego przez perlaka.

Jednak zanim będziesz mógł operować, ważne jest, aby wyleczyć istniejącą nadkażenie. Podawanie antybiotyków ma na celu zabicie bakterii, które tam się osiedliły, w przeciwnym razie istnieje ryzyko dalszego rozprzestrzeniania się bakterii podczas operacji.

Perspektywy i prognozy

Perlak ma korzystne rokowanie u większości pacjentów. Guz na uchu można usunąć podczas zabiegu chirurgicznego. W wielu przypadkach przerost prowadzi do stanu zapalnego, który również należy leczyć, aby ostatecznie uzyskać ustąpienie objawów.

Osoby, które mają stabilny układ odpornościowy, doświadczają regresji stanu zapalnego w ciągu kilku tygodni dzięki terapii lekowej. Im starszy jest pacjent i im słabsze jest jego zdrowie, tym normalnie trwa proces gojenia. Niemniej jednak istnieje również duża szansa na wyleczenie.

Operacja wiąże się ze zwykłymi zagrożeniami i skutkami ubocznymi. Należy to wziąć pod uwagę przy sporządzaniu rokowania. Przy dobrej opiece medycznej po leczeniu nie występują żadne uszkodzenia. Po ustąpieniu procesu gojenia przywracana jest normalna zdolność słyszenia.

Jeśli perlak zostanie rozpoznany i leczony na bardzo zaawansowanym etapie, może dojść do trwałego uszkodzenia. Ryzyko uszkodzenia słuchu lub zmian w budowie kości w uchu wzrasta wraz ze wzrostem wzrostu w uchu. W bardzo rzadkich przypadkach wzrost perlaka dotarł już do obszarów mózgu. Pacjent jest wtedy w stanie zagrożenia życia, ponieważ może dojść do udaru.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na ból ucha i stany zapalne

zapobieganie

Wyzwalaczem perlaka jest utrata błony bębenkowej; To najpierw umożliwiło wrastanie nabłonka płaskiego do ucha środkowego, co mogło następnie doprowadzić do późniejszego zapalenia. Dlatego profilaktyka perlaka może ograniczać się jedynie do utrzymania błony bębenkowej w stanie nienaruszonym i zapobiegania uszkodzeniom.

Ponieważ zapalenie może również prowadzić do uszkodzenia błony bębenkowej, zaleca się staranną higienę uszu. Nie można jednak tego przesadzać, w przeciwnym razie naturalna flora skóry uszu mogłaby zostać trwale uszkodzona, co nie tylko nie zapobiegałoby, ale mogłoby sprzyjać kolonizacji patogenów, a tym samym perlakowi.

Opieka postpenitencjarna

Po operacyjnym leczeniu perlaka tamponada zwykle pozostaje w przewodzie słuchowym chorego przez jeden do trzech tygodni. Dopiero po zdjęciu tego zabezpieczenia można sprawdzić, jak skuteczna była terapia. We wszystkich przypadkach nie jest możliwe ustalenie, w jakim stopniu przywrócono przesłuchanie w dniu usunięcia.

U niektórych pacjentów za rok konieczna jest kolejna operacja sprawdzająca funkcjonalność przewodu słuchowego. Z zasady wizyty kontrolne są konieczne tylko sporadycznie w przypadku zabiegów wolnych od powikłań. Jeśli jednak podczas operacji powstanie tak zwana radykalna jama ucha, wskazane jest, aby poddawać ją leczeniu medycznemu w regularnych odstępach czasu.

Nie należy spodziewać się bólu po operacji perlaka przy nieskomplikowanych interwencjach. W takim przypadku powierzchowne gojenie się ran kończy się po około dwóch tygodniach. Jednak gojenie się ran jest opóźnione, szczególnie w przypadku zastosowania radykalnej jamy ucha. Może to zająć od kilku tygodni do kilku miesięcy.

W takim przypadku pacjent powinien uważać, aby nie wniknąć wody (zwłaszcza mydlanej) i brudu. Codzienne czynności życiowe można wznowić około tygodnia po operacji. Można z tego wykluczyć zajęcia sportowe, takie jak pływanie i nurkowanie. Każdy, kto chciałby wykonywać te czynności, powinien omówić to z lekarzem prowadzącym. To, jak długo pacjent jest niezdolny do pracy po operacji, zależy z jednej strony od zakresu interwencji medycznej, az drugiej od treści pracy.

Możesz to zrobić sam

Leczenie perlaka skupia się przede wszystkim na usunięciu zwężenia przewodu słuchowego, które go spowodowało, przy jednoczesnym łagodzeniu objawów. Chory może podjąć pewne działania wspierające leczenie i zmniejszające dyskomfort.

Po operacji chore ucho należy oszczędzić. Chorej osobie zaleca się unikanie przeziębienia, zwłaszcza przeciągów. Należy również unikać innych wpływów, takich jak ekstremalne ciepło lub wibracje, ponieważ w przeciwnym razie mogą wystąpić poważne komplikacje.

W najgorszym przypadku blizna pooperacyjna pęka i musi być ponownie operowana. Jeśli po zabiegu wystąpią nietypowe objawy, takie jak ból ucha, gorączka lub zawroty głowy, należy poinformować o tym lekarza prowadzącego. Ponadto należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących pielęgnacji ran.

Perlaka zwykle można dobrze leczyć, ale wymaga to szczegółowego monitorowania przez odpowiedzialnego lekarza. Po zakończeniu leczenia chore ucho musi być regularnie sprawdzane przez specjalistę. W niektórych przypadkach ponownie tworzy się perlak, który należy leczyć operacyjnie. Jeśli pojawiły się problemy ze słuchem lub nawet utrata słuchu, należy nosić aparat słuchowy.