Zgodnie z terminem udaremnienie staje się nieprzyjemnym, a tym samym niewygodnym stanem i nieprzyjemnym, przyciemnionym samopoczuciem, które najczęściej występuje w wyniku konfliktów i niepowodzeń.
Co to jest frustracja?
Termin pochodzi z języka łacińskiego, „frusta” oznacza „na próżno”. Kolejny łaciński termin to „frustratio” i jest tłumaczony jako „oszukanie oczekiwań”. Większość ludzi czuje się sfrustrowana, gdy nie osiągają wyznaczonego celu oraz oczekiwanej satysfakcji i poczucia osiągnięcia. Chodzi o niezaspokojenie motywacji, popędów i potrzeb, które w większości narzucają okoliczności zewnętrzne. Jednak stany frustracji mogą również wynikać z osobistego zachowania, które odbiega od oczekiwań środowiska społecznego i jest odpowiednio sankcjonowane.
Hipoteza frustracji-agresji głosi, że agresja występuje głównie w wyniku stanów frustracji.
Funkcja i zadanie
Frustracja to stan emocjonalny, który pojawia się, gdy życzenia lub oczekiwania danej osoby nie są spełniane lub cele nie są osiągane lub nie są realizowane wystarczająco szybko. Jeśli dana osoba nie osiąga celów, które sobie wyznaczył iz którymi wiąże określone oczekiwania co do sukcesu, ta porażka jest często interpretowana jako porażka. Osoba zainteresowana mogła źle ocenić siebie i swoje umiejętności. Być może źle ocenił również swoje otoczenie społeczne i innych ludzi i przypisał im fałszywe oczekiwania, które nie zostały spełnione. Niektórzy popełniają błąd, oczekując od siebie zbyt wiele i wyznaczają sobie zbyt wysokie cele, które są trudne lub niemożliwe do osiągnięcia.
Hipoteza frustracji-agresji opiera się na ścisłym związku przyczynowym między frustracją a agresją, zgodnie z którym stan frustracji może (nie musi) regularnie skutkować agresywnym zachowaniem. I odwrotnie, stany agresji przypisuje się frustracji.
Oprócz tej hipotezy, terminu „frustracja” nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ każdy człowiek inaczej doświadcza stanu frustracji. Tolerancja na frustrację to cecha osobista, która określa, jak szybko dana osoba staje się sfrustrowana lub nie z powodu pewnych doświadczeń, które są postrzegane jako negatywne. W zależności od tego, jak wysoki lub niski jest ten próg, sfrustrowani ludzie reagują złością, zgorzknieniem, rozczarowaniem lub agresją. Jesteś zdemotywowany, przygnębiony lub przygnębiony.
Frustracja dzieli się na dwa stany, frustrację wewnętrzną i zewnętrzną. Frustracja zewnętrzna pojawia się zawsze, gdy dana osoba postrzega konstelacje świata zewnętrznego, obejmującego również bezpośrednie otoczenie społeczne, jako nieodpowiednie i niezadowalające. Występuje silne odchylenie od własnej percepcji. Wewnętrzna frustracja jest kontrolowana przez podświadomość. Osoba zainteresowana konstruuje różne powiązania między przyczyną a skutkiem. Trywializuje sytuację (reakcja bezkonkurencyjnej frustracji), postrzega siebie jako przyczynę (reakcja intropunicyjnej frustracji) lub obwinia swoje otoczenie społeczne (reakcja frustracji poza wspólnotą).
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrójChoroby i dolegliwości
Jeśli dana osoba cierpi regularnie lub często domniemane lub rzeczywiste niedogodności, jeśli nie ma sukcesów lub jeśli oczekiwania nie są spełnione, pojawiają się stany frustracji, które mogą prowadzić do wypalenia zawodowego i depresji w dłuższej perspektywie. Osoby dotknięte chorobą szybko są zmęczone, wyczerpane i pozbawione motywacji, brakuje im motywacji do ponownego przejęcia kontroli nad swoim życiem i podjęcia wyzwań i zadań, które zostały przed nimi postawione.
Mogą również wystąpić dolegliwości psychosomatyczne, które mogą również obejmować problemy z żołądkiem, głową i sercem. Jedzenie frustracji może być również syndromem frustracji.
Lekarz prowadzący musi najpierw sprawdzić, czy może to być przyczyna fizyczna. Jeśli jest to wykluczone, psychoterapia jest pomocna, aby osoba dotknięta chorobą mogła poznać przyczyny swojego stanu frustracji i podjąć środki zaradcze. Psychofizjologia zajmuje się związkami między podstawowymi funkcjami fizycznymi a procesami psychologicznymi.
Stany frustracji są często ściśle związane z zachowaniem, zmianami świadomości i emocji z jednej strony, z drugiej zaś krążeniem, aktywnością mózgu, oddychaniem, aktywnością serca, wydzielaniem hormonów i zdolnościami motorycznymi. Jeśli komuś przytrafi się rzeczywista lub domniemana niesprawiedliwość, sytuacja ta wiąże się ze stresem i prowadzi do ukierunkowanej reakcji obronnej. Serce bije szybciej, wzrasta ciśnienie krwi, a organizm jest lepiej zaopatrywany w tlen. Adrenalina neuroprzekaźnika jest uwalniana poprzez postrzeganą złość. Mięśnie stają się napięte, ponieważ w tym stanie lepiej reagują na stresującą sytuację.
Ten nieświadomy proces ciała jest kontrolowany przez współczulny układ nerwowy. Antagonistą jest przywspółczulny układ nerwowy, który uaktywnia się w pozytywnie postrzeganych sytuacjach, gdy człowiek jest w zgodzie z sobą i swoim otoczeniem. Reguluje ważne procesy organizmu, takie jak sen, trawienie oraz prawidłowe funkcjonowanie narządów i psychiki.
W idealnym przypadku frustrująca sytuacja trwa tylko przez krótki czas, aby przywspółczulny układ nerwowy mógł ponownie uspokoić organizm po odczuciu stresu. Wysoki poziom tolerancji na frustrację zapobiega zniekształceniom w postrzeganiu obiektywnych czynników i fizjologicznym dolegliwościom związanym ze stresem, pomimo napięcia psychicznego i fizycznego.
Aby lepiej wytrzymać ten nieprzyjemny stan emocjonalny, psychologowie radzą swoim pacjentom, aby wyciągnęli coś pozytywnego z porażki, a tym samym uwolnili się od frustracji i złości.Zalecają również, aby wyznaczać cele, które naprawdę można osiągnąć, patrząc realistycznie, i nie koncentrować się na niespełnionych życzeniach. Kierują swoich pacjentów w pozytywnym kierunku, pokazując, że ten niepożądany stan może być również motywacją do poszukiwania nowych możliwości i sposobów, aby ostatecznie nadal osiągnąć pozytywny wynik lub być może w zupełnie nowym kierunku zegarek.
.jpg)
