Antykoagulanty

Antykoagulanty, lek przeciwzakrzepowy, znany również w medycynie jako Antykoagulacja wiadomo, że przeciwdziałają krzepnięciu krwi. Leki są stosowane w celu zapobiegania okluzji naczyń. Do rozpuszczania zakrzepów nadają się również różne antykoagulanty.

Co to są antykoagulanty?

Antykoagulanty to grupa leków, które zapobiegają zlepianiu się krwi poprzez zmniejszenie tego „procesu krzepnięcia”. Ze względu na dwa różne mechanizmy działania, dla antykoagulantów używane są dwa terminy techniczne:

1) antykoagulanty: Efekt zachodzi na białka w cieczy Procent krwi (osocze krwi)

2) leki przeciwpłytkowe: Efekt ma miejsce na Powierzchnia płytek krwi (trombocytów)

Niektórzy naukowcy odrzucają koncepcyjne rozdzielenie tych dwóch klas i traktują inhibitory agregacji płytek jedynie jako podgrupę antykoagulantów. Ma to sens, ponieważ wynikowy efekt jest taki sam: oba ostatecznie zapobiegają tworzeniu się skrzepów krwi („skrzeplin”) w naczyniach.

Popularny jest zatem również Rozrzedzacze krwi przemowa. To określenie nie jest do końca poprawne, ale zawsze oznacza to samo, co określenie antykoagulant.

Zastosowanie, działanie i zastosowanie

Antykoagulanty są najczęściej stosowane w profilaktyce różnych chorób układu krążenia. Lek ma na celu uniknięcie tworzenia się skrzepów i zatorowości (niedrożności naczyń) u pacjentów z grupy ryzyka. Koncentruje się na atakach serca i udarach, a także zatorach płucnych.

Osoby z miażdżycą należą do grupy zagrożonej, ponieważ złogi naczyniowe mogą powodować krzepnięcie krwi. Drugim wskazaniem są zaburzenia rytmu serca, zwłaszcza migotanie przedsionków. Tendencja do koagulacji skutkuje tym obrazem klinicznym na „kałuży krwi” w przedsionku. Udary występują częściej bez przyjmowania antykoagulantów.

Dławica piersiowa jest również obszarem stosowania leków przeciwzakrzepowych, które należy podawać również po zawale mięśnia sercowego. Osoby z genetycznie zwiększoną skłonnością do krzepnięcia powinny również przyjmować antykoagulanty. Antykoagulanty są również obowiązkowym lekiem po operacji, jeśli pacjent jest przez dłuższy czas przykuty do łóżka.

Heparyny są antykoagulantami, które są nawet odpowiednie do rozpuszczania ostrego zakrzepu. Leki te są ważną interwencją ratunkową w przypadku zawałów serca i innych zatorów, a także skurczu naczyń. Heparyny można podawać wyłącznie w postaci wlewu.

Należy również zapobiegać krzepnięciu krwi w produktach krwiopochodnych lub w próbkach krwi. Ponadto leczenie krwi oparte na aparacie wymaga środków przeciwdziałających tworzeniu się skrzepliny. Dotyczy to przemywania krwi (dializy) i „krążenia pozaustrojowego” (płuco-serce). Istotne jest również zastosowanie antykoagulantów.

Ziołowe, naturalne i farmaceutyczne antykoagulanty

Antykoagulanty rozpocząć w różnych punktach procesu krzepnięcia. Koagulacja (krzepnięcie krwi) jest złożoną biochemiczną reakcją łańcuchową, w której bierze udział kilka białek, a także witamina K i wapń. Kumaryny to składniki ziołowe, które blokują działanie witaminy K. Do tej grupy antykoagulantów należy znany Marcumar, którego model jest składnikiem marzanki i jest wytwarzany syntetycznie w zmodyfikowanej postaci.

Inne antykoagulanty wiążą wapń i tym samym przerywają łańcuchową reakcję krzepnięcia krwi. Obejmuje to na przykład cytrynian (sól kwasu cytrynowego), który jest używany w dializie.

Niektóre antykoagulanty są aktywnymi składnikami metabolizmu zwierzęcego. Hirudyna była kiedyś uzyskiwana z pijawek („Hirudo”), ale obecnie jest produkowana przy użyciu inżynierii genetycznej. Lekarze aplikują białko pozajelitowo (wlew), efekt polega na zablokowaniu czynnika krzepnięcia trombiny. Jelito również nie może wchłonąć heparyny, dlatego podaje się je tylko we wstrzyknięciu lub w infuzji.

Producenci farmaceutyków nadal pozyskują substancje cukrowe z jelit wieprzowych. Heparyny blokują różne czynniki krzepnięcia z grupy antytrombin. Inne w pełni syntetyczne antykoagulanty wpływają na inne czynniki osocza, które biorą udział w krzepnięciu krwi.

Środkiem przeciwpłytkowym jest aspiryna. Lek zapobiega sklejaniu się płytek krwi i jest oparty na modelu z królestwa roślin. Salicyna to substancja występująca w korze wierzby (Salix: łac. Wierzba). Preparaty wytwarzane syntetycznie zawierają kwas acetylosalicylowy i są również antykoagulantami.

Zagrożenia i skutki uboczne

Antykoagulanty również hamują fizjologicznie ważne zamknięcie rany. Nawet najmniejsze urazy niosą ze sobą ryzyko krwawienia, które jest trudne do zatrzymania, a efekt ten jest szczególnie krytyczny w przypadku wypadków.

Ze względu na ryzyko krwawienia przed operacją należy odstawić leki przeciwzakrzepowe. Z drugiej strony przedawkowanie może prowadzić do krwawienia wewnętrznego. Kumaryny mają łagodny wpływ na wątrobę, podczas gdy heparyny mogą zmniejszać tworzenie się płytek krwi.

Aspiryna, jeśli jest stosowana w nadmiarze, jest odpowiedzialna za wrzody żołądka, a nawet perforacje żołądka. Możliwe konsekwencje stosowania leku to również uszkodzenie nerek i wątroby. Rzadkie skutki uboczne są liczne w całym spektrum antykoagulantów i są odzwierciedlone w ulotkach z instrukcjami dla antykoagulantów.