histamina

histamina to organiczny związek azotowy biorący udział w miejscowych reakcjach immunologicznych organizmu, regulujący funkcje fizjologiczne jelita i pełniący rolę neuroprzekaźnika. W odpowiedzi na obce patogeny i substancje alergizujące, bazofile i komórki tuczne wytwarzają histaminę w celu interwencji w procesy zapalne.

Co to jest histamina?

histamina jest podstawową aminą, która jest przechowywana w komórkach tucznych i bazofilach i wiązana przez siły jonowe. Interakcja między substancją wyzwalającą a przeciwciałem immunoglobulinowym (IgE) na powierzchni komórek tucznych prowadzi do degranulacji tych komórek i uwolnienia substancji przekaźnikowych, takich jak histamina.

Działa to na receptory w organizmie w celu wywołania niezbędnych reakcji, takich jak pobudzenie wydzielania żołądka, skurcze mięśni czy rozszerzenie naczyń. Około 1% populacji europejskiej cierpi na nietolerancję histaminy na histaminę spożywaną z pożywieniem.

Funkcje, zadania i znaczenia medyczne i zdrowotne

Związek azotu histamina występuje w prawie całej tkance organizmu, ale koncentruje się w płucach, skórze i przewodzie pokarmowym.

Jest wytwarzany i przechowywany w aparacie Golgiego przez komórki tuczne i bazofile poprzez dekarboksylację histydyny przez tak zwaną dekarboksylazę histydynową. Histamina może zostać natychmiast uwolniona w reakcjach zapalnych lub alergicznych i działa poprzez wiązanie się z receptorami na komórkach docelowych. Tutaj histamina powoduje zdarzenia wewnątrzkomórkowe, które prowadzą do różnych skutków w różnych typach komórek. Stymulacja receptorów H1 w ludzkich komórkach mięśni oskrzelowych nasila miejscowy skurcz mięśni.

Jeśli receptory H2 w komórkach żołądka i serca wytwarzających kwasy są stymulowane przez histaminę, produkcja enzymów trawiennych i kwasu żołądkowego, a także częstotliwość przedsionkowa serca wzrasta, wspomagając trawienie białek i tłuszczów. W przypadku aktywacji receptorów H3 w tkance nerwowej następuje dławienie uwalniania neuroprzekaźników, co ma wpływ np. Na sen czy seksualność. Stymuluje również produkcję melatoniny w szyszynce, która jest niezbędna do metabolizmu tłuszczów.

Jako substancja przekaźnikowa histamina bierze udział w natychmiastowej reakcji nadwrażliwości i ma wpływ na czynność leukocytów.Wiążąc się z receptorami H4, ma również wpływ na złożone procesy, takie jak hamowanie wzrostu komórek T indukowanych lektyną lub antygenem, uwalnianie limfokin z limfocytów T czy indukcja cytotoksycznych limfocytów T. Jeśli procesy te są blokowane przez tzw. Antagonistów, to działanie przeciwzapalne stymulowane przez histaminę może zmniejszyć nadwrażliwość przeciwciał.

Działanie histaminy na naczynia krwionośne i skórę hamuje jednak reakcje immunologiczne przy kontynuacji stymulacji i prowadzi do odwrotnych efektów, dlatego stosuje się leki przeciwhistaminowe.

Choroby, dolegliwości i zaburzenia

Przez histamina Stymulowana przepuszczalność naczyń powoduje przepływ płynu z naczyń włosowatych do tkanki, aby zapobiec reakcji alergicznej. Dla wpływu histaminy na bezpośrednie zewnętrzne podrażnienie (np. W wyniku ukąszenia owada) typowa jest potrójna reakcja:

Zaczerwienienie miejsca nakłucia, zaczerwienienie okolicy (tworzenie się bąbli) ze swędzeniem i obrzękiem miejsca dotkniętego chorobą. Jeśli alergeny napotkają immunoglobulinę komórek tucznych w błonie śluzowej nosa, obok łzawienia oczu, kichania w wyniku stymulacji nerwów czuciowych, nadmiernego wydzielania tkanki gruczołowej i obrzęku błony śluzowej nosa w wyniku przekrwienia naczyń i zwiększonej przepuszczalności naczyń włosowatych, pojawiają się jako reakcje związane z histaminą.

Bezpośrednia nadwrażliwość na histaminę, zaliczana do typu 1, jest wynikiem niewłaściwie ukierunkowanego uwalniania histaminy w wyniku wniknięcia nieszkodliwych substancji, takich jak pyłki traw lub niektóre pokarmy.

Skurcz mięśni jelita krętego, oskrzeli i oskrzelików, a także macicy stymulowany histaminą, może prowadzić do wzmożonej perystaltyki jelit z alergiami pokarmowymi. Podczas badania astmatyków stwierdzono, że histamina zwiększa napięcie mięśni dróg oddechowych i sprzyja obrzękowi błony śluzowej i wydzielinom gruczołów, co może zwężać drogi oddechowe i ograniczać przepływ powietrza.

Niedobór histaminy może doprowadzić organizm do uzależnienia od węglowodanów, które są wykorzystywane do syntezy cholesterolu. Jednocześnie niedobór histaminy prowadzi do obniżenia poziomu melatoniny i obniżenia metabolizmu tłuszczów w mózgu, co zwiększa stres fizyczny. Badania pokazują, że niedobór histaminy obniża poziom kwasu foliowego. Często pacjenci ze stwardnieniem rozsianym cierpią na brak histaminy, dlatego opracowano różne terapie zastępcze histaminą.