• Czym jest tożsamość kulturowa?
• Znaczenie tożsamości kulturowej
• Elementy tożsamości kulturowej
• Przykłady tożsamości kulturowej
• Utrata tożsamości kulturowej

Wyjaśniamy, czym jest tożsamość kulturowa, elementy ją składające i różne przykłady. A także, jak się zmienia lub ginie.

Tożsamość kulturowa jest formą identyfikacji zbiorowej.

Czym jest tożsamość kulturowa?

ten tożsamość kulturowy to zbiór przejawów społeczno-kulturowych (wierzenia, tradycje, symbole, tradycje Y wartości), który zapewnia osoby należące do społeczność poczucie przynależności i komunii z rówieśnikami.

Innymi słowy, jest to forma identyfikacji zbiorowej, poprzez którą członkowie pewnej Grupa społeczne (rozumiane jako kultura) różnią się od tych, którzy nie są jego częścią.

Wszyscy mamy tożsamość kulturową, która jest w dużej mierze zdeterminowana warunkami narodzin i otrzymaną kulturą hegemoniczną (większościową). Jednak podgrupy, do których należysz w swojej kulturze, również odgrywają pewną rolę.

Tak więc w ramach kultury „oficjalnej” (na ogół zbieżnej z kulturą lub tożsamość narodowa), istnieją różne subkultury lub podgrupy, które pomimo tego, że należą do większości, prezentują różne cechy.

Tożsamości kulturowe nie są jednak monolityczne ani totalne. Osoba może być mniej lub bardziej tradycyjna w swoim sposobie rozumienia i uprawiania swojej tożsamości i kultury, lub może skłaniać się ku wielokulturowości, czyli ku współistnienie mniej lub bardziej harmonijne elementy z różnych kultur ludzkich.

Znaczenie tożsamości kulturowej

Tożsamość kulturowa jest częścią tego, kim jesteś i twojej własnej historii.

Tożsamość kulturowa może być bardzo istotna w kontaktach z innymi, zwłaszcza gdy jest budowana w opozycji do innych lub w sprzeciwie wobec innych. Z drugiej strony może też być sprzymierzeńcem, jeśli chodzi o doświadczanie społeczeństwo z bardziej otwartego punktu widzenia.

Znajomość i akceptacja własnej tożsamości kulturowej pozwala zmierzyć się z tożsamościami innych tolerancja i zrozumienia, bez poczucia, że ​​sposób, w jaki robią rzeczy inni, stanowi zagrożenie dla ich własnego.

Tożsamość kulturowa jest częścią tego, kim jesteś i twojej własnej historii. Stanowi ważną spuściznę, którą migranci noszą ze sobą i wnoszą wkład w społeczeństwo, które je gromadzi, tak jak to drugie oferuje im nowe. W końcu, jak każda tożsamość, kulturowa jest porowata, mobilna, niekoniecznie surowa.

Elementy tożsamości kulturowej

Tradycje moralne, etyczne i mistyczne odgrywają fundamentalną rolę.

Wszelka tożsamość kulturowa jest definiowana, ogólnie rzecz biorąc, przez niektóre z następujących elementów:

• Język. Znaczący odsetek całej tożsamości kulturowej zamieszkuje język, to znaczy w języku, którym się mówi, ale także w dialektach geograficznych i społecznych, którymi się tym językiem mówi. Tak więc na przykład regiony z naród Mogą mieć inną tożsamość kulturową niż inni, pomimo wyznawania tej samej tożsamości narodowej.
• Religia. Religijność oraz tradycje moralne, etyczne i mistyczne jednej kultury mogą być podobne lub znacząco różne od tradycji innej, w zależności od wzorców historycznych, co odgrywa fundamentalną rolę w tożsamości kulturowej, nawet w przypadku ateistów.Na przykład ludzie Zachodu skłaniają się ku moralności chrześcijańskiej (katolickiej lub protestanckiej), ponieważ była to religia większości przez wiele stuleci.
• Pochodzenie etniczne. Pochodzenie rasowe i etniczne często ma istotny wpływ na tożsamość kulturową, ponieważ społeczności tradycyjnie skupiały się wokół wspólnych idei rasy, kultury i kultury. geografia. Na przykład tożsamość kulturowa Afroamerykanów w Stanach Zjednoczonych jest jedną z najbardziej intensywnych i wojowniczych w amerykańskiej tożsamości narodowej.
• Klasa społeczna. ten warstwy społeczne społeczności mają również cechy tożsamości kulturowej, które mogą być unikalne lub które pozwalają im identyfikować swoich członków między sobą. Forma wypowiedzi, taniec lub wspólna wyobraźnia zwykle wyróżniają klasy pracujące bogatych.

Przykłady tożsamości kulturowej

W Hongkongu łączy się kultura chińska i zachodnia.

Oto kilka przykładów wszystkich powyższych:

• Tożsamość Hongkongu. Podczas miasto Hongkong jest politycznie, terytorialnie i formalnie częścią Chińskiej Republiki Ludowej, a fakt, że prawie sto lat minął pod brytyjskimi rządami kolonialnymi (do 1997 r.) przed powrotem do Chin, na zawsze naznaczył jego tradycje i sposób identyfikacji kulturowej. Więc teraz jest konflikt polityczną i społeczno-kulturową wśród mieszkańców Hongkongu, mówiących po kantońsku i angielsku, utożsamianych z demokracje zachodnie i tradycyjne komunistyczne Chiny.
• Indianie Goajiro. Należący do grupy etnicznej Wayuu, jednego z nielicznych ludów karaibskich, które mniej więcej w pełni przetrwały podbój i kolonizację hiszpańską, ci mieszkańcy Kolumbii i Wenezueli mają silną tożsamość kulturową, która oddziela ich od obu narodów latynoamerykańskich, mimo że są obywatele formalne z nich. Wayuu posługują się własnym językiem (Wayuunaiki) i podlegają, na ile pozwala państwo, kodeksom sprawiedliwość ich własnych i przodków, dlatego zwykle się ich obawia.

Utrata tożsamości kulturowej

Zmiana tożsamości kulturowej może nastąpić w sposób naturalny lub gwałtowny.

Tożsamość kulturowa nie jest czymś niezmiennym ani ustalonym, ale może się zmieniać, przeformułowywać i podlegać wpływom innych kultur. Ta wymiana może odbywać się w życzliwy i spokojny sposób, poprzez: związki międzyludzkie, kulturalny lub komercyjny, w którym obaj uczestnicy wymieniają się praktykami, sposobami myślenia i wpływają na siebie nawzajem.

W innych przypadkach wymiana odbywa się w sposób jednokierunkowy, gwałtowny, poprzez relacje dominacji, kolonizacji i uległości, takie jak te narzucone przez imperia europejskie swoim koloniom w epoce Imperializm.

Te procesy zmiany tożsamości kulturowej można nazwać inaczej:

• Akulturacja Gdy w wyniku aktów przemocy: podboju, inwazji, kolonizacji itp. elementy własnej kultury zostają zastąpione przez elementy innej.
• Transkulturacja. Gdy dwie lub więcej kultur wymieniają elementy, zwykle towarzyszące działaniom wymiany handlowej lub gospodarczej itp. Są to naturalne i nieuniknione zjawiska, które wzbogacają obie kultury.
• Inkulturacja. Kiedy jednostka obejmuje elementy z różnych kultur i przyjmuje je jako swoje, bez poczucia potrzeby obrony niektórych jako „swoich”.