Tendopatia insercyjna

Tendopatie przyczepowe to bolesne stany spowodowane podrażnieniem przyczepów ścięgien w przejściu od ścięgna do kości. W szczególności sportowcy cierpią na tendinopatie związane z przyczepami.

Co to jest Tendopatia Wstawkowa?

W przypadku stwierdzenia bólu uciskowego, napięcia mięśniowego lub stresowego przy przyczepie ścięgna należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem lub specjalistą medycyny sportowej. Badanie lekarskie jest konieczne, jeśli objawy utrzymują się dłużej niż kilka dni lub jeśli gwałtownie nasilają się.
© Venus - stock.adobe.com

Tak jak Tendopatie przyczepowe Podsumowując, stan zapalny lub podrażnienie okolicy przyczepu ścięgna, tj. w strefie przejściowej od ścięgna do kości.

W zależności od objawów klinicznych rozróżnia się przewlekłe i ostre tendinopatie przyczepowe. Podczas gdy w ostrych tendopatiach przyczepowych na pierwszym planie są objawy bólowe w wyniku urazu, to przewlekłe podrażnienie przyczepów ścięgien w wielu przypadkach prowadzi do zmian strukturalnych zwyrodnieniowych, takich jak odkładanie się wapnia, tworzenie ostrogi kostnej czy kostnienie w dotkniętych obszarach.

Charakterystycznymi objawami tendinopatii przyczepowej są wyraźny ból w okolicy przyczepu ścięgna, który nasila się wraz z biernym rozciąganiem i czynnym napięciem pod wpływem oporu. Ogólnie, ścięgno przyczepowe może objawiać się we wszystkich przyczepach ścięgien; predestynowane są ścięgno Achillesa (Achillodynia), ścięgno rzepki (zespół końcówki rzepki), ścięgno nadgrzebieniowe (zespół ścięgna nadgrzebieniowego) i przyczepów ścięgien łokcia (łokieć tenisisty).

przyczyny

Ogólnie rzecz biorąc, między podstawowym Tendopatia insercyjna, która jest bezpośrednio spowodowana przeciążeniem sportowym oraz wtórną tendopatią przyczepową, która może wystąpić w związku z napięciem mięśniowym w wyniku artrozy lub chorób kręgosłupa (wywodzących się z kręgosłupa).

Zwłaszcza u sportowców i osób niewytrenowanych przyczepy ścięgien są silnie napięte podczas szczytowych obciążeń. Jednostronne obciążenia, nieprawidłowe ruchy oraz czynniki zewnętrzne (w tym bardzo twarda podłoga, narażenie na zimno) mogą powodować nieprawidłowe obciążenie stref wprowadzania, które z jednej strony zapewniają przenoszenie siły ze ścięgna na kość, az drugiej amortyzują nadmierne obciążenia.

Ponadto deformacje stawów lub osi kostnych mogą prowadzić do trwałego mechanicznego podrażnienia ścięgien (mikrourazów). W wyniku związanego z bólem trwałego odciążenia dotkniętego obszaru dochodzi do atrofii sąsiadujących mięśni. Choroby zapalne (np. Reumatyzm, choroba Bechterewa) lub metaboliczne mogą również sprzyjać rozwojowi tendinopatii przyczepowej.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Tendopatia przyczepowa objawia się przede wszystkim nasileniem bólu w dotkniętej chorobą części ciała. Objawy występują głównie podczas wysiłku fizycznego i powodują napięcie i twardnienie mięśni w miarę ich postępu. Ból może również prowadzić do trwałego osłabienia mięśni.

Może również wystąpić atrofia. Zewnętrznie ścięgno przyczepowe można rozpoznać po zauważalnym obrzęku lub zgrubieniu ścięgna. Zaatakowany obszar ciała może być zaczerwieniony i przegrzany. Objawy występują głównie w okolicy przyczepów ścięgien łokcia oraz w okolicy ścięgna Achillesa i rzepki.

Po kontuzji sportowej może również wystąpić bolesny stan zapalny lub podrażnienie w okolicy miednicy. Sam ból może wystąpić podczas ćwiczeń i spoczynku. Zazwyczaj stan zapalny jest najbardziej zauważalny w nocy. Następnie pojawia się silny ból, który prowadzi do problemów ze snem, depresji i innych komplikacji u osób dotkniętych chorobą.

W rezultacie osoby dotknięte chorobą są często rozdrażnione, a czasami cierpią na depresyjne nastroje. Postawa łagodząca może prowadzić do zużycia stawów, trwałych nieprawidłowości w ustawieniu, zaburzeń krążenia i wielu innych objawów i dolegliwości. Dzieci mogą nawet doświadczać zaburzeń rozwojowych lub trwałego osłabienia mięśni.

Diagnoza i przebieg

W wielu przypadkach pojawia się podejrzenie jednego Tendopatia insercyjna na podstawie objawów klinicznych, jak również stresu związanego ze sportem, opisanego przez osobę zainteresowaną w kontekście wywiadu.

Badanie radiologiczne może ujawnić poluzowane obszary kostne w miejscach wprowadzenia, które są charakterystyczne dla przewlekłej tendinopatii przyczepu, a także zmiany strukturalne, przy czym w niektórych przypadkach przydatna może być ocena porównawcza ze stroną przeciwną. Rezonans magnetyczny (MRI) może służyć do oceny zmian kostnych oraz typowego zgrubienia i obrzęku ścięgien w okolicy przyczepu (zwyrodnienie obrzękowe i tłuszczowe).

Ponadto końcowe punkty ścięgien mają zwykle włóknistą szorstkość. Rokowanie i przebieg tendinopatii przyczepowych zależą w dużej mierze od konkretnego zajęcia ścięgna i zgodności (współpracy w zakresie terapii) chorego, ale ogólnie można je ocenić jako dobre.

Komplikacje

W większości przypadków tendinopatia przyczepowa występuje głównie u sportowców. Prowadzi to do bólu i zapalenia ścięgien, co zwykle prowadzi do poważnych ograniczeń ruchu. Choroba ta obniża jakość życia pacjenta. Nierzadko pojawia się ból mięśni, który prowadzi do obniżenia odporności osoby zainteresowanej.

Podobnie ograniczenia w poruszaniu się mogą być tak wyraźne, że osoba dotknięta chorobą jest w życiu codziennym zależna od pomocy innych osób. Bez leczenia tendinopatia przyczepowa prowadzi do osłabienia mięśni. Choroba ta znacznie ogranicza codzienne życie chorego. Pęcznienie dotkniętych regionów nie jest niczym niezwykłym. Jeśli występuje ból spoczynkowy, ten ból spoczynkowy może również prowadzić do problemów ze snem lub depresji.

Leczenie przeprowadza się za pomocą leków lub terapii. Nie ma żadnych szczególnych komplikacji. Jednak ból i dyskomfort mogą nie zostać całkowicie złagodzone. Przewidywana długość życia zwykle nie ulega skróceniu ani nie wpływa na tendinopatię przyczepową. Z reguły niektórych sportów nie da się już łatwo uprawiać.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W przypadku stwierdzenia bólu uciskowego, napięcia mięśniowego lub stresowego przy przyczepie ścięgna należy jak najszybciej skonsultować się z lekarzem lub specjalistą medycyny sportowej. Badanie lekarskie jest konieczne, jeśli objawy utrzymują się dłużej niż kilka dni lub jeśli szybko się nasilają. Jeśli objawy wystąpią w związku z urazem, należy natychmiast zgłosić się do lekarza. Porada lekarska jest szczególnie ważna w przypadku objawów zewnętrznych widocznych, takich jak zaczerwienienie, a nawet krwawienie. Jeśli zauważysz stwardnienie mięśni, choroba może dalej postępować.

Lekarz musi zdiagnozować tendinopatię przyczepową, zanim dojdzie do zgrubienia ścięgna lub innych poważnych powikłań. Sportowcy i osoby, które bardzo obciążają stopy w pracy, są szczególnie podatni na tę chorobę i powinni zgłosić się do lekarza, jeśli wystąpią takie objawy. Właściwą osobą do kontaktu jest lekarz rodzinny, lekarz sportowy lub ortopeda. Jeśli w ogóle nie można już ruszyć chorej stopy, najlepiej udać się do najbliższego szpitala. Idealnie, tendinopatię przyczepową leczy się w poradni specjalistycznej. Dzieci należy zabrać do pediatry, jeśli występują oznaki choroby ścięgien.

Leczenie i terapia

Postępowanie terapeutyczne zależy w znacznym stopniu od nasilenia objawów bólowych oraz od tego, czy występuje ostre, czy przewlekłe zapalenie przyczepu ścięgna. W ostrym Tendopatia insercyjna Na przykład początkowo środki terapeutyczne mają na celu unieruchomienie dotkniętego obszaru.

Jako wsparcie można zastosować środki krioterapeutyczne (np. Z CO2 lub lodem), a także doustne lub miejscowe leki przeciwzapalne (leki przeciwzapalne). Po ustąpieniu ostrych dolegliwości bólowych zwykle wskazane są zabiegi elektroterapeutyczne i fizyczne (m.in. TENS, ultradźwięki, jonoforeza). W przypadku przewlekłych tendinopatii przyczepowych początkowo zaleca się zwykle izometryczne ćwiczenia skurczowe wzmacniające mięśnie, które w późniejszym okresie terapii zastępowane są ćwiczeniami dynamicznymi poniżej progu bólu.

Ponadto w celu złagodzenia bólu i zapewnienia elastyczności można zastosować nacieki kortykosteroidowe, miejscowe zastosowanie ciepła i pozaustrojową terapię falą uderzeniową (ESWT). Ponadto należy leczyć lub wyeliminować podstawową przyczynę tendinopatii przyczepowej. Jeśli na przykład przyczepność ścięgna Achillesa jest uszkodzona (achillodynia), w niektórych przypadkach pomocne może być obuwie z lekko uniesionymi piętami.

Ponadto w przypadku przewlekłych tendinopatii przyczepowych, w szczególności ścięgien Achillesa, łokci lub barku, można rozważyć terapię ACP (osocze kondycjonowane autologicznie) w celu stymulacji wzrostu regeneracyjnego i przyspieszenia gojenia. Chirurgiczne usunięcie chorej części ścięgna jest ostatecznością w przypadku tendinopatii przyczepowych i ze względu na ryzyko upośledzenia czynnościowego jest rozważane tylko wtedy, gdy leczenie nie powiodło się z powodu środków zachowawczych.

Perspektywy i prognozy

Z reguły tendinopatię przyczepową zawsze leczy lekarz. Jeśli choroba nie jest leczona, ból nie ustąpi samoczynnie, aw większości przypadków objawy znacznie się nasilą.

Z reguły silny ból związany z tendinopatią wkładkową można dobrze leczyć za pomocą leków przeciwbólowych. Nie ma dalszych komplikacji ani innych skarg. Ponadto ból można złagodzić za pomocą różnych terapii i ćwiczeń. To także łagodzi dalszy przebieg choroby i ogranicza objawy. Prawidłowe leczenie tendinopatii przyczepowej prowadzi również w większości przypadków do pozytywnego przebiegu choroby, chociaż nie zawsze można uzyskać całkowite wyleczenie.

Jeśli tendinopatia przyczepowa nie jest leczona, wystąpią poważne komplikacje i ograniczenia w codziennym życiu zainteresowanej osoby. Pacjent cierpi na poważne ograniczenia w poruszaniu się i zwykle nie może już samodzielnie radzić sobie z życiem codziennym. Jest uzależniony od pomocy innych osób i cierpi na znacznie obniżoną jakość życia. Na oczekiwaną długość życia zwykle nie ma negatywnego wpływu tendinopatia przyczepowa.

zapobieganie

Przeciążenia specyficzne dla sportu, a tym samym również Tendopatie przyczepowe można obejść poprzez odpowiednie programy szkoleniowe dostosowane do indywidualnych potrzeb. Osoby niewytrenowane powinny również unikać nadmiernego wysiłku podczas zajęć sportowych. Dodatkowo dobrze zbudowane mięśnie chronią przed przeciążeniem ścięgien i zmniejszają ryzyko wystąpienia tendinopatii przyczepowych.

Opieka postpenitencjarna

Z reguły pacjent ze ścięgnem zakładanym ma bardzo niewiele lub nie ma żadnych specjalnych środków kontrolnych. W przypadku tej choroby osoba dotknięta chorobą jest przede wszystkim zależna od szybkiej diagnozy, a także szybkiego, a przede wszystkim wczesnego leczenia choroby, aby zapobiec dalszym powikłaniom.

Tendopatia przyczepowa nie może wyleczyć się sama, więc osoby dotknięte chorobą są zawsze zależne od leczenia przez lekarza. Z reguły leczenie przeprowadza się za pomocą leków. Osoby dotknięte chorobą powinny zawsze upewnić się, że regularnie przyjmują leki i że ich dawkowanie jest prawidłowe, aby trwale złagodzić objawy.

W wielu przypadkach ćwiczenia na koncentrację są również niezbędne do kontrolowania objawów tendinopatii przyczepów. Wiele ćwiczeń można również wykonać we własnym domu, co może przyspieszyć gojenie. Większość pacjentów z tą chorobą jest również zależna od pomocy i wsparcia własnej rodziny i przyjaciół, chociaż pełne miłości i intensywne dyskusje mogą być konieczne, aby zapobiec rozstrojom psychicznym lub depresji.

Możesz to zrobić sam

Leczenie tendinopatii przyczepowej zwykle zależy od dokładnej przyczyny. Jednak osoba poszkodowana musi w każdym przypadku unieruchomić dotknięty obszar i chronić go, a nie przenosić. W szczególności sportowcy nie powinni już uprawiać swojego sportu z tendinopatią wstawkową.

Aby wzmocnić mięśnie, pacjent ma do dyspozycji różne ćwiczenia, które można wykonywać w fizjoterapii lub w domu. Przede wszystkim ćwiczenia skurczowe mają pozytywny wpływ na przebieg choroby. Może to również przywrócić mobilność w regionie, tak aby nie było ograniczeń w życiu codziennym. Zastosowanie ciepła jest również bardzo pomocne w przypadku tendinopatii przyczepów. Należą do nich gorące kąpiele lub wizyta w saunie.

Jeśli dolegliwości pojawiają się w ścięgnie Achillesa, pomocne mogą być specjalne buty. Powinny mieć niewielki obcas i być nieco szersze niż zwykłe obuwie, aby wspierać nogę podczas biegania. Osoba poszkodowana powinna również regularnie stosować przepisane leki na dany obszar w celu złagodzenia bólu, ponieważ to również zapobiega dalszemu zapaleniu i leczy obecne.