Kał

Kał są nie tylko niewygodne, ale także bolesne dla tych, którzy na nie cierpią. Czasami mogą nawet zagrażać życiu. Nie są też tak rzadkie, jak się powszechnie uważa.

Co to są kamienie kałowe?

Na krótką metę kamienie kałowe mogą pogorszyć samopoczucie i powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Jeśli układ pokarmowy jest całkowicie zablokowany, może to prowadzić do wymiotów z kałem, a tym samym infekcji gardła.
© Nomad_Soul - stock.adobe.com

ZA Kał (Koprolit) to przeważnie okrągła kula ekskrementów wielkości pestki wiśni. Te, które są dość powszechne Odchody owiec - jak je nazywa w języku narodowym - mają ten sam kolor co reszta obornika, ale są bardzo utwardzone. Wokół twardej warstwy znajduje się kilka warstw śluzu i wysuszonej treści jelitowej.

Kamienie kałowe osadzają się w ślepo kończących się odcinkach jelit i skrzywieniach jelita grubego, uchyłków (wypukłości ściany jelita) i odbytnicy. W większości przypadków ustępują wraz z wypróżnianiem. Jednak stają się niebezpieczne, gdy powodują choroby, takie jak niedrożność jelit lub przebicie do jamy brzusznej z późniejszym zapaleniem otrzewnej.

Kamienie kałowe zwykle pojawiają się w związku z przewlekłymi zaparciami, a następnie znajdują się w odbytnicy, gdzie blokują przejście jelitowe i przepuszczają jedynie cienki stolec. Wtedy pojawia się wrażenie, że pacjent cierpi na biegunkę (biegunka paradoksalna). Jeśli odchody same odchodzą, często powodują podrażnienie i ból jelit.

przyczyny

Stolec gęstnieje do postaci kamienia kałowego, jeśli jest on transportowany zbyt wolno przez jelito z powodu niewystarczającej perystaltyki jelit, a następnie jest z niego usuwana zbyt duża ilość płynu. Dzieje się tak głównie u osób z nieregularnymi i przewlekłymi zaparciami. Inne przyczyny pojawienia się kału to zespół jelita drażliwego, rak okrężnicy i normalne złogi metaboliczne w zwojach jelita.

Pacjenci z zaparciami zwykle nie piją wystarczającej ilości płynów lub muszą przyjmować leki uspokajające, które oczywiście działają uspokajająco na perystaltykę jelit. Ponadto często stosują dietę ubogą w błonnik, tłuszcz i bogatą w cukier, co powoduje, że stolec jest niewystarczający. Długotrwałe nadużywanie środków przeczyszczających oraz - w przypadku diabetyków - zakłócenie przewodzenia bodźców z powodu polineuropatii cukrzycowej może prowadzić do powstania kamieni kałowych.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Kamienie kałowe mogą utrudniać transport kału przez jelita do tego stopnia, że ​​powodują przeszywający ból kolki, gdy zawartość jelita przesuwa się. Jeśli odkładają się w uchyłkach, czasami powodują zapalenie uchyłków: Stały nacisk kału na ścianę jelita prowadzi do owrzodzeń błony śluzowej jelita. Jeśli kamień przebije się przez ścianę jelita, może spowodować zapalenie otrzewnej. Jeśli zapalenie uchyłków rozprzestrzenia się na inne obszary jelita, często skutkuje to przetokami i ropniami jelitowymi.

Ponieważ wiele kamieni kałowych jest tak ukrytych, że prawie nie powodują dyskomfortu, czasami można je odkryć dopiero podczas operacji jelit. Jeśli znajdują się w odbytnicy, można je wyczuć ręcznie podczas normalnego badania jelit. Jeśli wystają do jamy jelitowej, można je rozpoznać za pomocą endoskopii. Kamienie kałowe są również zwykle wyraźnie widoczne na zdjęciu rentgenowskim.

Z drugiej strony diagnostyka ultrasonograficzna nie jest taka pewna: jasne obszary na obrazie mogą również wskazywać na gaz w jelicie. Jeśli kamienie kałowe zaburzają normalne przejście jelitowe kału, często powodują ostry ból brzucha. Jeśli nie zostaną usunięte lub odpadną automatycznie, mogą powodować zagrażającą życiu niedrożność jelit. Jeśli powodują pęknięcia błony śluzowej jelit, może dojść do zapalenia błony śluzowej jelita, a jeśli wniknie do jamy brzusznej - zapalenia otrzewnej (zapalenie otrzewnej).

Komplikacje

Kamienie kałowe mogą powodować różne komplikacje. Przede wszystkim istnieje ryzyko niedrożności jelit, która może następnie prowadzić do zagrażających życiu powikłań, takich jak pęknięcie jelita i zatrucie krwi. Ponadto kamień kałowy może prowadzić do rozwoju ropni kałowych, które wymagają dalszego leczenia.

Na krótką metę kamienie kałowe mogą pogorszyć samopoczucie i powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Jeśli układ pokarmowy jest całkowicie zablokowany, może to prowadzić do wymiotów z kałem, a tym samym infekcji gardła. W skrajnych przypadkach może rozwinąć się zapalenie płuc, które z kolei wiąże się z poważnymi powikłaniami.

Ze względu na nasilenie tych powikłań zaleca się szybką terapię. Podczas leczenia kamieni kałowych mogą pojawić się różne dolegliwości. Podczas usuwania większej kulki kału pojawia się łza odbytu, która może ulec zapaleniu i prowadzić do rozwoju ropni.

Środki przeczyszczające mogą prowadzić do niedoboru minerałów lub odwodnienia w perspektywie średnioterminowej, czemu towarzyszy zmęczenie i ogólnie obniżona wydajność. W przypadku irygacji jelit stosowane preparaty mogą powodować podrażnienia i inne skutki uboczne. Rzadko stosowane preparaty wywołują reakcje alergiczne i np. Biegunkę.

Kiedy należy iść do lekarza?

Kamień kałowy zachęci Cię do wizyty u lekarza tylko w kilku przypadkach, ponieważ wiele kamieni w kale jest bardzo małych i bardzo ukrytych. Czasami nie powodują żadnego dyskomfortu, poza tym, że przy wyjściu mogą powodować ból. Ponadto małe okazy często pozostają niezauważone.

Jeśli jednak osoba zainteresowana zauważy koprolit, wskazana jest wizyta u lekarza. Wysiękowy lub istniejący kamień ekskrementowy o wystarczającej wielkości objawia się na przykład bólem kolki, silnym bólem podczas wypróżniania, uporczywymi zaparciami lub złym samopoczuciem. Czasami można go również wyczuć na ścianie brzucha, pod warunkiem, że jest wystarczająco duży i znajduje się w odpowiednim miejscu w jelicie.

Jeśli odpadły odchody, należy udać się do lekarza w celu ustalenia ewentualnego urschen. Często przyczyną mogą być choroby metaboliczne lub dieta. Pierwszym punktem kontaktowym może być lekarz rodzinny. Może być potrzebny proktolog, aby usunąć kał i zbadać jelito.

Jeśli objawy sugerują, że koprolit nadal znajduje się w środku, wskazane jest szybkie badanie lekarskie. Ostatecznie taki stan niesie ze sobą możliwość powikłań zagrażających życiu, a czasem poważnie ogranicza poszkodowanych, ponieważ może dojść do zaburzeń całego układu pokarmowego.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Terapia i leczenie

W przypadku niedrożności jelit (niedrożność jelit) istnieje zagrożenie życia. Należy go jak najszybciej wyeliminować. Należy również jak najszybciej leczyć zapalenie uchyłków i przełom kału w podbrzuszu. Często kula kału jest usuwana chirurgicznie. Interwencja chirurgiczna jest również konieczna w przypadku złogów kałowych w górnej części jelita.

Kamienie osadzone w odbytnicy mogą być usunięte ręcznie przez specjalistę lub specjalnie przeszkoloną pielęgniarkę lub rozpuszczone za pomocą kilku lewatyw. Ewakuację przeprowadza się zwykle po dwóch nieudanych próbach usunięcia kulki kału Ściana jelita jest ostrożnie stymulowana ruchami okrężnymi, tak aby kulka poluzowała się i można ją było usunąć izoosmularnym roztworem do picia.

Nawet jeśli pacjent odczuwa później dużą ulgę, ewakuacja jest zwykle bardzo bolesna i odczuwana jako niewygodna. Hydroterapia jelita grubego (irygacja jelit) może być również stosowana do wypłukiwania kamieni kałowych. Ponieważ wraz z nią do jelita wprowadza się znacznie więcej wody (około 35 litrów) niż w przypadku lewatywy, można usunąć dodatkowe inkrustacje z osadzonych niestrawnych składników pokarmowych i odpadów metabolicznych.

Z reguły konieczne są trzy irygacje okrężnicy w celu oczyszczenia cewek jelitowych, nawet w miejscach gdzie indziej niedostępnych. Ponieważ stosuje się kilka różnych temperatur wody (do 41 stopni i do 21 stopni), stymulowana jest również perystaltyka jelit. W przypadku kału, który występuje w związku z chorobami jelit, najpierw leczy się chorobę podstawową. Eliminacja zaparć następuje poprzez podanie mniej lub bardziej silnych środków przeczyszczających, zmianę diety.

Perspektywy i prognozy

Zasadniczo można założyć, że kamień obornika można usunąć bez pomocy medycznej i przy jej pomocy. Skutkuje to korzystnymi rokowaniami. Jednak zakres leczenia znacznie się różni. Jeśli nie ma silnego bólu lub krwawienia, osoby dotknięte chorobą mogą zwykle złagodzić objawy, podejmując środki samopomocy. Wystarczające spożycie płynów i dieta bogata w błonnik przeciwdziałają problemowi.

Sytuacja wygląda inaczej w przypadku powikłań, takich jak niedrożność jelit. W tym przypadku istnieje śmiertelne niebezpieczeństwo. Natychmiast zasięgnąć porady lekarza. Najpierw pracownik służby zdrowia próbuje rozwiązać problem ręcznie. Jeśli to się nie powiedzie, operacja jest konieczna. Ostatnia procedura jest zawsze wykonywana, gdy następuje przełom w podbrzuszu. W żadnym wypadku pacjenci nie powinni ignorować typowych objawów. W przypadku poważnych dolegliwości niezbędna jest konsultacja z lekarzem. Jeśli opóźnisz rozpoczęcie leczenia o kilka dni, ryzykujesz dalszy stan zapalny. W rezultacie regularne wypróżnienia są niemożliwe.

Uważa się, że osoby cierpiące na przewlekłe zaparcia mają skłonność do kału. Zalecono ci zachowanie ostrożności. Lekarze zalecają regularne płukanie okrężnicy, jeśli ktoś jest podatny. Dieta i styl życia muszą zostać trwale zmienione.

zapobieganie

Ponieważ kamienie kałowe często powstają w połączeniu z (przewlekłymi) zaparciami i zaparciami, zaleca się dietę bogatą w błonnik, cukier i niską zawartość tłuszczu. Ponadto osoba poszkodowana powinna wypijać co najmniej 2,5 litra płynów w ciągu dnia i uważać na codzienne wypróżnienia.

Od czasu do czasu zaleca się rehabilitację jelit przy pomocy niektórych ziół, babki płesznik lub chlorelli. Żywność probiotyczna pomaga również odbudować uszkodzoną florę jelitową. Masaże okrężnicy (wymagane dla osób przykutych do łóżka!) Oraz niektóre ćwiczenia stymulujące perystaltykę jelit.

Opieka postpenitencjarna

Kamień kałowy można z powodzeniem usunąć. Często nie wymaga to nawet leczenia. Jeśli nie ma więcej skarg, nie ma powodów do regularnych badań kontrolnych. W przeciwieństwie do guzów, w przypadku których zawsze prowadzona jest opieka kontrolna, nie ma sytuacji potencjalnie zagrażającej życiu, która wymagałaby wczesnego leczenia.

Nie podano ekspansji choroby w postaci przerzutów. Pacjenci są informowani o przyczynach pierwszego leczenia kału. Jednocześnie, jeśli oczekuje się, że będą podatni, otrzymają również wskazówki behawioralne dotyczące ich codziennego życia. Jednak za wdrożenie tych instrukcji odpowiadają osoby, których to dotyczy.

Nie ma żadnych badań lekarskich. Odpowiednie środki zapobiegawcze obejmują dietę bogatą w błonnik i niskotłuszczową. Spożycie płynów powinno wynosić co najmniej dwa litry dziennie. Osoby z przewlekłymi zaparciami i podrażnieniem jelit są uważane za grupę ryzyka. Dla nich przydatne może być długotrwałe stosowanie niektórych leków uspokajających.

W ten sposób kamienie łajna są rozpuszczane. W przypadku nawrotu typowych objawów u pacjentów po wstępnej diagnozie, należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza. W zależności od stopnia zaparcia istnieje ryzyko śmierci. Rentgen i endoskopia są odpowiednimi ostrymi procedurami określania kamienia w kale.

Możesz to zrobić sam

Osoby dotknięte chorobą mogą same leczyć kamienie kałowe tylko wtedy, gdy nie doprowadziły jeszcze do powikłań (niedrożność jelit, złe samopoczucie itp.). W takich przypadkach operacje lub ręczne usuwanie są nieuniknione.

Małe kamienie w odchodach i te, które utworzyły się w nieskomplikowanych miejscach, mogą powodować wypróżnianie przez osoby dotknięte stymulacją perystaltyki. Pomocne mogą być ćwiczenia, zbilansowana dieta i picie wystarczającej ilości płynów. Ponadto odpowiedni obszar - jeśli jest znany - można masować z niewielką siłą z zewnątrz. Może to spowodować rozpad odchodów lub przemieszczenie się dalej.

Pomocna jest również lewatywa. Nie ma potrzeby dodawania substancji do wody. Jednak lewatywy wodne (kilkaset mililitrów) pomagają tylko wtedy, gdy kamień kałowy znajduje się w ostatniej części jelita. Należy przeprowadzić kilka lewatyw ze zmienną temperaturą. Nadmierne stosowanie (ziołowych) środków przeczyszczających nie jest wskazane, ponieważ może wystąpić biegunka, ale nie będą to rozpuszczone kamienie kałowe. Zagrożone jest tylko odwodnienie i demineralizacja.

W przypadku wystąpienia bólu, dyskomfortu, krwawienia lub innych dolegliwości należy przerwać wszelkie środki samopomocy i skonsultować się z lekarzem.