Maprotylina jest jednym z leków przeciwdepresyjnych. Lek stosuje się w leczeniu chorób depresyjnych.
Co to jest maprotylina?
Maprotylina jest tetracyklicznym lekiem przeciwdepresyjnym (TCA). Leki przeciwdepresyjne to leki, które można skutecznie stosować w leczeniu depresji. Ale można je również stosować w przypadku innych chorób psychicznych, takich jak zaburzenia paniki lub przewlekły ból.
Tetracykliczne leki przeciwdepresyjne, takie jak maprotylina, są dalszym rozwinięciem trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Na przykład w swojej strukturze chemicznej mają cztery pierścienie węglowe zamiast trzech.
Maprotiline też Maprotilinum lub Chlorowodorek maprotyliny jest używany w Europie od wczesnych lat 70. Psychiatria używa tego leku do leczenia depresji. W Niemczech jest sprzedawany pod nazwami produktów Maprolu® i Ludiomil®.
Efekt farmakologiczny
Maprotylina ma zdolność działania na ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Zapewnia zahamowanie wychwytu zwrotnego noradrenaliny z przerwy synaptycznej. Z drugiej strony nie warto wspominać o hamowaniu neuroprzekaźnika serotoniny. W ten sposób uzyskuje się efekt uśmierzający niepokój i zwiększający popęd.
W początkowej fazie leczenia adrenalina i histamina ulegają osłabieniu w obrębie układu nerwowego, co działa tłumiąco i uspokajająco. Jednak po kilku tygodniach kuracji efekt ten jest coraz częściej zastępowany przez poprawę nastroju i zwiększoną popęd.
Trudno jest udowodnić działanie antycholinergiczne maprotyliny. Uważa się, że jest bardziej korzystny niż trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, ponieważ wegetatywny układ nerwowy jest mniej podatny na działania niepożądane.
Wadą efektu maprotyliny jest jednak to, że lek przeciwdepresyjny może również wiązać się z receptorami adrenoreceptorów, receptorów serotoniny i receptorów histaminowych. Zwiększa to prawdopodobieństwo wystąpienia różnych niepożądanych skutków ubocznych. W porównaniu z trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi są jednak słabsze.
Maprotylina może również działać jako FIASMA. Jest „funkcjonalnym inhibitorem kwaśnej fosfomielinazy”. Maprotylinę przyjmuje się doustnie, dożylnie lub domięśniowo. Biodostępność składnika aktywnego sięga nawet 90 procent. We krwi do 88% wiąże się z białkami osocza. Maprotylina jest metabolizowana w wątrobie. Średnio jego okres półtrwania w osoczu sięga 36 godzin. Substancja czynna jest następnie rozkładana przez wątrobę i nerki.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Maprotylinę podaje się w leczeniu depresji, dysforii lub zaburzeń lękowych. Substancja lecznicza stosowana jest w celu przeciwdziałania nastrojom depresyjnym oraz łagodzenia lęków i stanów podniecenia. Kolejnym obszarem zastosowania maprotyliny są dolegliwości somatyczne lub psychosomatyczne, które są związane z zaburzeniami lękowymi.
Maprotylina jest zwykle przyjmowana w postaci tabletek powlekanych z niewielką ilością wody. Zwykła dawka dobowa to 1 do 3 tabletek zawierających 25 do 75 miligramów chlorowodorku maprotyliny. Dzienna dawka może być również podawana jako pojedyncza dawka wieczorem.
W zależności od tego, jak pacjent toleruje maprotylinę, dawkę po dwóch tygodniach zwiększa się o kolejną tabletkę powlekaną dziennie, aż pacjent przyjmie dwie do trzech tabletek dziennie. Maksymalna zalecana dawka to sześć tabletek dziennie. W przypadku ustąpienia objawów pacjent stopniowo zmniejsza dawkę do jednej lub dwóch tabletek dziennie.
Czas trwania leczenia maprotyliną jest różny i ustalany indywidualnie przez lekarza. Efekt działania leku przeciwdepresyjnego zwykle trwa od 4 do 6 tygodni.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrójZagrożenia i skutki uboczne
Stosowanie maprotyliny może powodować działania niepożądane u niektórych pacjentów. W większości przypadków są to suchość w ustach, zawroty głowy, senność, zmęczenie, nudności, wymioty, uderzenia gorąca, bóle głowy, problemy z oddawaniem moczu, zaparcia, przyrost masy ciała, bezsenność, koszmary senne, zaburzenia widzenia, niepokój i agresywne zachowanie. Możliwe są również zaburzenia potencji seksualnej i utrata libido.
U niektórych pacjentów mogą wystąpić poważne skutki uboczne, ale są one bardzo rzadkie. Należą do nich zaburzenia przewodzenia w sercu, wahania ciśnienia krwi, drgawki, zapalenie naczyń, ginekomastia, stany maniakalne lub psychotyczne, omamy, uszkodzenie wątroby, zaburzenia tworzenia krwi lub zapalenie wątroby (zapalenie wątroby).
Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na maprotylinę lub inne tetracykliczne lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, nie wolno ich podawać. To samo dotyczy ciężkich zaburzeń czynności nerek i wątroby, manii lub psychozy, ostrego zatrucia narkotykami lub alkoholem, skłonności do drgawek, paraliżu jelit, jaskry, zwężenia przewodu pokarmowego, powiększenia gruczołu krokowego, które wiąże się z zaburzeniami przepływu moczu, a także ciężkie nieregularne bicie serca.
Maprotylinę można stosować w ciąży tylko po dokładnej ocenie ryzyka i korzyści przez lekarza. Nie można całkowicie wykluczyć uszkodzenia nienarodzonego dziecka przez substancję czynną. Istnieje również możliwość, że maprotylina będzie przenikać do mleka matki podczas karmienia piersią. Może to również wpływać na zdrowie dziecka. Podawanie maprotyliny nie jest odpowiednie dla dzieci.
Jednoczesne stosowanie maprotyliny i inhibitorów MAO jest problematyczne. Ponieważ istnieje ryzyko poważnych skutków ubocznych, nie należy go stosować w tym samym czasie. Interakcje są również możliwe w przypadku równoległej terapii maprotyliną i innymi tetracyklicznymi lub trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi. W ten sposób efekty funduszy mogą się wzajemnie zwiększać. Działanie maprotyliny nasila się po podaniu cymetydyny, metylofenidatu lub neuroleptyków. Ponadto jednoczesne leczenie neuroleptykami zwiększa ryzyko drgawek.
