Choroba Andersena

Z Choroba Andersena jest szczególnie ciężką postacią choroby spichrzania glikogenu. Jest to schorzenie dziedziczne charakteryzujące się tworzeniem się nieprawidłowego glikogenu. Prognozy dotyczące choroby są bardzo złe.

Co to jest choroba Andersena?

W kontekście Choroba Andersena przechowywana jest niezwykła forma glikogenu. Ten glikogen ma podobną strukturę do amylopektyny, której wysoki procent znajduje się w skrobi roślinnej. Zwykle glikogen jest silnie rozgałęziony. Jednak w chorobie Andersena występuje tylko słabo rozgałęziony polisacharyd.

Choroba charakteryzuje się szybkim powiększeniem wątroby, co szybko prowadzi do marskości wątroby. Nieprawidłowy polisacharyd nie może już zostać rozbity i nadal się gromadzi. Niedobór lub wręcz brak enzymu amylo-1,4-1,6-transglukozydazy jest odpowiedzialny za wadliwe tworzenie glikogenu. Zapewnia rozgałęzienie w tej cząsteczce polisacharydu.

Choroba jest bardzo rzadka, ale nadal występuje w różnych formach. W skrajnie ciężkiej postaci dziecko często rodzi się martwe. Opisano również lżejsze formy, które zaczynają się w późniejszym wieku. W każdym przypadku istnieje jednak mutacja w genie (GBE1), który znajduje się na chromosomie 3.

przyczyny

Przyczyną choroby Andersena jest defekt genetyczny genu GBE1 na chromosomie 3, który może być dziedziczony jako cecha autosomalna recesywna. Gen ten jest odpowiedzialny za syntezę enzymu amylo-1,4-1,6-transglukozydazy. Jeśli brakuje tego enzymu lub ma on ograniczoną funkcjonalność, nie można już syntetyzować normalnego glikogenu. Enzym jest odpowiedzialny za rozgałęzienie cząsteczki polisacharozy.

Jeśli to rozgałęzienie nie nastąpi lub jeśli zostanie przeprowadzone tylko niecałkowicie, powstaje glikogen, którego nie można już rozłożyć w celu szybkiego zaopatrzenia w energię. Wręcz przeciwnie, bardzo szybko gromadzi się w wątrobie, śledzionie i węzłach chłonnych. Po każdym posiłku część niewykorzystanej glukozy jest transportowana do wątroby, gdzie jest przechowywana jako substancja rezerwowa - glikogen.

Jednak ten materiał rezerwowy nie może być używany w obecnej formie. Ciągłe gromadzenie się nieprawidłowego glikogenu powiększa wątrobę i śledzionę coraz bardziej i nieuchronnie prowadzi do zniszczenia obu narządów.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Choroba Andersena objawia się niezwykłą zmiennością. Chodzi o ciągłe przechowywanie nieprawidłowego glikogenu, którego nie można już rozłożyć. Ale ciężkość choroby może być inna. Niemniej jednak rokowania dotyczące choroby Andersena są ogólnie bardzo złe. Najbardziej widocznym objawem jest stale powiększająca się wątroba, z której szybko rozwija się marskość wątroby.

Najpoważniejsza postać objawia się brakiem lub ograniczeniem ruchów dziecka przed urodzeniem. Płód wykazuje oznaki sztywności stawów i hipoplazji płuc. Zwykle w takich przypadkach dziecko rodzi się martwe. W klasycznych przypadkach dziecko rozwija się normalnie po urodzeniu. Jednak w pierwszych kilku miesiącach życia rozwija się hepatomegalia (powiększenie wątroby) i hipotonia (brak napięcia mięśniowego).

Ogólnie rozwój dziecka jest opóźniony. Choroba postępuje szybko. W wątrobie rozwija się marskość wątroby. Występuje również zwiększone ciśnienie wrotne i powiększa się śledziona. Z powodu marskości wątroby w przełyku rozwijają się żylaki z odpowiednim krwawieniem i wodobrzuszem. Śmierć następuje zwykle we wczesnym dzieciństwie. W rzadszych przypadkach choroba zaczyna się później i objawia się osłabieniem mięśni i niewydolnością serca. Występują tu również objawy neurologiczne.

Diagnoza i przebieg choroby

Rozpoznanie można postawić na podstawie obrazu klinicznego i uzupełnić o badania laboratoryjne, biopsje wątroby i molekularne testy genetyczne. W badaniach histologicznych zauważalne jest wewnątrzkomórkowe gromadzenie się struktur podobnych do amylopektyny, które można barwić. Odpowiedzialny enzym jest badany w hepatocytach, fibroblastach i leukocytach. Potwierdzeniem rozpoznania jest udowodniony niedobór amylo-1,4-1,6-transglukozydazy.

Komplikacje

Z reguły oczekiwana długość życia dziecka ulega znacznemu skróceniu z powodu choroby Andersena lub dziecko rodzi się martwe. Może to prowadzić do poważnych dolegliwości psychologicznych lub depresji, szczególnie u krewnych lub rodziców. W większości przypadków są wtedy uzależnieni od leczenia psychologicznego.

Dzieci dotknięte chorobą cierpią na marskość wątroby, która ostatecznie prowadzi do śmierci. Ponadto stawy są również usztywnione, a ruchy nie są już możliwe z powodu tej dolegliwości. Rozwój umysłowy dziecka jest również poważnie upośledzony przez chorobę Andersena, tak że osoby dotknięte chorobą są zwykle zawsze zależne od pomocy innych osób. Często dochodzi do niewydolności serca lub osłabienia mięśni.

Pacjenci mogą również umrzeć z powodu śmierci sercowej. Niestety choroby Andersena nie da się wyleczyć. Przeszczep wątroby może również złagodzić objawy tylko na krótki czas, ponieważ nastąpi również uszkodzenie nowej wątroby. To ostatecznie prowadzi do śmierci dziecka. Do tego czasu jednak dolegliwości i objawy można ograniczyć za pomocą środków medycznych.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Choroba Andersena jest chorobą genetyczną, która w ciężkich przypadkach może doprowadzić do śmierci płodu w macicy. Dlatego kobiety w ciąży powinny zgłosić się do lekarza, gdy tylko zostaną zauważone nieprawidłowości lub nieprawidłowości w czasie ciąży. Jeśli przyszła mama ma niejasne przeczucie, że coś może być nie tak z nienarodzonym dzieckiem, powinna skonsultować się z lekarzem. Jeśli noworodek przeżyje pierwsze dni i tygodnie po porodzie, potrzebny jest lekarz, gdy tylko w dalszym przebiegu rozwoju pojawią się osobliwości. W przypadku osłabienia mięśni lub zaburzeń ruchowych należy skonsultować się z lekarzem.

Zakłócenia wzrostu są oznakami istniejącej choroby i należy je wyjaśnić. Wady serca, deformacje ciała i rozbieżności w zachowaniu dziecka muszą być zbadane i leczone. W wielu przypadkach choroba prowadzi do powiększenia narządów. W takich przypadkach dotyczy to w szczególności wątroby lub śledziony.

Dlatego potrzebny jest lekarz, gdy tylko pojawi się nietypowy kształt górnej części ciała w bezpośrednim porównaniu z niemowlętami lub dziećmi w tym samym wieku. Przebarwienia lub inne nieprawidłowości w wyglądzie skóry to kolejne oznaki uszczerbku na zdrowiu. Żółtawą twarz lub oczy powinien zbadać lekarz.

Terapia i leczenie

Ponieważ choroba ma podłoże genetyczne, nie można zastosować leczenia przyczynowego. Terapia jest tylko objawowa. W ramach leczenia lekarze koncentrują się głównie na pojawiających się powikłaniach. Obniża to ciśnienie w obwodzie żyły wrotnej. Istnieje również substytucja albuminy i czynników krzepnięcia.

Jeśli dojdzie do niewydolności wątroby, przeszczep wątroby może przedłużyć życie. Jednak choroby nie można wyleczyć nawet przeszczepem wątroby. Wada genetyczna jest obecna i prowadzi również do odkładania się nieprawidłowego glikogenu w nowej wątrobie. Przechowywanie wadliwego polisacharydu trwa nadal w innych narządach tzw. Układu retikulohistiocytarnego śledziony i węzłów chłonnych, tak że nawet po udanym przeszczepie wątroby mogą wystąpić poważne komplikacje.

Układ siateczkowohistiocytarny jest częścią układu odpornościowego i obejmuje komórki tkanki łącznej siateczkowatej. Komórki te przechowują cząsteczki i substancje, aby je rozbić, a następnie wynieść z organizmu. Jednak rozkład wadliwych cząsteczek polisacharozy również nie jest już tutaj możliwy.

Perspektywy i prognozy

Choroba Andersena ma stosunkowo złe rokowanie. Choroba metaboliczna do tej pory nie była uleczalna i powoduje poważne uszkodzenie wątroby. W niektórych przypadkach występują dolegliwości mięśniowe i współistniejące choroby, które nieleczone postępują stopniowo. Oczekiwana długość życia jest poważnie ograniczona przez stan. Chore dzieci osiągają średnio od dwóch do pięciu lat. Wczesny przeszczep wątroby poprawia rokowanie. Rokowanie jest złe, zwłaszcza w przypadku klasycznych postaci choroby, zwłaszcza jeśli w pierwszych miesiącach życia nie ma przeszczepu wątroby.

Z reguły rokowanie długoterminowe opiera się na rozległości, ciężkości i progresji choroby. Choroba Andersena jest jedną z najpoważniejszych glikogenoz. Jakość życia jest zwykle znacznie obniżona z powodu problemów z wątrobą i innych objawów. Leki przeciwbólowe i kompleksowa terapia poprawiają samopoczucie dziecka, ale wiążą się też z ryzykiem. Odpowiedzialny specjalista ds. Wątroby zapewnia rokowanie.

Oczekiwana długość życia jest poważnie ograniczona przez stan. W prognozie uwzględniono również wszelkie choroby współistniejące, które mogą wystąpić w przypadku niewykrytych chorób. W związku z tym choroba Andersena daje ogólnie złe rokowania. Nowatorskie metody leczenia mogą przynieść poprawę w przyszłości.

zapobieganie

Zapobieganie chorobie Andersena może polegać jedynie na tym, że potomstwo tej choroby nie dziedziczy. Ponieważ choroba Andersena jest przekazywana w sposób autosomalny recesywny, dziedziczenie można pominąć kilka pokoleń. Jeżeli w rodzinie i krewnych były już przypadki choroby Andersena, należy przeprowadzić testy genetyczne na ludziach.

Jeśli gen zostanie wykryty u obojga rodziców, zaleca się poradnictwo genetyczne. W tym przypadku potomstwo ma 25 procent szans na rozwój choroby Andersena.

Opieka postpenitencjarna

Ponieważ choroby Andersena nie można wyleczyć, leczenie objawów i powstrzymanie ewentualnych powikłań są głównym celem przez cały okres leczenia. Po zabiegach przeprowadzanych w ramach terapii konieczna jest opieka kontrolna. Jeśli dojdzie do przeszczepu wątroby, bardzo ważna jest dla niego profesjonalna opieka kontrolna.

Po zabiegu zapewnia to, że nowa wątroba nie zostanie odrzucona przez organizm. Specjalne leki hamują odpowiedź immunologiczną organizmu. W efekcie jednak osłabia się odporność organizmu na patogeny, co należy uwzględnić w dalszej terapii. W tym czasie pacjent musi mieć regularne badania krwi. Dba się o to, aby nie wystąpiły reakcje odrzucenia lub inne poważne komplikacje, takie jak dysfunkcja nerek, które mogą wystąpić jako skutki uboczne.

Podczas gdy podstawowe objawy choroby Andersena można złagodzić bezpośrednio po przeszczepie wątroby, odkładanie się wadliwego glikogenu trwa, tak że należy spodziewać się powikłań i postępujących objawów nawet po przeszczepie. Odpowiedzialny specjalista ds. Wątroby może udzielić bardziej szczegółowych informacji na temat rokowania i dalszego przebiegu leczenia.

Możesz to zrobić sam

Środki samopomocy, jakie może podjąć pacjent z chorobą Andersena, są ograniczone do nieistniejących. Ponieważ choroba ma podłoże genetyczne i pomimo leczenia objawowego nie można jej opanować, możliwości chorego szybko się wyczerpują. Najlepiej jest poważnie traktować wszelkie porady dotyczące diety i stylu życia udzielone przez lekarza prowadzącego i wdrażać je.

Ponadto po przeszczepie wątroby osoba dotknięta chorobą powinna rozważyć delikatne zachowanie. Należy unikać alkoholu, tłustych potraw i wysiłku. Ułatwia to organizmowi rzeczywiste zaakceptowanie nowego organu. Jednak pomyślny przeszczep, w tym skuteczna opieka następcza, nie może sam zatrzymać glikogenezy typu 4.

Ponieważ jest to choroba dziedziczna dziedziczona autosomalnie recesywnie (może ominąć kilka pokoleń), przy planowaniu rodziny warto sporządzić profil genetyczny. Chociaż osoby dotknięte chorobą Andersena już wiedzą o swoim genie, analiza w tym zakresie jest szczególnie wartościowa dla członków rodziny. W ten sposób można zapobiec przenoszeniu genu wyzwalającego poprzez odpowiednie planowanie rodziny. Przynajmniej jednak można uzyskać pewność co do ryzyka zachorowania własnego potomstwa.