apetyt

apetyt to radosna motywacja do zjedzenia czegoś, zgodnie z definicją psychologów żywieniowych. Podlega złożonym mechanizmom kontrolnym układu nerwowego i ma niewiele wspólnego z głodem, ani psychicznie, ani fizjologicznie.

Co to jest apetyt?

Układ limbiczny kontroluje ośrodki głodu i sytości w mózgu. Ośrodki reagują na uwalnianie hormonów leptyny i greliny. Kiedy ściana żołądka jest rozciągnięta, komórki nerwowe wysyłają sygnały nasycenia do międzymózgowia. Informacje o zawartości składników odżywczych są również przesyłane do mózgu za pośrednictwem receptorów w jelicie i wątrobie. Poziom cukru we krwi kontroluje również przekazywanie informacji o sytości do mózgu.

W przeciwieństwie do głodu apetyt jest wywoływany przez bodźce wzrokowe i smakowe oraz bodźce węchowe. Kiedy jesteś głodny, w komórkach występuje niedobór glukozy, co prowadzi do obniżenia temperatury ciała. Głód jest teraz sygnałem do jedzenia.

Jeśli apetyt jest stymulowany, wzrasta produkcja śliny i soku żołądkowego. Czujemy wyraźne pragnienie oszukiwania lub traktowania. Apetyt to stan psychiczny i pożądliwe pragnienie określonego jedzenia. Z drugiej strony głód jest fizyczną potrzebą pożywienia i chroni nas przed niedożywieniem. Apetyt jest generowany w układzie limbicznym i może pojawić się nawet wtedy, gdy w ogóle nie jesteśmy głodni.

Funkcja i zadanie

Przy dzisiejszej nadwyżce żywności w krajach uprzemysłowionych nie jest łatwo odróżnić apetyt od głodu. Jeśli masz ochotę na deser zaraz po obiedzie, najprawdopodobniej nie jesteś głodny, a jedynie go masz.

Preferencje żywieniowe różnią się od apetytu; są w większości genetyczne i pomocne, aby jeść jak najlepszą żywność. Gorzki może być trujący, a słodki jest zwykle nieszkodliwy. Te cechy smaków były ważne dla strategii przetrwania naszych przodków. Dziś są mniej istotne, ale nadal są w genach.

Nabieramy apetytu na jedzenie, które spożywamy. Zdjęcia, przyjemne wspomnienia i zapachy mają ogromny wpływ na nasz apetyt. Im intensywniejszy spektakl, tym większa pewność, że mamy na niego apetyt. Apetyt kształtują również wpływy rodzinne i kulturowe. Jeśli jako dzieci zostaliśmy nagrodzeni niektórymi potrawami, to zazwyczaj jako dorośli mamy również szczególnie silny apetyt na to jedzenie. Prawdziwy głód nie jest tak ukierunkowany jak apetyt, ponieważ teraz jest to przede wszystkim kwestia przyjęcia niezbędnej ilości kalorii.

Apetyt kontroluje wybór jedzenia i odzwierciedla chwilową potrzebę. W dzisiejszych czasach zwykle jemy, gdy nie jesteśmy już głodni i ignorujemy naturalne uczucie sytości.

Jedzenie ma wiele funkcji psychologicznych, pozornie sprawia nam radość i odwraca uwagę od problemów. Łatwiej jest coś zjeść niż martwić się o rozwiązanie problemu.

Jedząc powoli i świadomie, możemy ponownie przyzwyczaić nasze ciało do poczucia sytości. Jeśli nie chcesz przytyć, musisz dokładnie rozróżniać głód od apetytu. Ponieważ nie zawsze, gdy pojawia się silna potrzeba jedzenia, należy ją natychmiast zaspokoić.

Choroby i dolegliwości

Wiele chorób ciała i psychiki wpływa na nasze zachowania żywieniowe. Na przykład choroba wątroby powoduje niechęć do tłuszczów. Jeśli masz gorączkę, potrzebujesz płynów mineralnych i słonych. Zwykle odczuwa niechęć do wysokokalorycznych potraw.Każdy, kto jest dotknięty [[choroba żołądkowo-jelitowa choroba żołądkowo-jelitowa], może nawet odczuwać odrazę z powodu określonego zapachu lub jedzenia.

Zaburzenia apetytu mogą być wywoływane przez choroby psychiczne i organiczne. Niemowlęta w ogóle nie mają apetytu. Jedzą, gdy są głodne. Im jesteśmy starsi, tym bardziej tracimy tę naturalną zdolność słuchania naszego ciała. Dzisiaj często jemy z apetytu i rzadko z głodu.

Im młodsza osoba, tym większe spożycie pokarmu jest kontrolowane przez sygnały wewnętrzne. Bodźce zewnętrzne zyskują na znaczeniu dopiero wraz z wiekiem. Wówczas osoba znacznie silniej reaguje na bodźce pobudzające apetyt. Im mniej leptyny we krwi, tym słabsze uczucie głodu.

Zaburzenia odżywiania to choroby psychiczne objawiające się fizycznymi objawami i rozwijające się przez długi czas. Należą do nich anoreksja (anoreksja), bulimia (jedzenie i wymioty), otyłość (otyłość) i zaburzenie z napadami objadania się, w których wielokrotnie występują skrajne pragnienia pokarmowe.

Również otyłość ma często przyczyny emocjonalne lub niezrozumiałe uczucie głodu. U osób z nadwagą mechanizm sytości nie działa, spowodowany długim okresem nadmiernego spożycia kalorii. Osoby dotknięte chorobą mają ochotę na jedzenie, mimo że we krwi jest duża ilość leptyny. Podobnie jak w przypadku osób uzależnionych, system nagród osób z nadwagą reaguje tylko na bardzo silne bodźce. Aby pojawiło się uczucie satysfakcji, należy spożywać większe ilości.

Dla wielu osób jedzenie pełni również funkcję pocieszającą. Nawet płaczące dziecko uspokaja się jedzeniem, które aktywuje ośrodek nagrody w mózgu. Nasza racjonalna postawa kontroluje również zachowania żywieniowe, które z kolei wpływają na wybór jedzenia i wielkość porcji.