Tak jak Nimodypina nazywana jest substancją leczniczą. Środek należy do blokerów kanału wapniowego.
Co to jest nimodypina?
Nimodypina to bloker kanału wapniowego stosowany głównie w podeszłym wieku w leczeniu zaburzeń sprawności wywoływanych przez organizm mózgu, takich jak demencja. Nimodypina pochodzi z grupy 1,4-dihydropirydyn. Ponieważ substancja czynna może łatwo przenikać do płynu mózgowo-rdzeniowego, jest korzystnie stosowana w neurochirurgii i neurologii.
Zablokowanie kanałów wapniowych przez nimodypinę działa rozluźniająco na mięśnie naczyniowe. Dotyczy to zwłaszcza mózgu.
Efekt farmakologiczny
Działanie nimodypiny polega na blokowaniu specjalnych kanałów wapniowych w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Pozytywny wpływ leku rozwija się przede wszystkim na naczyniach krwionośnych mózgu. Tak więc środek nadaje się do leczenia naczynioskurczowych zaburzeń krążenia w mózgu.
Blokada zachodzi na zależnych od napięcia kanałach wapniowych typu L. To spowalnia napływ wapnia do komórek mięśni gładkich. To z kolei zmniejsza napięcie mięśniowe. Zmniejszone napięcie mięśniowe zapewnia również docelowe działanie nimodypiny, czyli rozszerzenie naczyń krwionośnych.
Nimodypina działa bardzo szybko. Lek może dobrze przenikać przez barierę krew-mózg ze względu na wysoką rozpuszczalność w tłuszczach. Prawie cała nimodypina jest wchłaniana w jelicie cienkim. Awaria agenta również postępuje szybko. 50 procent składnika aktywnego jest wydalane z organizmu po 60 do 120 minutach.
Z tego powodu nimodypina jest często stosowana w postaci substancji o przedłużonym uwalnianiu. Opóźniacze mają właściwość stopniowego uwalniania substancji czynnej do organizmu w dłuższym okresie czasu. W ten sposób można osiągnąć ciągłe uwalnianie nimodypiny, tak aby we krwi zawsze było wystarczająco dużo leku.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Nimodypina jest stosowana w leczeniu demencji. W postaci wlewu środek może być również stosowany do leczenia lub zapobiegania zaburzeniom krążenia, które występują po skurczach naczyń mózgowych (skurczach naczyń w mózgu). Ta procedura zapewnia przepływ krwi do mózgu.
Skurcze mózgu są czasami wywoływane przez produkty rozpadu hemoglobiny lub serotoninę, neuroprzekaźnik. Ponadto nimodypina jest odpowiednia przy chorobach mózgu związanych z wiekiem.
Nimodypinę przyjmuje się doustnie w postaci tabletek powlekanych lub wlewów. Biodostępność po podaniu doustnym wynosi około 16 procent. Większość leku jest wydalana z moczem.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zaburzenia pamięci i zapominanieZagrożenia i skutki uboczne
Podawanie nimodypiny może powodować niepożądane skutki uboczne. Jednak nie występują one u każdej osoby, ponieważ istnieją większe indywidualne różnice w stosowaniu leków.
W większości przypadków osoby dotknięte chorobą cierpią na bóle głowy, uczucie ciepła, zaczerwienienie skóry, zmęczenie, zawroty głowy, szybkie bicie serca, napady dusznicy bolesnej, zaburzenia czucia, obrzęki (zatrzymywanie wody) nóg i kostek oraz obrzęki kończyn dolnych.
W niektórych przypadkach może również prowadzić do zapalenia żył, problemów żołądkowo-jelitowych, nudności, obniżenia ciśnienia krwi, problemów z nerkami i zawału serca. Bezpośrednio po podaniu nimodypiny mogą wystąpić zaburzenia czynności wątroby, pocenie się i zaburzenia rytmu serca (dodatkowe skurcze).
W pewnych warunkach nie można stosować nimodypiny. Obejmuje to nadwrażliwość pacjenta na lek lub inne blokery kanału wapniowego związane z nimodypiną. Nie zaleca się również przyjmowania preparatu w przypadku podwyższonego ciśnienia śródczaszkowego, uogólnionego obrzęku mózgu i upośledzonej czynności wątroby. Nie zaleca się również stosowania leku blokującego kanał wapniowy, jeśli pacjent przeszedł wcześniej długotrwałe leczenie lekami przeciwpadaczkowymi, takimi jak fenytoina, fenobarbital lub karbamazepina.
Nimodypiny nie wolno również podawać w okresie ciąży i karmienia piersią. W przeciwnym razie substancja czynna może przenikać do mleka matki. Produkt nie powinien być również stosowany u dzieci. Powodem tego są niewystarczające badania nad nimodypiną u dzieci.
Stosowanie nimodypiny umożliwia również interakcje z innymi lekami. Na przykład przeciwnadciśnieniowe działanie blokera kanału wapniowego jest wzmacniane przez leki o działaniu przeciwnadciśnieniowym. Należą do nich trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, leki rozszerzające naczynia krwionośne, diuretyki i leki przeciwnadciśnieniowe.
Jeśli występuje połączenie nimodypiny i diltiazemu, często prowadzi to do nieprzyjemnych skutków ubocznych. Stosowanie beta-blokerów, takich jak propranolol, może prowadzić do zwiększonego spadku ciśnienia krwi. W rezultacie istnieje nawet ryzyko niewydolności serca.
Nimodypiny nie wolno również podawać razem z sokiem grejpfrutowym. W ten sposób sok zapobiega rozkładaniu się substancji czynnej. Ponadto nasila się przeciwnadciśnieniowe działanie blokera kanału wapniowego.
.jpg)
