Z Odruch orbicularis oris to patologiczny odruch zewnętrzny mięśnia orbicularis oris, który jest wyzwalany przez pukanie w kąciki ust. W diagnostyce neurologicznej obecność ruchu odruchowego odnosi się do organicznego uszkodzenia mózgu. Odruch jest często poprzedzony niedokrwieniem przyczynowym w okolicy mostu.
Co to jest odruch orbicularis oris?
Odruchy są fizjologicznie obecne w organizmie człowieka. Z reguły mimowolne skurcze mięśni są odruchami ochronnymi, które odpowiadają monosynaptycznym odruchom własnym lub polisynaptycznym odruchom ochronnym.
Odruch zawsze ma kończynę doprowadzającą i odprowadzającą. Wyzwalające bodźce percepcyjne są przekazywane do ośrodkowego układu nerwowego za pośrednictwem aferentów. Uda odprowadzające wyzwalają odruch motoryczny.
Oprócz odruchów fizjologicznych neurologia zna odruchy patologiczne, które mogą zostać wywołane tylko u pacjentów z uszkodzeniem neurologicznym. Te patologiczne odruchy obejmują odruch orbicularis oris, który również jest Odruch podniebienia jest nazywany.
Noga doprowadzająca łuku odruchowego to nerw trójdzielny. Noga odprowadzająca odpowiada nerwowi twarzowemu. Wyzwalanie odruchu odnosi się do uszkodzeń górnego neuronu ruchowego, uszkodzenia dróg nerwowych między mostem a korą mózgową lub innych organicznych zaburzeń mózgu.
W wyżej wymienionych zmianach układu nerwowego mięsień orbicularis oris kurczy się po opukaniu kącików ust lub podrażnieniu podniebienia. Skurcz powoduje wybrzuszenie warg.
Funkcja i zadanie
Odruch orbicularis oris nie jest odruchem naturalnym i dlatego jest bezużyteczny dla ludzi. Jednak w neurologii patologiczny łuk odruchowy ma wartość diagnostyczną, a zatem pomaga w ocenie organicznego uszkodzenia mózgu.
Ruch odruchowy jest realizowany przez część ruchową nerwu twarzowego. Jest to siódmy nerw czaszkowy, który unerwia dużą część głowy włóknami czuciowymi, czuciowymi, ruchowymi i przywspółczulnymi. Część czuciowo-czuciowa nerwu nazywana jest również nerwem pośrednim. Jądra ruchowe znajdują się w moście i łączą się z włóknami o innych właściwościach dopiero po opłynięciu tzw. Wewnętrznego kolana twarzy. Nerw twarzowy unerwia mięsień orbicularis oris w sposób zmotoryzowany i wykonuje skurcz mięśnia w łuku odruchowym odruchu orbicularis oris.
Mięsień orbicularis oris jest również znany jako mięsień okrężny jamy ustnej i oprócz zamykania ust jest również zaangażowany w koniuszek warg. Z tego powodu w języku angielskim jest również nazywany całowaniem mięśni. Występ warg jako część odruchu orbicularis-oris odpowiada ruchowi całowania.
Jako odnoga doprowadzająca łuku odruchowego nie należy lekceważyć znaczenia odruchu orbicularis-oris, oprócz nerwu twarzowego i nerwu trójdzielnego. Ten piąty nerw czaszkowy przenosi włókna czuciowe i ruchowe, które docierają do dużych części głowy w trzech gałęziach. Kąciki ust są wrażliwie unerwiane przez nerw. Nerw rejestruje ruchy stukania na tych strukturach, które po przejściu przez łuk odruchowy wyzwalają patologiczny odruchowy ruch warg.
Połączenie odruchu odbywa się za pośrednictwem piramidalnych ścieżek nerwowych w rdzeniu kręgowym. W przednim rogu rdzenia kręgowego górne i dolne neurony ruchowe ośrodkowego układu nerwowego są połączone tak zwanymi drogami piramidowymi.
Odruch orbicularis-oris jest jednym z patologicznych odruchów zewnętrznych, ponieważ jest przełączany przez wzajemne połączenie w rdzeniu kręgowym przez kolejne synapsy, a zatem nie przenosi swoich efektorów i afektorów w tym samym narządzie.
Choroby i dolegliwości
Odruch orbicularis oris jest zawsze objawem choroby lub urazu neurologicznego. Najczęściej towarzyszy objawowo porażeniom rzekomym. Takie porażenie jest wynikiem obustronnego uszkodzenia korowo-jądrzastych szlaków pnia mózgu, które rozciągają się do jąder nerwu czaszkowego ogonowego. Uszkodzenie wywołuje centralne spastyczne niedowłady mięśni jamy ustnej i gardła. Obraz kliniczny charakteryzują zaburzenia mowy, a także ograniczona ruchomość języka i trudności w połykaniu. Jako wskaźniki diagnostyczne oprócz odruchu orbicularis-oris można wykorzystać zwiększony odruch główny i znaki piramidalnej trajektorii.
Jedną z najczęstszych przyczyn tej choroby jest miażdżyca tętnic mózgowych, która powoduje mnogie niedokrwienne zawały mózgu w drogach korowo-jądrzastych prowadzących do jąder nerwu czaszkowego.
Zjawisko to rzadko jest spowodowane chorobami neurologicznymi, takimi jak zapalna choroba autoimmunologiczna stwardnienie rozsiane czy kiła. Teoretycznie przyczyną zmian mogą być również liczne przerzuty do mózgu. Jednak ta przyczyna jest tak samo rzadka, jak paraliż rzekomej gałki ocznej spowodowany stwardnieniem rozsianym lub kiłą.
Spastyczne porażenie niedowładu może również stanowić szersze ramy dla odruchu orbicularis-oris. Dzieje się tak, gdy górny neuron ruchowy jest uszkodzony, co może być spowodowane na przykład chorobą zwyrodnieniową ALS lub zapaleniem immunologicznym. W ALS motoryczny układ nerwowy ulega awarii stopniowo. W SM immunologiczne zapalenie niszczy tkankę nerwową w ośrodkowym układzie nerwowym.
W przypadku uszkodzeń neuronalnych ruchowych ośrodkowego układu nerwowego zwykle występują dalsze odruchy patologiczne. Zwłaszcza odruchy grupy Babińskiego są uważane za wskaźniki uszkodzenia neuronów ruchowych. Ponieważ centralne neurony ruchowe stanowią górną instancję kontrolną wszystkich ruchów odruchowych i świadomych, różne zaburzenia ruchu i niepowodzenia ruchowe kształtują obraz kliniczny uszkodzenia neuronu ruchowego. W celu prawidłowej interpretacji obecności odruchu orbicularis-oris neurolog oprócz diagnostyki odruchów stosuje metody obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny.
