ZA Światło utwardzające to lampa należąca do podstawowego wyposażenia gabinetów stomatologicznych. Konieczne jest utwardzenie wypełnień.
Co to jest lampa polimeryzacyjna?
Lampy polimeryzacyjne to specjalne lampy, które mają niebieskie światło. W tym świetle wypełnienia kompozytowe, w języku potocznym zwane również wypełnieniami plastikowymi, mogą twardnieć.
Światło generowane przez lampy polimeryzacyjne jest światłem zimnym. Światło zimne to światło ze szczególnie zredukowaną składową podczerwieni.
Kształty, typy i typy
Jeśli chodzi o lampy polimeryzacyjne, rozróżnia się lampy halogenowe i LED. Urządzenia z wbudowaną lampą halogenową generują dużo ciepła. Ponieważ do polimeryzacji wymagane jest zimne światło, ponieważ w przeciwnym razie miazga zęba może zostać uszkodzona, urządzenia te muszą być chłodzone za pomocą wbudowanego wentylatora.
Wadą lamp halogenowych jest ich malejąca wydajność. Przy normalnym użytkowaniu jasność znacznie spada w ciągu dwóch do sześciu lat. Z powodu tych wad lampy LED coraz częściej znajdują zastosowanie w gabinetach dentystycznych.
Po raz pierwszy diody LED zostały użyte jako źródła światła do utwardzania lamp w 1995 roku. Zaletą lamp LED jest to, że wytwarzają mało ciepła. Lampy wytwarzają znacznie mniej ciepła, a tym samym zużywają mniej energii elektrycznej. Dlatego może być stosowany nawet w narzędziach bezprzewodowych. Żarówki halogenowe muszą być zawsze podłączone do sieci elektrycznej.
Ważne jest, aby strumień świetlny był równomiernie i efektywnie rozłożony na całej wiązce światła. Mówi się tutaj o zrównoważonym profilu promieniowania. Lampę polimeryzacyjną można ocenić na podstawie jej strumienia świetlnego. Daje to informację o średnim natężeniu promieniowania, mierzonym za pomocą tak zwanego widma długości fali emitowanej przez okienko emisji światła.
Oprócz lamp zasilanych z sieci i na baterie, można również rozróżnić lampy polimeryzacyjne konwencjonalne i lampy polimeryzacyjne o łagodnym rozruchu. Podczas gdy w przypadku konwencjonalnych żarówek pełna moc świetlna jest dostępna natychmiast po włączeniu, lampy łagodnego startu emitują zmniejszoną moc światła tylko w ciągu pierwszych dziesięciu do dwudziestu sekund po włączeniu. W rzeczywistości ma to na celu zmniejszenie możliwych naprężeń w wypełnieniu. Badania wykazały jednak, że miękka polimeryzacja nie ma ani zalet, ani wad.
Struktura i funkcjonalność
Światłoutwardzalne tworzywa sztuczne są obecnie stosowane do wypełnień i fornirów z tworzyw sztucznych. Są to zwykle tak zwane kompozyty. Kompozyty to materiały wypełniające, które składają się z jednej strony z organicznej matrycy z tworzywa sztucznego i z drugiej strony z nieorganicznej masy wypełniającej.
Polimeryzacja, czyli w najszerszym znaczeniu utwardzanie materiału, przebiega w trzech etapach. Mówiąc prościej, wolne rodniki pewnych cząsteczek w kompozycie szukają podczas polimeryzacji innego wolnego rodnika. Tworzy to stabilne połączenia, a materiał twardnieje. Tak zwane inicjatory są dodawane do tworzywa sztucznego, aby ta reakcja chemiczna rozpoczęła się. W ten sposób powstają rodniki. Światło z lampy polimeryzacyjnej jest warunkiem wstępnym do tworzenia rodników z inicjatorów. Powoduje to reakcję startu (inicjację). W krótkim czasie tworzy się coraz więcej rodników, a tym samym coraz więcej połączeń (reakcja wzrostu / rozmnażanie). Im więcej powstaje molekuł, tym stabilniejsze połączenie, a tym samym również wypełnienie z tworzywa sztucznego. Kiedy wszystkie obecne cząsteczki połączą się, polimeryzacja się kończy.
Do polimeryzacji z lampą polimeryzacyjną wymagana jest dawka energii od 12 do 16 J / cm². Im głębsze wypełnienie, tym mniej światła nadal pada na materiał wypełniający. Dlatego bardzo głębokie wypełnienia należy utwardzać w kilku warstwach.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na kamień nazębny i przebarwienia zębówKorzyści medyczne i zdrowotne
W przeszłości w stomatologii do wypełniania otworów w zębach stosowano na ogół trzy materiały: amalgamat, złoto lub srebro. Materiały te same twardnieją. Ale stopniowo wady tych materiałów wypełniających stały się zauważalne. Amalgamat dentystyczny składa się z niemałej ilości rtęci. Z powodu obciążeń mechanicznych amalgamat może z czasem rozluźniać się kawałkami zębów. Konsekwencją może być ekspozycja organizmu na rtęć. Przejawia się to w różnych skargach.
Złoto i srebro mają tę wadę, że nie można ich kształtować bezpośrednio na zębie. Najpierw należy wykonać gipsowy model zęba. Z tej formy gipsowej można uformować złotą wkładkę. Kolejnymi wadami wypełnień wykonanych ze złota jest przyciągający wzrok kolor oraz reakcje elektrochemiczne zachodzące w kontakcie z innymi wypełnieniami metalowymi, np. Srebrnymi.
Aby sprostać wymaganiom zdrowotnym i estetycznym, coraz częściej stosowano plastykowe wypełnienia. Plastikowe wypełnienia mogą być zaprojektowane w odpowiednich kolorach zębów, dzięki czemu są niepozorne. Nie zawierają rtęci, a także stabilizują substancję zęba dzięki wiązaniu przylegającemu do zębiny. Również podcięcia wymagające masy zęba, takie jak wypełnienia z amalgamatu, nie są konieczne w przypadku wypełnień z tworzywa sztucznego.
W latach siedemdziesiątych XX wieku do utwardzania tych wypełnień używano przede wszystkim lamp UV. Jednak te lampy wiązały się z różnymi zagrożeniami dla zdrowia. Z jednej strony podczas zabiegu istniało ryzyko utraty wzroku ze względu na bliskość oczu, z drugiej strony lampy zwiększały ryzyko raka skóry twarzy. Dlatego we wczesnych latach 80-tych niebezpieczne lampy UV zostały zastąpione lampami niebieskiego światła, prekursorami dzisiejszych lamp polimeryzacyjnych. Dzięki obecnie dostępnym lampom polimeryzacyjnym, wprowadzanie i utwardzanie wypełnień z tworzyw sztucznych jest teraz możliwe szybko i bezpiecznie.
