Światło utwardzające

ZA Światło utwardzające to lampa należąca do podstawowego wyposażenia gabinetów stomatologicznych. Konieczne jest utwardzenie wypełnień.

Co to jest lampa polimeryzacyjna?

Lampy polimeryzacyjne to specjalne lampy, które mają niebieskie światło. W tym świetle wypełnienia kompozytowe, w języku potocznym zwane również wypełnieniami plastikowymi, mogą twardnieć.

Lampy polimeryzacyjne to specjalne lampy, które mają niebieskie światło. W tym świetle wypełnienia kompozytowe, w języku potocznym zwane również wypełnieniami plastikowymi, mogą twardnieć.

Światło generowane przez lampy polimeryzacyjne jest światłem zimnym. Światło zimne to światło ze szczególnie zredukowaną składową podczerwieni.

Kształty, typy i typy

Jeśli chodzi o lampy polimeryzacyjne, rozróżnia się lampy halogenowe i LED. Urządzenia z wbudowaną lampą halogenową generują dużo ciepła. Ponieważ do polimeryzacji wymagane jest zimne światło, ponieważ w przeciwnym razie miazga zęba może zostać uszkodzona, urządzenia te muszą być chłodzone za pomocą wbudowanego wentylatora.

Wadą lamp halogenowych jest ich malejąca wydajność. Przy normalnym użytkowaniu jasność znacznie spada w ciągu dwóch do sześciu lat. Z powodu tych wad lampy LED coraz częściej znajdują zastosowanie w gabinetach dentystycznych.

Po raz pierwszy diody LED zostały użyte jako źródła światła do utwardzania lamp w 1995 roku. Zaletą lamp LED jest to, że wytwarzają mało ciepła. Lampy wytwarzają znacznie mniej ciepła, a tym samym zużywają mniej energii elektrycznej. Dlatego może być stosowany nawet w narzędziach bezprzewodowych. Żarówki halogenowe muszą być zawsze podłączone do sieci elektrycznej.

Ważne jest, aby strumień świetlny był równomiernie i efektywnie rozłożony na całej wiązce światła. Mówi się tutaj o zrównoważonym profilu promieniowania. Lampę polimeryzacyjną można ocenić na podstawie jej strumienia świetlnego. Daje to informację o średnim natężeniu promieniowania, mierzonym za pomocą tak zwanego widma długości fali emitowanej przez okienko emisji światła.

Oprócz lamp zasilanych z sieci i na baterie, można również rozróżnić lampy polimeryzacyjne konwencjonalne i lampy polimeryzacyjne o łagodnym rozruchu. Podczas gdy w przypadku konwencjonalnych żarówek pełna moc świetlna jest dostępna natychmiast po włączeniu, lampy łagodnego startu emitują zmniejszoną moc światła tylko w ciągu pierwszych dziesięciu do dwudziestu sekund po włączeniu. W rzeczywistości ma to na celu zmniejszenie możliwych naprężeń w wypełnieniu. Badania wykazały jednak, że miękka polimeryzacja nie ma ani zalet, ani wad.

Struktura i funkcjonalność

Światłoutwardzalne tworzywa sztuczne są obecnie stosowane do wypełnień i fornirów z tworzyw sztucznych. Są to zwykle tak zwane kompozyty. Kompozyty to materiały wypełniające, które składają się z jednej strony z organicznej matrycy z tworzywa sztucznego i z drugiej strony z nieorganicznej masy wypełniającej.

Polimeryzacja, czyli w najszerszym znaczeniu utwardzanie materiału, przebiega w trzech etapach. Mówiąc prościej, wolne rodniki pewnych cząsteczek w kompozycie szukają podczas polimeryzacji innego wolnego rodnika. Tworzy to stabilne połączenia, a materiał twardnieje. Tak zwane inicjatory są dodawane do tworzywa sztucznego, aby ta reakcja chemiczna rozpoczęła się. W ten sposób powstają rodniki. Światło z lampy polimeryzacyjnej jest warunkiem wstępnym do tworzenia rodników z inicjatorów. Powoduje to reakcję startu (inicjację). W krótkim czasie tworzy się coraz więcej rodników, a tym samym coraz więcej połączeń (reakcja wzrostu / rozmnażanie). Im więcej powstaje molekuł, tym stabilniejsze połączenie, a tym samym również wypełnienie z tworzywa sztucznego. Kiedy wszystkie obecne cząsteczki połączą się, polimeryzacja się kończy.

Do polimeryzacji z lampą polimeryzacyjną wymagana jest dawka energii od 12 do 16 J / cm². Im głębsze wypełnienie, tym mniej światła nadal pada na materiał wypełniający. Dlatego bardzo głębokie wypełnienia należy utwardzać w kilku warstwach.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na kamień nazębny i przebarwienia zębów

Korzyści medyczne i zdrowotne

W przeszłości w stomatologii do wypełniania otworów w zębach stosowano na ogół trzy materiały: amalgamat, złoto lub srebro. Materiały te same twardnieją. Ale stopniowo wady tych materiałów wypełniających stały się zauważalne. Amalgamat dentystyczny składa się z niemałej ilości rtęci. Z powodu obciążeń mechanicznych amalgamat może z czasem rozluźniać się kawałkami zębów. Konsekwencją może być ekspozycja organizmu na rtęć. Przejawia się to w różnych skargach.

Złoto i srebro mają tę wadę, że nie można ich kształtować bezpośrednio na zębie. Najpierw należy wykonać gipsowy model zęba. Z tej formy gipsowej można uformować złotą wkładkę. Kolejnymi wadami wypełnień wykonanych ze złota jest przyciągający wzrok kolor oraz reakcje elektrochemiczne zachodzące w kontakcie z innymi wypełnieniami metalowymi, np. Srebrnymi.

Aby sprostać wymaganiom zdrowotnym i estetycznym, coraz częściej stosowano plastykowe wypełnienia. Plastikowe wypełnienia mogą być zaprojektowane w odpowiednich kolorach zębów, dzięki czemu są niepozorne. Nie zawierają rtęci, a także stabilizują substancję zęba dzięki wiązaniu przylegającemu do zębiny. Również podcięcia wymagające masy zęba, takie jak wypełnienia z amalgamatu, nie są konieczne w przypadku wypełnień z tworzywa sztucznego.

W latach siedemdziesiątych XX wieku do utwardzania tych wypełnień używano przede wszystkim lamp UV. Jednak te lampy wiązały się z różnymi zagrożeniami dla zdrowia. Z jednej strony podczas zabiegu istniało ryzyko utraty wzroku ze względu na bliskość oczu, z drugiej strony lampy zwiększały ryzyko raka skóry twarzy. Dlatego we wczesnych latach 80-tych niebezpieczne lampy UV zostały zastąpione lampami niebieskiego światła, prekursorami dzisiejszych lamp polimeryzacyjnych. Dzięki obecnie dostępnym lampom polimeryzacyjnym, wprowadzanie i utwardzanie wypełnień z tworzyw sztucznych jest teraz możliwe szybko i bezpiecznie.