Kiedy obok przechodzi ładna dziewczyna, niektórzy wielbiciele mówią: „To moja grupa krwi!” Cóż, prawdopodobieństwo, że masz przynajmniej coś wspólnego z piękną nieznajomą, a mianowicie twoją grupą krwi, na pierwszy rzut oka nie jest takie małe. Są tylko cztery grupy krwi, z których jedna musi należeć do tej pięknej. Dlaczego nie miałoby być tak samo przez przypadek, nawet jeśli równość grup krwi lub nierówność nie oznacza bezwarunkowej sympatii lub antypatii.
Grupy krwi
Grupy krwi A, B, AB i 0 są nam znane od dawna i każdy wie, że np. w przypadku transfuzji krwi należy wcześniej ustalić, ponieważ nie każda krew „dogaduje się” ze wszystkimi. Raczej poważne komplikacje mogą wyniknąć z przeniesienia nieodpowiedniej krwi.
Każdy ma też świadomość, że np. W przypadku postępowania o ustalenie ojcostwa lekarz medycyny sądowej wtórnie, oprócz badania DNA, ustala przynależność do grupy krwi i, w korzystnych przypadkach, może bezpiecznie wykluczyć kwestionowane ojcostwo na podstawie własnego ustalenia. Te „korzystne” przypadki mają miejsce, gdy ojciec należy do innej grupy krwi niż matka, a dziecko należy do innej grupy krwi.
Niestety, te wyraźne przypadki są dość rzadkie, co można łatwo wyjaśnić, biorąc pod uwagę niewielką liczbę tylko czterech różnych grup krwi, które nie są równomiernie rozmieszczone wśród ludzkości. Jednak we wszystkich wielu przypadkach, w których matka, dziecko i domniemany ojciec należą do tej samej grupy krwi, nie można po prostu przypisać im ojcostwa.
Czynnik Rh czynnik Rh
W związku z tym badania naukowe zaczęły poszukiwać dalszych cech wyróżniających i odkryły między innymi podgrupy krwi lub czynniki krwi m i n. Jednak odgrywają one coraz rzadszą rolę w medycynie sądowej. Badania naukowe nad właściwościami grup krwi stały się obecnie niemal niezależną gałęzią medycyny. W eksperymentach na zwierzętach z krwią rezusów Amerykanie Landsteiner i Wiener odkryli w ubiegłym stuleciu inny czynnik krwi, który, jak się później okazało, jest również obecny we krwi ludzkiej. Ponieważ został po raz pierwszy znaleziony w eksperymentach na małpach rezus, nazwano go czynnikiem Rh.
Uznano, że był odpowiedzialny za niektóre rodzaje incydentów związanych z transferem krwi tej samej grupy. Około 15% wszystkich ludzi nie ma tego czynnika Rh we krwi. Są ujemne. Krew osób z dodatnim Rh można łatwo przenieść na takie osoby z ujemnym Rh, nie ma żadnych komplikacji podczas transfuzji krwi. Jednak w ciele osoby z ujemnym wynikiem Rh powstają wówczas substancje obronne (przeciwciała) przeciwko krwi z dodatnim Rh.
Jeśli krew dodatnia zostanie ponownie przeniesiona, przeciwciała te zaczną działać i powodują uszkodzenie przenoszonej krwi i własnej krwi pacjenta, powodując w ten sposób incydent transfuzji, który może być śmiertelny. Takie przeciwciała powstają również w ciele matki z ujemnym Rh, która urodziła dziecko z dodatnim wynikiem Rh. Taka matka może otrzymać krew Rh-ujemną tylko wtedy, gdy transfuzja krwi stanie się później konieczna, w przeciwnym razie istnieje poważne zagrożenie dla jej życia.
Czynnik Rh i ciąża
Jeśli matka Rh-ujemna, która ma całkowicie zdrowe dziecko od swojego męża Rh-dodatniego (przeciwciała powstały tylko podczas pierwszej ciąży lub podczas porodu), ciąża występuje powtórnie lub wielokrotnie, w tym Poronienie jest równie ważne jak ciąża, tym razem powstające przeciwciała skierowane są przeciwko zdrowiu przyszłego dziecka, które urodziło się przedwcześnie, często nie żyje lub ma poważne zaburzenia zdrowotne, które mogą uniemożliwić mu życie.
To samo może się zdarzyć, jeśli matka Rh-ujemna już przed pierwszą ciążą otrzymała transfuzję krwi, podczas której krew dawcy zawierała czynnik Rh. W tych okolicznościach przeciwciała powstałe we krwi matki są już skuteczne u pierwszego dziecka, które pochodzi od mężczyzny z dodatnim wynikiem Rh i są skierowane przeciwko życiu przyszłego dziecka.
Profilaktyka i leczenie czynnika Rh
Oczywiście medycyna nie poprzestała na odkryciu czynnika Rh i jego skutkach, ale z powodzeniem próbowała zapobiec wszelkim zagrażającym niebezpieczeństwom. Jeśli jest to transfuzja krwi, jest to stosunkowo łatwe. Każdy lekarz ma obowiązek określić nie tylko grupę krwi, ale także czynnik Rh przed transferem krwi. W ten sposób unika się niebezpieczeństw związanych z nieprawidłowym transferem krwi.
Trudno jest jednak znaleźć kobietę Rh-ujemną, która już nosi przeciwciała przeciwko krwi Rh-dodatniej (np. Poprzez poprzedni transfer krwi krwią Rh-dodatnią lub przez poprzednią ciążę z dzieckiem Rh-dodatnim), przed zagrożonym przedwczesnym porodem lub zachować narodziny niezdolnego do życia dziecka.
Podczas poradnictwa ciążowego od każdej kobiety w 4. miesiącu pobierana jest próbka krwi, w tym bada się również na obecność czynnika Rh.W przypadku braku tego czynnika regularnie wykonywane są badania krwi w przypadku powtarzających się ciąż lub wcześniejszych transfuzji krwi, które dostarczają lekarzowi informacji o obecności lub sile przeciwciał przeciwko krwi Rh dodatniej (pod koniec ciąży układ odpornościowy jest najsilniejszy).
Życie dziecka może uratować natychmiastowa wymiana krwi, podczas której cała krew dziecka zostaje zastąpiona krwią od odpowiedniego dawcy. Tutaj każda minuta jest cenna. Jest rzeczą oczywistą, że kobiety z ujemnym Rh powinny rodzić w szpitalu. Na szczęście opisane komplikacje nie występują u wszystkich matek Rh-ujemnych. Wynika to z faktu, że nie wszyscy ludzie z ujemnym Rh rozwijają równie silną obronę przed krwią Rh-dodatnią.
Opisane tu niebezpieczeństwa występują tylko w niewielkiej części przypadków. Znajomość tych rzeczy sprawiła jednak, że wiele zrządzeń losu, które dotknęły nasze rodziny, było zrozumiałych. Dziś dzięki profilaktycznym działaniom zdrowotnym w Niemczech możemy uniknąć takich powikłań, przynajmniej jeśli przyszła mama w odpowiednim czasie skonsultowała się ze swoim ginekologiem po poradę ciążową i tam zostały podjęte niezbędne działania.
.jpg)
