Narkotyk Rotygotyna należy do grupy nieergolinowych agonistów dopaminy i znajduje zastosowanie w terapii zespołu niespokojnych nóg czy choroby Parkinsona.
Co to jest rotygotyna?
Rotygotyna to tak zwana pochodna aminotetroliny i tiofenu, bardzo podobna do dopaminy. Jest lipofilny i ma wyjątkowo niską masę cząsteczkową, dlatego bardzo dobrze nadaje się do podawania w postaci plastra.
Efekt farmakologiczny
Rotygotyna naśladuje działanie tej substancji na określone receptory substancji przekaźnikowej dopaminy, przy czym ten korzystny efekt jest spowodowany przez receptory D3, D2 i D1, które są aktywowane w jądrze ogoniastym.
Jądro ogoniaste znajduje się w śródmózgowiu (mózgu) i jest częściowo odpowiedzialne za kontrolowanie ruchów dobrowolnych.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Rotygotyna jest stosowana we wczesnych stadiach choroby Parkinsona, w późniejszych stadiach można ją również łączyć z Levopoda. Ponadto lek stosuje się również w zespole niespokojnych nóg. Stosowany jest w postaci tzw. Plastra transdermalnego, z którego uwalnia się substancja czynna. W rezultacie rotygotyna jest dostarczana w sposób ciągły przez 24 godziny, co prowadzi do poprawy mobilności i zmniejszenia dyskinez (zaburzeń chodzenia).
Dawka wynosi od 1 do 16 mg na 24 godziny, a plaster działa niezależnie od zaburzeń wchłaniania, gastroparezy i posiłków. Lek jest dostępny w czterech różnych rozmiarach plastrów, które uwalniają 2, 4, 6 lub 8 mg rotygotyny w ciągu 24 godzin.
Zwykle lek jest używany przez długi czas. Rozpoczyna się od małej dawki, a następnie zwiększa ją co tydzień, aż pacjent osiągnie odpowiednią dla siebie dawkę. Wielu pacjentów osiąga dawkę od 6 do 8 mg na dobę w ciągu czterech tygodni, przy czym 8 mg to dawka maksymalna. Pacjenci cierpiący na zaawansowaną chorobę Parkinsona osiągają maksymalną dawkę 16 mg dziennie po około siedmiu tygodniach.
Rotygotyna jest nakładana o tej samej porze każdego dnia, skóra powinna być sucha, czysta i nienaruszona. Ponadto praca musi być zmieniana codziennie. Miejsca częstych aplikacji to ramię, biodra, uda lub brzuch.
W pobliżu plastra pacjenci nie powinni używać płynów, olejków, kremów ani innych produktów do pielęgnacji ciała. Jeśli plaster przykleił się na owłosionej powierzchni skóry, miejsce to należy ogolić trzy dni wcześniej przed nałożeniem plastra.
Rotygotyna jest również stosowana w małych dawkach w zespole niespokojnych nóg, który powoduje drganie nóg, nad którymi nie można już dłużej panować.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na parestezje i zaburzenia krążeniaZagrożenia i skutki uboczne
Podczas leczenia rotygotyną mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak senność, zawroty głowy, wymioty lub nudności. Bardzo rzadko pacjenci cierpią również na przewlekły kaszel. Jeśli w tym samym czasie przyjmowane są neuroleptyki, działanie leku można zmniejszyć.
Nie są jeszcze dostępne dane dotyczące bezpieczeństwa leku w czasie ciąży, ale można się spodziewać, że lek może hamować produkcję mleka. Dlatego odradza się stosowanie rotygotyny podczas ciąży i karmienia piersią.
W połączeniu z lewodopą mogą częściej występować niektóre działania niepożądane, takie jak zaburzenia ruchu, zatrzymywanie wody w nogach lub urojenia, co również lekarz powinien wziąć pod uwagę. Ponadto substancję czynną należy odstawić przed kardiowersją lub rezonansem magnetycznym.
Ryzyko u pacjentów, u których czynność wątroby jest poważnie upośledzona, ponieważ rotygotynę rozkłada się tutaj tylko bardzo wolno, należy również starannie zważyć. Pacjenci, którzy cierpią na senność lub ataki snu w wyniku przyjmowania rotygotyny, nie mogą prowadzić pojazdów ani wykonywać czynności, które mogą stanowić zagrożenie dla nich samych lub innych osób.
Plamy na skórze rotygotyny mogą również powodować podrażnienie skóry, chociaż nie są to ciężkie reakcje, ale mogą wystąpić owrzodzenia lub pęcherze. Podczas stosowania rotygotyny zaleca się również regularne badania wzroku. W przypadku wystąpienia problemów ze wzrokiem wskazane jest skonsultowanie się z lekarzem.
.jpg)
