Wadliwe działanie pęcherza moczowego może prowadzić do nadmiernego parcia na mocz i strasznego nietrzymania moczu. Jednak możliwy jest również paraliż funkcji moczu. Pacjent nie odczuwa wtedy potrzeby oddawania moczu i nie odczuwa potrzeby opróżniania pęcherza. Takie problemy mogą wystąpić po operacji, ale mogą być również spowodowane ostrymi chorobami. W ciężkich przypadkach może Bethanechol być lekarstwem, które przynosi ulgę.
Co to jest Bethanechol?
Bethanechol jest substancją leczniczą i jest stosowana głównie w niektórych chorobach pęcherza. Przede wszystkim dotyczy to tak zwanego pęcherza neurogennego. Zdrowy pęcherz moczowy przechowuje mocz i go opróżnia w skoordynowany i kontrolowany sposób.
Ta koordynacja jest kontrolowana przez centralny układ nerwowy. Jeśli zaburzona jest ta funkcja układu nerwowego, nazywa się to pęcherzem neurogennym. Bethanechol działa na ośrodkowy układ nerwowy i przywspółczulny układ nerwowy, który jest częścią układu nerwowego.
Substancja czynna ma wzmacniać działanie przywspółczulnego układu nerwowego i wspomagać funkcjonowanie zdrowego pęcherza moczowego. Bethanechol może być również stosowany w atonii pęcherza.
Atonia pęcherza to porażenie ściany pęcherza moczowego spowodowane ostrą chorobą ośrodkowego układu nerwowego. Pacjent nie odczuwa wtedy potrzeby oddania moczu, nawet gdy pęcherz jest pełny. Taką ostrą chorobą może być na przykład paraplegia.
Efekt farmakologiczny
Bethanechol działa na przywspółczulny układ nerwowy i wspomaga funkcjonowanie zdrowego pęcherza moczowego. Pęcherz jest kontrolowany przez mięśnie i nerwy układu moczowego. Nerwy przenoszą bodźce z pęcherza do mózgu, a stamtąd do mięśni pęcherza moczowego. Te mięśnie powodują napięcie lub rozluźnienie, co inicjuje opróżnianie pęcherza.
Z farmakologicznego punktu widzenia betanechol zwiększa napięcie mięśni pęcherza moczowego, tzw. Wypieracza. Zwiększa to ciśnienie napełniania pęcherza, powodując mniejszą pojemność pęcherza. Ciśnienie w pęcherzu do opróżnienia wzrasta.
Bethanechol prowadzi zatem do zwiększonego opróżniania pęcherza, jeśli funkcja ta jest zakłócona przez chorobę neurogenną lub ostrą i nie reaguje już i opróżnia się w zwykły sposób. Oprócz skurczu pęcherza cewka moczowa może się również kurczyć, gdy betanechol jest podawany w bardzo dużych dawkach.
Jednak Bethanechol działa nie tylko na pęcherz, ale na całą aktywność gruczołów trawiennych. Przyspiesza to transport pokarmu przez układ pokarmowy.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Bethanechol jest stosowany w chorobach wymagających stymulacji mięśnia pęcherza moczowego. Należą do nich niemożność opróżnienia pęcherza po operacji z powodu paraliżu mięśnia pęcherza moczowego.
Ten paraliż może być również spowodowany poważną ostrą chorobą, taką jak paraplegia. Neurogenne zaburzenie wypieracza może również wymagać podania betanecholu. Bethanechol nie jest dozwolony w przypadku zagrażających lub ostrych zaparć.
Substancja czynna jest podawana w postaci tabletek. Leki te są dostępne na receptę i mogą być przyjmowane wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza i pod nadzorem lekarza. Bethanechol można przyjmować wyłącznie doustnie, dawkę można zwiększać powoli iw sposób ciągły, jeśli lekarz uzna to za konieczne. Jednak jego stosowanie jest obarczone potencjalnymi skutkami ubocznymi, które można zaobserwować w każdym przypadku.
Zagrożenia i skutki uboczne
Najczęściej obserwowane działania niepożądane obejmują zmiany częstości akcji serca i zwiększoną odpowiedź mięśni oskrzeli.
W szczególności pacjenci z istniejącą chorobą astmy reagują silnym skurczem oskrzeli i odpowiednio silnym kaszlem. Zmniejszona objętość oddechowa może również być konsekwencją przyjmowania betanecholu, jeśli znana jest wcześniejsza choroba astmatyczna.
U zdrowych pacjentów iw normalnych dawkach substancja czynna może powodować krótkotrwały spadek ciśnienia krwi. W praktyce lekarskiej zaobserwowano także wzmożony przepływ łez i śliny.
Z drugiej strony betanechol ma tylko niewielki wpływ na mięśnie szkieletowe. Dlatego niepożądane skutki uboczne nie powinny mieć wpływu na kości i układ mięśniowo-szkieletowy u zasadniczo zdrowych pacjentów.
.jpg)
