Złamanie kostki

Zwykle się pojawia Złamanie kostki lub a Złamanie kostki przez wypadki podczas uprawiania sportu lub rekreacji. Ten rodzaj kontuzji jest powszechny podczas skoków lub biegania. Kostka jest często zgięta lub skręcona.

Co to jest złamanie kostki?

W a Złamanie kostki lub w jednym Złamanie kostki jest to pęknięcie widelca stawu skokowego w górnej części stawu skokowego na podudzie. Najczęstszym złamaniem jest kość strzałkowa. Złamanie kostki może mieć różne kombinacje urazów zewnętrznej lub wewnętrznej kostki i więzadeł.

Złamania kostki dzielą się na trzy kategorie. Złamanie Webera A występuje, gdy złamanie znajduje się poniżej syndesmozy. Syndesmoza to płaska tkanka łączna, która łączy ze sobą kości stawów, a tym samym stabilizuje staw. W przypadku złamania Webera A syndesmoza nie jest uszkodzona, więc staw skokowy pozostaje stabilny.

Złamanie Webera B jest na poziomie syndesmozy. W rezultacie często jest kontuzjowany. W złamaniu Webera C punkt złamania znajduje się powyżej syndesmozy, która zwykle jest zerwana. Oprócz tych głównych typów złamań stawu skokowego mogą istnieć różne inne formy, różniące się różnym położeniem złamania kości i uszkodzeniem otaczającej tkanki lub więzadeł. Przed rozpoczęciem leczenia zawsze wymagana jest dokładna diagnoza złamania kostki.

przyczyny

ZA Złamanie kostki prawie we wszystkich przypadkach można przypisać wypadek. Wypadki zdarzają się najczęściej podczas uprawiania sportu lub innych zajęć w czasie wolnym. W niektórych przypadkach przyczyną wypadku jest również alkohol. Złamanie kostki może wystąpić, gdy kostka jest skręcona. Dzieje się tak głównie przez poślizgnięcie się lub potknięcie.

Tak zwany upadek skręcający może również prowadzić do złamania kostki. Kręty upadek to częsty wypadek na nartach. Ponadto złamania kostki mogą również wynikać z wypadków drogowych lub bezpośredniego działania siły na kostkę. Zaburzenia koordynacji lub zaburzona percepcja ruchów własnego ciała rzadko są przyczyną złamań stawu skokowego.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Złamanie stawu skokowego objawia się przede wszystkim silnym, zwykle ostrym bólem w okolicy zajętego stawu. Zewnętrznie złamanie można rozpoznać po obrzęku w okolicy stawu. W zależności od ciężkości urazu może również wystąpić krwawienie i uszkodzenie skóry o różnym nasileniu. Nośność uszkodzonego stawu jest zwykle znacznie zmniejszona bezpośrednio po złamaniu.

Ponadto sporadycznie występują zaburzenia czucia i nerwobóle. Najbardziej oczywistą cechą jest ostry ból, który pojawia się podczas nadepnięcia na dotkniętą stopę. Ból pojawia się natychmiast po urazie i utrzymuje się od kilku dni do tygodni. Kiedy złamanie goi się, ból również ustępuje.

Obrzęk i inne towarzyszące objawy całkowicie ustępują po kilku dniach. Zmniejszona wydolność wysiłkowa może czasem utrzymywać się przez kilka tygodni lub nawet miesięcy, w zależności od ciężkości złamania i zastosowanych środków terapeutycznych. Pod warunkiem przeprowadzenia szeroko zakrojonej fizjoterapii złamanie kostki może zostać wyleczone w ciągu czterech do sześciu tygodni.

Sportowcy biorący udział w zawodach często potrzebują kilku miesięcy, aby w pełni zrekompensować zanik mięśni występujący w fazie odpoczynku. Niedobór ten widać na zewnątrz w pozornie wychudzonych mięśniach łydek i stóp.

Diagnoza i przebieg

Podczas diagnozowania a Złamanie kostki Niezbędne jest badanie ruchomości, wrażliwości i krążenia krwi w stopie i podudzie. Oprócz podejrzenia złamania kości można również wykryć urazy syndesmozy lub otaczających więzadeł i tkanek miękkich.

W ten sposób diagnozuje się również ewentualne uszkodzenie nerwów lub naczyń. W celu dokładnego zbadania złamania przeprowadza się badanie rentgenowskie. Za pomocą zdjęć rentgenowskich można zidentyfikować linie pęknięć i nieprawidłowości stawów. Tomografię rezonansu magnetycznego lub tomografię komputerową można wykorzystać do ostatecznego wyjaśnienia pęknięć więzadeł lub urazów syndesmozy podejrzewanej podczas badania przedmiotowego.

Przy profesjonalnym leczeniu złamania kostki zwykle goją się dobrze i bez powikłań. W większości przypadków po zakończonym zabiegu kostka jest całkowicie wygojona i ponownie sprężysta. Fizjoterapia po leczeniu jest ważna.

Większość sportów jest zwykle ponownie możliwa w ciągu sześciu do dwunastu tygodni po tym, jak nie musisz już nosić gipsu. W przypadku złamań stawu skokowego wymagających operacji rzadko występują powikłania. Rzadko występują również zaburzenia gojenia się ran. W rzadkich przypadkach mogą wystąpić zaburzenia gojenia się ran po złamaniu kostki z ciężkim uszkodzeniem tkanki miękkiej.

Komplikacje

Złamanie kostki może powodować wiele komplikacji. Należą do nich na przykład martwica uciskowa skóry, którą można przypisać cienkiej skórze, nieprawidłowemu ułożeniu kości i rozwojowi obrzęku. W niektórych przypadkach może być zatem konieczne chirurgiczne usunięcie metalowego implantu. Szczególnie problematyczne są złamania zwichnięte.

Skóra w obszarze wewnętrznej części kostki jest często poddawana silnemu naprężeniu, dlatego konieczne jest gwałtowne zwichnięcie. Jeśli staw skokowy zostanie obciążony zbyt wcześnie po złamaniu, istnieje ryzyko, że materiał do osteosyntezy przesunie się lub nawet wyrwie. Oznacza to, że złamanie nie goi się lub pojawia się staw rzekomy (fałszywe tworzenie stawu).

Powikłanie to często dotyka starszych ludzi, którzy cierpią na osteoporozę (utratę masy kostnej). Z tego powodu pacjenci zwykle otrzymują specjalne buty ortopedyczne. Innymi możliwymi następstwami złamania stawu skokowego są ograniczenie ruchomości, przewlekły ból, zmniejszona siła, usztywnienie stawu skokowego, rozwój choroby zwyrodnieniowej stawów, uszkodzenie nerwów, takie jak zaburzenia czucia lub ruchu, zaburzenia krążenia spowodowane urazami naczyń i osłabienie ścięgna.

Ponadto powikłania mogą pojawić się podczas chirurgicznego leczenia złamania stawu skokowego. Są to głównie zakrzepy (skrzepy krwi), zatorowości, urazy naczyń lub nerwów, a także infekcje ran lub stawów, które rozwijają się na skutek trwałego ograniczenia ruchu. Jeśli oprócz złamania kostki dojdzie do poważnego urazu tkanki miękkiej, istnieje ryzyko, że gojenie się rany będzie opóźnione.

Kiedy należy iść do lekarza?

Jeśli podejrzewa się złamanie kostki, w większości przypadków będzie to wymagało operacji. Potem przez kilka tygodni nie wolno obciążać stopy. Pójście do lekarza jest nieuniknione. Należy go wykonać natychmiast po wystąpieniu złamania stawu skokowego. W większości przypadków ludzie będą wiedzieć, że mają złamanie. Stopa często skręca się i mocno boli po złamaniu. Może znacznie puchnąć.

Jeśli ktoś się skręcił lub poślizgnął, to nagłe obciążenie często skutkuje skręceniem złamania kostki. Jest to jedno z najczęstszych złamań nogi. Narciarze są tak samo często dotknięci, jak inni sportowcy, którzy dużo pracują nóg. Ponieważ obszar kostki z przylegającą stopą jest niezbędny do chodzenia i stania, ważne jest, aby leczyć tę przerwę tak szybko, jak to możliwe.

W przypadku złamań otwartych należy natychmiast rozpocząć leczenie doraźne. Lekarz ratunkowy zajmuje się wstępnym leczeniem przed transportem do szpitala. W przypadku zamkniętych złamań skrętnych często dochodzi do kilkukrotnego złamania kości. Należy również wezwać lekarza pogotowia. Rzadziej występuje proste i mniej zauważalne złamanie kostki. Jest to widoczne tylko jako obrzęk. Również w tym przypadku należy niezwłocznie udać się do lekarza, aby nie doszło do uszkodzenia więzadeł lub ścięgien.

Leczenie i terapia

Pierwszy zabieg Złamanie kostki jeśli to możliwe, należy to zrobić na miejscu wypadku. Stopę należy przywrócić do normalnej pozycji, pociągając ją podłużnie. To dodatkowo zapobiega uszkodzeniom nerwów i naczyń krwionośnych. Dalsze leczenie zależy od rodzaju przerwy. Można zastosować leczenie zachowawcze. To terapia bez operacji.

Nakładany jest odlew gipsowy. To unieruchamia punkt złamania i pozwala mu się goić w spokoju. W czasie, gdy gips musi być noszony, zwykle potrzebne są leki, aby zapobiec zakrzepicy. Po leczeniu opatrunkiem gipsowym, a niekiedy nawet w trakcie zabiegu, konieczne jest ponowne badanie rentgenowskie w celu sprawdzenia ułożenia kości i skuteczności gojenia.

Terapia zachowawcza jest najczęściej stosowana w przypadku złamań stawu skokowego typu A Webera. W przypadku skomplikowanych lub otwartych przepuklin wymagane jest leczenie chirurgiczne. Złamane końce kości są mocowane za pomocą gwoździ, płytek lub drutów. W przypadku złamań stawu skokowego typu Weber-A i Weber-B możliwe jest częściowe obciążenie złamania po operacji i założenie gipsu do dalszego leczenia.

W przypadku złamań Webera-C zwykle konieczne jest całkowite odciążenie chorej nogi przez kilka tygodni. Oznacza to, że w tym przypadku pacjent musi leżeć w łóżku przez kilka tygodni, aby złamanie kostki mogło się w spokoju zagoić.

zapobieganie

Jeden Złamanie kostki można zapobiec tylko w ograniczonym zakresie, ponieważ przerwa jest zwykle spowodowana wypadkiem. Najlepiej jest unikać sportów szczególnie ryzykownych lub przynajmniej w miarę możliwości przedsięwziąć środki ostrożności. W niektórych przypadkach ochraniacze stawów i odpowiednie obuwie mogą zapobiec złamaniom kostki.

W przypadku operacji złamania kostki następuje kontynuacja leczenia. Jeśli tkanki miękkie są obrzęknięte, można rozpocząć mobilizację. Zaledwie jeden do dwóch dni po zabiegu chirurgicznym, w zależności od nasilenia objawów, można obciążyć kule przedramienia, pod warunkiem, że podaż jest stabilna. Jeśli z drugiej strony zasilanie jest niestabilne, możliwe jest tylko częściowe obciążenie. W zależności od jakości kości można zastosować gips podudzia lub ortezę.

Opieka postpenitencjarna

Jednym z najważniejszych działań następczych w przypadku złamania stawu skokowego jest mobilizacja i uwydatnienie obszaru ciała bez bólu. Obciążenie odbywa się w całości lub jako częściowe obciążenie do 15 kilogramów. Zwykle pełne obciążenie może nastąpić po czterech do sześciu tygodniach. Stopa jest sprężysta już w pierwszych dniach po operacji, jeśli nie powoduje bólu. Po trzech do sześciu miesiącach pacjent zwykle może wznowić aktywność sportową.

Czasami metalowe implanty, które zostały chirurgicznie przywrócone do stopy, również muszą zostać usunięte. Śruby i płytki mogą czasami mieć negatywny wpływ ze względu na cienką warstwę skóry i tkanki tłuszczowej. Jeśli jednak implanty nie są bolesne, nie trzeba ich usuwać.

Jeśli pacjent nosi szynę gipsową, ważne jest, aby ją unieść. Aby nie doszło do zakrzepicy, pacjent otrzymuje odpowiednie leki w postaci fabrycznie napełnionych zastrzyków. Są one wstrzykiwane raz dziennie.

Możesz to zrobić sam

W życiu codziennym ważne jest, aby struktura kości nie była narażona na nadmierne obciążenia lub sytuacje nadmiernych obciążeń. Dlatego sekwencje ruchu muszą być zoptymalizowane, a przerwy muszą być podejmowane na czas, gdy tylko wyczerpią się istniejące rezerwy energii. Należy nosić odpowiednie i zdrowe obuwie. Należy unikać wysokich obcasów, a rozmiar buta powinien odpowiadać rozmiarowi stopy. W przeciwnym razie może wystąpić zwiększone ryzyko wypadków lub komplikacji w procesie gojenia.

W przypadku złamania kostki szczególnie ważne jest odciążenie dotkniętego obszaru ciała podczas procesu gojenia. Sekwencje ruchów należy ograniczyć do minimum. Często konieczne jest unieruchomienie kontuzjowanego stawu.

Gdy tylko sytuacja ulegnie poprawie, konieczne jest powolne budowanie mięśni i obciążeń. Codzienne ćwiczenia wspomagają organizm w poprawie zdrowia. Zwykle jest to współpraca z fizjoterapeutą. Ćwiczenia opracowuje według indywidualnych potrzeb pacjenta. Jednostki szkoleniowe mogą być również prowadzone niezależnie poza spotkaniami. Wskazana jest jednak ścisła współpraca z terapeutą, aby zapobiec powikłaniom lub nadmiernemu stresowi. Podczas uprawiania sportu należy stosować środki ochronne stabilizujące staw, np Bandaże do użycia. W przypadku szczególnie dotkliwych dolegliwości można je wykorzystać również w życiu codziennym podczas przeprowadzki.