Mikroskop stereoskopowy

Plik Mikroskop stereoskopowy to mikroskop świetlny, który pracuje z oddzielnymi wejściami wiązki i w ten sposób tworzy wrażenie przestrzenne w sensie trójwymiarowości. Mikroskopy stereoskopowe odpowiadają typowi Greenough lub Abbego, chociaż istnieją również specjalne formy. W medycynie stosowanej urządzenia są wykorzystywane w modyfikacjach jako lampy szczelinowe i kolposkopy.

Co to jest mikroskop stereoskopowy?

Mikroskopy świetlne wyświetlają duże powiększenia małych struktur i obiektów dzięki wykorzystaniu efektów optycznych. Mikroskop stereoskopowy to mikroskop świetlny zapewniający oddzielną ścieżkę wiązki dla obu oczu. Z tego powodu, patrząc przez mikroskop stereoskopowy, oczy widzą preparat pod różnymi kątami. Tworzy to rodzaj efektu stereo, który tworzy wrażenie przestrzenności.

Często używany jest mikroskop stereoskopowy Obuoczny nazywa. Jednak w rzeczywistości należy go odróżnić zarówno od lornetki, jak i lup stereo. W przeciwieństwie do lup, mikroskop stereoskopowy ma powiększenie dwustopniowe, które zapewnia obiektyw i okular.

Mikroskop stereoskopowy należy również odróżnić od mikroskopu dwuokularowego, który odpowiada konwencjonalnemu mikroskopowi świetlnemu i działa z dwoma widokami ocznymi. W przeciwieństwie do mikroskopu stereoskopowego, ten mikroskop świetlny działa tylko z pojedynczym obrazem preparatu, który zapewnia zintegrowany rozdzielacz wiązki na okularze dla obu oczu. Pomimo pierwszego pojawienia się nie są generowane żadne efekty 3D w sensie dodatkowych informacji o obrazie.

Mikroskop należy również odróżnić od makroskopu Leica / Wild Heerbrugg, który wygląda podobnie do mikroskopu stereoskopowego, ale odpowiada fotomikroskopowi ze światłem odbitym. Istnieją różne formy stereomikroskopu. Najbardziej znanym mikroskopem tego typu jest mikroskop typu Greenough, który został wynaleziony przez Horatio S. Greenougha w XIX wieku.

Kształty, typy i typy

Mikroskop stereoskopowy typu Greenough pracuje z dwoma całkowicie oddzielnymi ścieżkami wiązki. Dwa obiektywy we wspólnym mocowaniu tworzą kąt stereo. Osie optyczne soczewek są nachylone względem siebie o kilka stopni. Ten typ mikroskopu stereoskopowego zapewnia idealną jakość obrazu przy stosunkowo niskiej cenie. Jednak dodatkowe urządzenia do mikrofotografii lub rur do rysowania są trudne do zamocowania.

Z tego powodu drugi typ mikroskopu stereoskopowego, mikroskop typu Abbego, stał się od tego czasu bardziej popularny. Abbe-Ty odpowiada rodzajowi teleskopu wymyślonemu przez Ernsta Abbego. W modelu tym brakuje podwójnej soczewki stereoskopii. Zastępuje go zwykła główna soczewka o dużej średnicy. Przysłony za obiektywem wykorzystują tylko promienie krawędziowe pod kątem 11 ° do tworzenia obrazu, a tym samym tworzenia kąta stereo. Przed okularem znajduje się tubus. Zintegrowana rolka w systemie lunety pozwala użytkownikowi na łatwą regulację powiększenia.

Oprócz tych dwóch głównych typów mikroskop stereoskopowy ma kilka specjalnych form. Jednym z przykładów jest podstawa stereomikroskopu, która odpowiada niewielkiemu statywowi stereomikroskopu z nośnikiem optyki. Oprócz głównej soczewki nośnik optyki posiada układ pryzmatów, który umożliwia przestrzenną separację napływających promieni. Lornetka kieszonkowa znajduje się na górze urządzenia. Ten typ mikroskopu zapewnia stałe powiększenie 12, 16 lub 20 razy.

Struktura i funkcjonalność

Mikroskopy stereoskopowe są używane w nauczaniu, badaniach i technologii. Biologia, medycyna i technika dentystyczna oferują tej technologii szczególnie szeroki zakres zastosowań. Urządzenia są wykorzystywane w tych obszarach np. Do prac przygotowawczych lub są stosowane w ultramikrotomach. W medycynie stereomikroskop jest używany głównie w zmodyfikowanej formie iw tym kontekście odpowiada kolposkopowi. Mikroskopy z lampą szczelinową znajdują również zastosowanie w okulistyce.

Mikroskopy chirurgiczne używane w chirurgii są mocniejsze niż mikroskop stereoskopowy i odtwarzają jedynie zredukowany efekt stereo. W najszerszym znaczeniu można je jednak opisać również jako modyfikacje mikroskopu stereoskopowego.

Oprócz medycyny stereomikroskopy znajdują zastosowanie w geologii, paleontologii, badaniach materiałowych czy mineralogii. Urządzenia odgrywają również rolę w kryminologii i pomagają w pracach konserwatorskich w sztuce.

Wszystkie mikroskopy stereoskopowe mają podobną technikę. W przeciwieństwie do mikroskopu dwuokularowego, używają dwóch oddzielnych ścieżek wiązki, przez które obserwator może zobaczyć obiekt pod różnymi kątami, zwykle z różnicami w kierunku od 11 ° do 16 °. Stwarza to wrażenie przestrzenności. Wygenerowany w ten sposób kąt stereo jest oparty na kącie zbieżności dwojga oczu podczas prawie akomodacji. Często podwójna przysłona irysowa znajduje się na drodze wiązki lampy i zwiększa głębię ostrości.

Korzyści medyczne i zdrowotne

Mikroskop stereoskopowy ma duże zalety medyczne i biologiczne. Ta korzyść potwierdziła się najpóźniej dzięki nagrodzie Nobla Handa Spemanna w kategorii biologia, którą otrzymał za pracę nad fizjologią rozwoju. Badania nie byłyby możliwe bez stereomikroskopii. W 1935 roku Spemann udokumentował efekt organizacyjny w rozwoju embrionalnym i udowodnił poprzez eksperymenty z przeszczepami, że tkanki zachowują się specyficznie dla danego miejsca.

Oprócz badań medycznych, stereomikroskop w zmodyfikowanych formach znajduje zastosowanie również w medycynie stosowanej, zwłaszcza jako kolposkop, mikroskop z lampą szczelinową i mikroskop chirurgiczny. Podczas kolposkopii ginekologicznej w ramach badania profilaktycznego można wykryć krytyczne zmiany w okolicy szyjki macicy i błony śluzowej szyjki macicy, takie jak drobne ubytki tkanek, guzy i mikrokrwotoki.

Z drugiej strony okulistyczne lampy szczelinowe mogą dokumentować przednią, środkową i tylną część oka aż do obwodu siatkówki przy użyciu różnych metod naświetlania i szerokości szczelin świetlnych. Mikroskopy chirurgiczne są obecnie standardem w medycynie i prawie całkowicie zastąpiły lupy chirurgiczne. W porównaniu do lup oferują większe powiększenie, cichsze pola operacyjne i znacznie lepsze oświetlenie.