Tak jak Sufentanyl to nazwa najsilniejszego środka przeciwbólowego w Niemczech, dopuszczonego do stosowania w medycynie ludzkiej. Należy do grupy opioidów syntetycznych.
Co to jest sufentanyl?
Sufentanyl jest silnym środkiem przeciwbólowym, który ma strukturalne podobieństwo do leków przeciwbólowych na bazie fentanylu. Jest stosowany głównie w anestezjologii i jest najsilniejszym dozwolonym lekiem przeciwbólowym w Niemczech.
Sufentanyl został opracowany w latach 70. Środek przeciwbólowy został po raz pierwszy opublikowany w 1976 roku przez belgijskiego chemika Paula Janssena (1926-2003). Janssen wcześniej zsyntetyzował fentanyl. Sufentanyl wszedł do użytku pod koniec lat 80-tych i stał się wypróbowanym i przetestowanym środkiem znieczulającym do zabiegów chirurgicznych. Sufentanyl jest oferowany w Europie Środkowej pod nazwą produktu Sufenta®. Na rynku jest również kilka leków generycznych.
W Niemczech postępowanie z sufentanylem bez recepty lub zezwolenia jest ogólnie uważane za przestępstwo. Opioid może być nadużywany jako środek odurzający o działaniu psychotropowym lub depresyjnym. Zgodnie z ustawą o środkach odurzających (BtMG) sufentanyl jest lekiem na receptę do znieczulenia w tym kraju.
Efekt farmakologiczny
Sufentanyl jest klasyfikowany jako wysoce skuteczny lek przeciwbólowy. Jego hamowanie bólu znacznie przewyższa działanie morfiny. Efekty pojawiły się już po kilku minutach od podania opioidu. Ponieważ sufentanyl gromadzi się w ludzkim organizmie tylko w ograniczonym stopniu i jest szybko wydalany, jego siłę można łatwo ocenić. Zależy to od danej dawki i jest dostosowana do intensywności zabiegu chirurgicznego.
Sufentanyl działa poprzez receptory opioidowe. Są one szczególnie zlokalizowane w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN). Sufentanyl wiąże się zarówno z receptorem opioidowym µ, jak i receptorem K. Stwarza to charakterystyczne skutki opioidów, takie jak depresja oddechowa, działanie przeciwbólowe, zwężenie źrenic i euforia.
Sufentanyl ma siedem do dziesięciu razy silniejsze działanie przeciwbólowe w porównaniu z fentanylem. W przypadku morfiny jest to 700 do 1000 razy. Sufentanyl jest zatem najsilniejszym opioidem stosowanym w medycynie, a ze względu na dobrą rozpuszczalność w tłuszczach może szybko rozprzestrzeniać się w tkankach tłuszczowych.
Czas działania sufentanylu wynosi około 30 do 45 minut. Rozpad leku zachodzi głównie w wątrobie. Mniejsza część wydostaje się z organizmu przez nerki bez zmian.
W porównaniu z innymi opioidami, takimi jak fentanyl, sufentanyl ma tę zaletę, że poważne skutki uboczne występują tylko w dużych dawkach.Układ sercowo-naczyniowy, krzepnięcie krwi i układ odpornościowy również prawie nie podlegają zmianom. Ponadto sufentanyl nie uwalnia neuroprzekaźnika histaminy.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Sufentanyl jest stosowany głównie w medycynie anestezjologicznej i intensywnej terapii, gdzie jest stosowany jako środek przeciwbólowy. Lek przeciwbólowy stosuje się zarówno u dorosłych, jak iu dzieci. Lek służy do zwalczania bólu, ale jest również stosowany z innymi składnikami aktywnymi jako składnik znieczulający.
Sufentanyl jest zwykle podawany dożylnie za pomocą pompy strzykawkowej przez żyłę. Inną opcją podania jest znieczulenie zewnątrzoponowe w pobliżu rdzenia kręgowego. Jednak ważne jest, aby zawsze podawać opioid pod nadzorem lekarza ze względu na jego silne działanie przeciwbólowe. W ten sposób nie można przeoczyć możliwej depresji oddechowej.
W medycynie intensywnej terapii sufentanyl jest stosowany do ciągłej sedacji analogowej, ponieważ jest łatwiejszy do kontrolowania niż fentanyl. Ponadto jego działanie uspokajające jest silniejsze, a depresja oddechowa występuje rzadko. Preferowanymi obszarami zastosowania sufentanylu są interwencje chirurgiczne, ginekologiczne i ortopedyczne.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciwbóloweZagrożenia i skutki uboczne
Podobnie jak w przypadku innych opioidów, sufentanyl może powodować niepożądane działania niepożądane. Należą do nich przede wszystkim zahamowanie czynności oddechowej, nudności, wymioty, zwężenie źrenic, swędzenie i otępienie.
Inne możliwe działania niepożądane to ból głowy, przebarwienie skóry, zawroty głowy, senność, zbyt wysokie lub zbyt niskie ciśnienie krwi, nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu, zaparcie, bladość, kołatanie serca, gorączka, sztywność mięśni lub drżenie mięśni.
Niemowlęta mogą odczuwać niebieskawe przebarwienia i drżenie skóry. W przypadku szybkiej i pojedynczej dawki sufentanylu pacjenci często mają problemy z kaszlem. Jeśli sufentanyl jest podawany zewnątrzoponowo, częściej występują działania niepożądane, takie jak zatrzymanie moczu, nudności i świąd.
Jeśli pacjent jest nadwrażliwy na sufentanyl lub inne opioidy, nie należy podawać leku przeciwbólowego. Ponadto preparatu nie wolno stosować podczas porodu, gdyż może zagrozić funkcji oddechowej niemowlęcia.
W przypadku niedoczynności tarczycy, dysfunkcji nerek lub wątroby, urazów okolicy czaszkowo-mózgowej, podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego, chorób płuc związanych z upośledzeniem oddychania, otyłości, uzależnienia od alkoholu, dzieci z wadami wrodzonymi lub pacjentów w podeszłym wieku, należy rozważyć ryzyko i korzyści wynikające ze stosowania sufentanylu. musi zostać przeprowadzone przez lekarza.
Sufentanyl można podawać w okresie ciąży tylko wtedy, gdy lekarz uzna to za absolutnie konieczne. Pozwala to opioidowi na penetrację łożyska, co z kolei skutkuje objawami odstawienia u dziecka. Ponieważ sufentanyl przenika również do mleka kobiecego, nigdy nie należy podawać leku przeciwbólowego podczas karmienia piersią. Matka może ponownie karmić dziecko piersią dopiero 24 godziny po zakończeniu znieczulenia.
Istnieje ryzyko interakcji podczas jednoczesnego przyjmowania sufentanylu i leków hamujących czynność mózgu. Zahamowanie czynności układu oddechowego nasila się po podaniu opioidowych środków przeciwbólowych, neuroleptyków, środków znieczulających, etomidatu lub alkoholu.
.jpg)
