Substancja czynna Tiorydazyna jest neuroleptykiem, może być stosowany w leczeniu schizofrenii i innych chorób psychicznych.
Co to jest tiorydazyna?
Przeciwpsychotyczna tiorydazyna jest częścią grupy substancji czynnych neuroleptyków. Z chemicznego punktu widzenia jest jedną z fenotiazyn i jest stosowana jako neuroleptyk o niskiej sile działania.
Tiorydazyna jest stosowana w leczeniu przewlekłych postaci schizofrenii, a także innych psychoz związanych ze stanami podniecenia i niepokoju psychomotorycznego. Z reguły jednak lek stosuje się tylko wtedy, gdy nie można uzyskać leczenia innymi lekami.
Thioridazyna została opatentowana w 1966 roku przez szwajcarską firmę farmaceutyczną Sandoz, która obecnie jest podgrupą Novartis AG. W tamtym czasie tiorydazynie nadano nazwę Melleril®. Obecnie jest nadal używany jako rodzaj.
Substancja czynna jest zwykle stosowana jako winian lub rozpuszczalny w wodzie chlorowodorek. Jednak Melleril został wycofany z rynku przez swojego największego producenta Novartis w Stanach Zjednoczonych i Europie, ponieważ może powodować niebezpieczne arytmie serca.
Efekt farmakologiczny
Neuroleptyki są stosowane w leczeniu schizofrenii. Działają uspokajająco i przeciwpsychotycznie. Zaburzenia psychiczne w schizofrenii są powodowane głównie przez substancje przekaźnikowe, takie jak serotonina i dopamina. Z tego powodu konieczne jest zahamowanie odpowiednich receptorów w ośrodkowym układzie nerwowym. W tym celu receptory serotoniny lub dopaminy są wiązane za pomocą różnych leków. W ten sposób regulują wpływ substancji przekaźnikowych jako antagonistów na psychikę pacjenta.
Tiorydazyna jest również jednym z antagonistów dopaminy. Mechanizm działania leku opiera się na blokowaniu receptorów dopaminy, co z kolei ma hamujący wpływ na działanie dopaminy. Ponadto neuroleptyk hamuje dalsze uwalnianie i reprodukcję dopaminy. Jednak uspokajające działanie tiorydazyny jest znacznie silniejsze niż jej właściwości przeciwpsychotyczne.
Neuroleptyki o niskiej sile działania, takie jak tiorydazyna, nie są odpowiednie do jedynej terapii psychoz. Przy wyższej dawce aktywowane są inne receptory, takie jak receptory histaminowe, receptory adreno i receptory MACh, co z kolei wywołuje zwiększone skutki uboczne.
Nieznane wcześniej działanie tiorydazyny wykazały niedawne badania przeprowadzone w Indiach. Neuroleptyk okazał się skuteczny w zwalczaniu silnie opornych szczepów bakterii typu Mycobacterium tuberculosis, ponieważ składnik aktywny ma również właściwości przeciwdrobnoustrojowe. Ponadto tiorydazyna może być stosowana jako funkcjonalny inhibitor kwaśnej sfingomielinazy (FIASMA).
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Tiorydazyna jest podawana w leczeniu schizofrenii. Lekarstwo służy do zwalczania psychoz, zaburzeń osobowości, halucynacji i urojeń. Tiorydazyna jest również odpowiednia do leczenia stanów pobudzenia. Jednak neuroleptyk jest zwykle stosowany tylko jako lek towarzyszący lub jako alternatywa, gdy zwykłe leki zawodzą.
Tiorydazyna może być również odpowiednia do leczenia gruźlicy. Jednak zgoda w tym celu nie została jeszcze udzielona.
Jeśli neuroleptyk jest dawkowany zgodnie z instrukcją, ogólnie uważa się, że jest dobrze tolerowany. Zwykle przyjmuje się go w postaci tabletek powlekanych. Dla seniorów dostępna jest również płynna postać dawkowania.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyZagrożenia i skutki uboczne
Stosowanie tiorydazyny może mieć niepożądane skutki uboczne. Najczęstsze działania niepożądane to senność, suchość w ustach, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, wahania ciśnienia krwi i zatkany nos. U kobiet mleko może czasami wypływać z piersi, które nie są karmione piersią.
Inne możliwe skutki uboczne to drgawki, skurcze, drżenie, zaburzenia funkcji motorycznych, sztywność mięśni, niespokojny ruch, bladość twarzy, alergiczne reakcje skórne, pokrzywka, nadwrażliwość na światło, obrzęk ślinianki przyusznej, wzrost temperatury ciała, problemy z oddychaniem i bolesne, trwałe erekcje prącia bez pojawia się motywacja seksualna.
Ponadto osoby dotknięte chorobą często nie są w stanie przyjąć cichej pozycji siedzącej. W rzadkich przypadkach dochodzi do depresji, koszmarów sennych, zespołu neuroleptycznego, problemów z krążeniem, niedrożności jelit, a także zaburzenia świadomości lub śpiączki. W najgorszym przypadku pacjent może nawet nagle umrzeć.
W przypadku nadwrażliwości na tiorydazynę lub jeśli pacjent cierpi na wyraźne zaburzenia rytmu serca lub silną wrażliwość na światło, należy unikać stosowania neuroleptyku. Niedozwolone jest również łączenie z produktami leczniczymi, które hamują izoenzym cytochromu P4502D6. Mogą to być beta-blokery, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne lub inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, takie jak paroksetyna lub fluoksetyna.
Dokładne badania dotyczące stosowania tiorydazyny w czasie ciąży nie są dostępne. Stwierdzono jednak, że neuroleptyk może przenikać przez łożysko. Z tego powodu zaleca się dokładne rozważenie ryzyka i korzyści przed przyjęciem.
W ostatnim okresie ciąży istnieje ryzyko wystąpienia skutków ubocznych dla dziecka. Objawiają się one trudnościami w oddychaniu, drżeniem, zaburzeniami odżywiania lub sennością. Ponadto tiorydazyna może przenikać do mleka matki, co również niesie ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u dziecka. Dlatego też, jeśli terapia tiorydazyną jest konieczna, odstawienie od piersi należy przeprowadzić wcześniej. Tiorydazyna jest stosowana u dzieci tylko wtedy, gdy nie są dostępne żadne inne odpowiednie leki.
Jednoczesne podawanie tiorydazyny i innych leków może prowadzić do zakłócających interakcji. Na przykład beta-bloker propranolol, lek na ciśnienie krwi pindolol i leki przeciwdepresyjne, takie jak fluwoksamina, powodują znaczne spowolnienie metabolizmu tiorydazyny. W rezultacie istnieje ryzyko zaburzeń przewodzenia w sercu, co z kolei może prowadzić do poważnych zaburzeń rytmu serca.
