Autonomiczny układ nerwowy

Pod autonomiczny układ nerwowy rozumie się całość komórek nerwowych i zwojowych, które autonomicznie regulują funkcje życiowe organizmu ludzkiego. Pierwotne choroby autonomicznego układu nerwowego na ogół występują rzadko.

Co to jest autonomiczny układ nerwowy?

Tak jak Autonomiczny układ nerwowy to nazwa nadana autonomicznej części układu nerwowego, która kontroluje ważne funkcje narządów ludzkiego organizmu, takie jak oddychanie, metabolizm, trawienie i ciśnienie krwi, bez podlegania woli lub świadomości człowieka.

W zależności od przebiegu i funkcji włókien nerwowych rozróżnia się układ współczulny (współczulny), przywspółczulny (przywspółczulny) i jelitowy.

Podczas gdy współczulny i przywspółczulny układ nerwowy reguluje różne układy narządów w antagonistycznym oddziaływaniu, jelitowy układ nerwowy, zwany również jelitowym układem nerwowym, kontroluje pracę jelit i trawienie poprzez splot nerwowy znajdujący się między warstwami mięśniowymi ściany jelita.

Anatomia i budowa

Plik autonomiczny układ nerwowy dzieli się na współczulny, przywspółczulny i jelitowy układ nerwowy. Współczulne włókna nerwowe powstają w rogach bocznych rdzenia kręgowego (rdzeń kręgowy) i biegną w okolicy głowy, szyi i klatki piersiowej przez nerw rdzeniowy (nerw rdzeniowy) do prawego lub lewego pnia współczulnego (tułowia), który składa się z łańcucha zwojowego (nagromadzenie komórek nerwowych poza OUN) i znajduje się w pobliżu trzonów kręgów.

Z pnia współczulnego współczulne komórki nerwowe rozciągają się pojedynczo lub w połączeniu z nerwami rdzeniowymi do narządów przeznaczonych do unerwienia. W okolicy brzucha i miednicy włókna współczulne są przekształcane w zwoje przedkręgowe, a następnie wraz z włóknami przywspółczulnymi tworzą splot (sploty), które prowadzą wraz z naczyniami krwionośnymi do odpowiednich narządów.

Oprócz narządów wewnętrznych współczulny układ nerwowy zaopatruje naczynia krwionośne, mięśnie gładkie oraz gruczoły łzowe, ślinowe i potowe. Natomiast włókna przywspółczulne powstają w pniu mózgu i rdzeniu krzyżowym (segmenty rdzenia kręgowego od S1 do S5), skąd wraz z nerwami czaszkowymi i rdzeniowymi prowadzą do zwojów przywspółczulnych, które znajdują się blisko lub w obrębie następnych narządów.

Sploty nerwów przywspółczulnych można znaleźć m.in.w żołądku, pęcherzu, jelitach i macicy. Jelitowy układ nerwowy kontroluje pracę jelit głównie za pośrednictwem dwóch splotów nerwowych znajdujących się pomiędzy mięśniami jelit (splot mięśnia sercowego, splot podśluzowy), które unerwiają całe mięśnie jelitowe.

Funkcje i zadania

Prawie wszystkie narządy organizmu ludzkiego są kontrolowane przez autonomiczny układ nerwowy, zwłaszcza współczulne i przywspółczulne włókna nerwowe, unerwione.

Nerwy współczulny i przywspółczulny działają jako odpowiedniki antagonistyczne, których wzajemne oddziaływanie zapewnia optymalne funkcjonowanie narządów zgodnie ze specyficznymi potrzebami organizmu. Podczas gdy współczulny układ nerwowy generalnie zapewnia wzrost wydajności w oparciu o zasadę „walcz lub uciekaj”, przywspółczulny układ nerwowy zapewnia prawidłowe funkcjonowanie organizmu w spoczynku oraz regenerację fizyczną i budowanie rezerw własnych organizmu.

W związku z tym współczulny układ nerwowy kontroluje na przykład wzrost częstotliwości i skurczu serca, podczas gdy przywspółczulny układ nerwowy obniża oba parametry. Podobnie, wzajemne oddziaływanie układu współczulnego (ekspansja) i przywspółczulnego (zwężenie) reguluje czynność tętnic wieńcowych, oskrzeli i źrenic. Ponadto współczulny i przywspółczulny układ nerwowy biorą udział w kontroli męskich hormonów płciowych, ponieważ współczulne włókna nerwowe powodują wytrysk, a przywspółczulne włókna nerwowe powodują erekcję.

Dodatkowo współczulne włókna nerwowe zapewniają lekkie zwężenie naczyń mózgowych oraz skóry, błon śluzowych i jelit. W zależności od współczulnego i przywspółczulnego układu nerwowego, jelitowy układ nerwowy kontroluje perystaltykę mięśni jelit, wydzielanie z przewodu pokarmowego i przepływ krwi, a także immunologiczne funkcje jelit.

Choroby

Ogólnie rzecz biorąc, pierwotne choroby autonomiczny układ nerwowy rzadko obserwowane. Jako bezpośrednie uszkodzenie podwzgórza, uraz może prowadzić do zaburzenia równowagi wodnej i regulacji temperatury ciała, podczas gdy choroby ogólnoustrojowe, takie jak cukrzyca lub rak, osłabiają ogólną funkcję współczulną.

Dobrze znanym obrazem klinicznym jest tak zwany zespół Hornera, który jest spowodowany niewydolnością nerwu współczulnego szyi i charakteryzuje się triadą specyficznych objawów. Uszkodzenie mięśnia dylatacyjnego źrenicy sterowanej współczulnie powoduje zwężenie źrenicy (zwężenie źrenicy), uszkodzenie współczulnie unerwionego mięśnia stępu powoduje opadanie powieki (opadanie powieki), a niewydolność mięśnia oczodołu powoduje obniżenie się gałki ocznej (enophthalmos).

W przypadku uszkodzenia jelitowego układu nerwowego lub splotu jelitowego następuje upośledzenie czynności jelit. Skutkiem mogą być choroby, takie jak choroba Leśniowskiego-Crohna (przewlekłe zapalenie jelita), choroba Hirschsprunga (wrodzone rozszerzenie okrężnicy) i wrzodziejące zapalenie okrężnicy (przewlekłe zapalenie jelita grubego). Zaburzenia układu przywspółczulnego są szczególnie związane z zaburzeniami snu.

Ponadto zaburzenia wegetatywne mogą wpływać na regulację krwi (wahania krwi), regulację oddychania (hiperwentylacja, duszność), regulację naczyniową (zespół Raynauda), regulację żołądkowo-jelitową (nadwrażliwość jelit i żołądka), kontrolę pęcherza (drażliwy pęcherz), termoregulację (pocenie się lub marznięcie) , Kontrola poziomu cukru we krwi (spadek poziomu cukru we krwi, napady osłabienia), czynność ucha wewnętrznego (szumy uszne, zawroty głowy), zdolności motoryczne źrenicy (niewyraźne widzenie), regulacja bólu (wulwodynia, zespół fibromialgii) i odporność immunologiczna (zwiększona podatność na infekcje).

Ponadto upośledzenie autonomicznego układu nerwowego zwykle skutkuje zwiększoną wrażliwością.