Metylofenidat jest chemicznie spokrewniony z amfetaminą i jako narkotyk ma działanie pobudzające. Znany jest również pod nazwą handlową Ritalin®. Lek jest stosowany głównie w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej zwanego ADHD i narkolepsji.
Co to jest metylofenidat?
Metylofenidat Podobnie jak amfetamina, ma krótkotrwały efekt zwiększający wydajność i stymulujący, z fizycznymi funkcjami ostrzegawczymi, takimi jak ból lub wyczerpanie, są tłumione. Hamuje również apetyt.
W niektórych zaburzeniach psychicznych właściwości te mogą mieć krótkotrwałe pozytywne skutki, tak więc metylofenidat może być również stosowany jako element w leczeniu tych zaburzeń. Metylofenidat jest szybko wchłaniany przez organizm. Nie ma znaczenia, czy jest on spożywany w tym samym czasie, co pożywienie.
Jest biodostępny do 30 procent, a maksymalne stężenie w osoczu osiąga po około 2 godzinach. Okres półtrwania jego eliminacji z osocza ponownie wynosi 2 godziny. Metylofenidat rozwija swoje pełne działanie przez 4 godziny, zanim zostanie ponownie całkowicie rozłożony.
Efekt farmakologiczny
Efekt Metylofenidat opiera się na hamującym wpływie na transportery neuroprzekaźników dopaminy i norepinefryny. Te transportery są odpowiedzialne za wychwyt zwrotny tych neuroprzekaźników do presynaptycznych komórek nerwowych ze szczeliny synaptycznej.
Ponieważ wychwyt zwrotny jest hamowany pod wpływem metylofenidatu, przez długi czas utrzymuje się podwyższone stężenie dopaminy i noradrenaliny w szczelinie synaptycznej. Oznacza to również, że oba neuroprzekaźniki mogą w tym czasie utrzymywać stymulujący wpływ na współczulny układ nerwowy. Współczulny układ nerwowy zapewnia z kolei większą chęć organizmu do działania, co wiąże się również ze zwiększoną czujnością.
W zależności od sytuacji wyjściowej występują różne i pozornie sprzeczne skutki. U osób wycofanych pobudzenie prowadzi do wzmożonej aktywności, natomiast u osób z zaburzeniami uwagi i jednocześnie niekierowaną nadpobudliwością następuje uspokojenie wraz ze wzrostem zdolności koncentracji. Ponieważ współczulny układ nerwowy jest antagonistą przywspółczulnego układu nerwowego, funkcje organizmu związane z aktywnością przywspółczulnego układu nerwowego są osłabione. Wpływa to na czynność jelit, ośrodek głodu oraz gruczoły wydzielnicze i potowe.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Metylofenidat jest stosowany głównie w leczeniu dwóch kompleksów objawów, ADHD i narkolepsji. Podczas gdy w ADHD nacisk kładzie się na nadpobudliwość z zaburzeniami uwagi, głównymi objawami narkolepsji są skrajna potrzeba snu i zmęczenie.
Metylofenidat może wpływać pozytywnie na obie choroby w sposób modulujący w połączeniu z innymi metodami leczenia. Ponieważ przyczyny obu chorób są niezwykle złożone, leczenie samym metylofenidatem nie jest wystarczające. Leczyć można tylko objawy, a nie przyczyny. ADHD opiera się m.in. B. na rozregulowaniu transmisji sygnału poprzez nieskoordynowane różne działania niektórych neuroprzekaźników w różnych obszarach mózgu.
Metylofenidat reguluje i normalizuje te czynności w czasie swojego działania. Należy również zauważyć, że psychoterapeutyczne leczenie ADHD na podstawie objawów złagodzenia leków przynosi lepsze efekty. Dzieci w wieku od 6 lat z objawami ADHD dobrze reagują na łączone metody leczenia. Tłumiąc nadpobudliwość i zwiększając czujność, z. B. wyniki szkolne tych dzieci mogą ulec poprawie, co z kolei pozytywnie wpływa na ich samoocenę.
Dlatego leczenie ADHD za pomocą metylofenidatu można rozpatrywać tylko w ogólnym kontekście. W przypadku narkolepsji metylofenidat jest często przepisywany w celu zmniejszenia senności w ciągu dnia.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki uspokajające i wzmacniające nerwyZagrożenia i skutki uboczne
Zabieranie Metylofenidat zawsze musi znajdować się pod nadzorem lekarza, ponieważ jego stosowanie może również powodować wiele skutków ubocznych. Dlatego konieczne jest indywidualne dostosowanie dawki w zależności od reakcji na ten lek. Pacjenci z narkolepsją często doświadczają trudności z koncentracją, obfitego pocenia się i wrażliwości na hałas.
Ogólnie rzecz biorąc, mogą wystąpić różnorodne psychologiczne i neurologiczne skutki uboczne różnego rodzaju. Obserwuje się zaburzenia sercowo-naczyniowe, takie jak arytmie serca, podwyższone ciśnienie krwi, a nawet zawały serca lub udary.
Mnogość różnych, czasem nawet sprzecznych, skutków ubocznych wskazuje na złożone procesy zachodzące w organizmie, gdy leki wpływają na mechanizmy regulacyjne.
.jpg)
