Narkotyk Winblastyna należy do grupy środków chemioterapeutycznych. Jest stosowany w leczeniu raka.
Co to jest Vinblastine?
Winblastyna jest również pod nazwami w medycynie Siarczan winblastyny lub Vincaleukoblastin znany. Środek chemioterapeutyczny jest najbardziej znanym przedstawicielem alkaloidów barwinka. Winblastyna to alkaloid różowego katarantusa, zwanego także różowym wiecznie zielonym lub zimozielonym madagaskarskim i należy do rodzaju catharanth.
Alkaloidy barwinka mają zdolność wiązania się z białkiem tubulinowym, co oznacza, że hamują tworzenie się mikrotubul, które są wiązkami nici.
W ten sposób wpływa to również na komórki rakowe, które szybko się dzielą. Winblastyna występuje w temperaturze pokojowej w postaci żółtego proszku. Cząsteczkę węglowodoru aromatycznego można łatwo rozpuścić w wodzie. Winblastyna została zatwierdzona w Europie od wczesnych lat sześćdziesiątych XX wieku. W Niemczech lek jest sprzedawany pod nazwą handlową Velbe®.
Efekt farmakologiczny
Winblastyna należy do cytostatyków i jest jednym z leków hamujących raka. Ponadto tworzy inhibitor mitozy, ponieważ przeciwdziała mitozie (podziałowi komórek). Występuje w lekach jako siarczan winblastyny. Substancja czynna pozyskiwana jest z różowego Catharanthe.
W procesie podziału komórki tworzą się wiązki nici (mikrotubule). Przyciągają one zduplikowane chromosomy genomu, zapewniając w ten sposób utworzenie niezależnej komórki. Winblastyna ma podobne działanie jak kolchicyna w preparacie dny moczanowej i działa bezpośrednio na strukturę wiązek nici. W tym celu wiąże się z materiałem budulcowym tubuliną, co przerywa proces produkcji nici. Ponadto winblastyna rozpuszcza istniejące mikrotubule. Na tym cierpi również sieć, która normalnie powstaje, aby umożliwić prawidłowy podział podwójnego materiału genetycznego podczas podziału komórki. Mówi się również, że winblastyna ma działanie zabijające na komórki, które tymczasowo nie rozmnażają się.
Wadą chemioterapii jest jednak to, że oddziałuje również na zdrowe komórki, co z kolei objawia się nieprzyjemnymi skutkami ubocznymi. Jednak ze względu na ich zdolność do szybkiego podziału komórki rakowe są bardziej dotknięte chorobą niż zdrowe komórki. Uważa się, że okres półtrwania winblastyny jest długi i wynosi do 24 godzin.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
W niektórych przypadkach winblastyna jest podawana jako pojedynczy preparat. Z reguły jednak jest stosowany w połączeniu z innymi cytostatykami lub radioterapią jako część leczenia raka.
Do najważniejszych wskazań do stosowania alkaloidu barwinka należą złośliwe guzy układu chłonnego, takie jak choroba Hodgkina, specjalne guzy gruczołów chłonnych, takie jak chłoniak nieziarniczy, nawracający rak piersi z przerzutami (guzy potomne) oraz zaawansowany rak jąder.
Kolejnym obszarem zastosowań jest histiocytoza z komórek Langerhansa, szczególna postać raka szpiku kostnego. Innymi obszarami zastosowania są mięsak Kaposiego, białaczka włochatokomórkowa i rak kosmówki (rak kosmków), gdy inne leki cytostatyczne nie działają.
Winblastyna jest podawana we wstrzyknięciu dożylnym. Leczenie odbywa się zwykle raz w tygodniu. Jeżeli wątroba pacjenta nie funkcjonuje prawidłowo, należy podać mniejszą dawkę. Nie wstrzykiwać do kanału kręgowego. Istnieje ryzyko sklejania się opon mózgowych.
Zagrożenia i skutki uboczne
Leczenie winblastyną może powodować niepożądane skutki uboczne. Alkaloid barwinka powoduje uszkodzenie białych krwinek (leukocytów), podczas gdy czerwone krwinki (erytrocyty) są mniej dotknięte. Jednak ponieważ szpik kostny szybko się regeneruje, brak leukocytów rzadko powoduje infekcje gorączkowe.
Częstymi działaniami niepożądanymi cytostatyków są nudności, wymioty, tworzenie się pęcherzy na skórze i jamie ustnej, brak płytek krwi, zaparcia, niedrożność jelit, zaburzenia czucia nerwów, zaburzenia czynności szpiku kostnego, niedokrwistość (anemia), krwawienie z odbytu, krwawienie Zapalenie jelita i odmowa jedzenia. Ponadto pacjenci często cierpią na wypadanie włosów. Jednak nie jest to całkowicie zrobione. U niektórych pacjentów włosy odrastają nawet podczas terapii winblastyną.
W niektórych przypadkach może wystąpić zapalenie gardła, ból w okolicy guza, ogólne uczucie choroby, skurcze, ból głowy, zapalenie nerwów, drętwienie, szum w uszach, zawroty głowy, zaburzenia rytmu serca, napady dusznicy bolesnej lub depresja. Ponadto, nawet przy prawidłowym dawkowaniu, istnieje ryzyko, że równowaga wodna pacjenta zostanie zakłócona.
Jeśli pacjent cierpi na nadwrażliwość na winblastynę lub inne alkaloidy barwinka, należy unikać leczenia cytostatykami. Dotyczy to również zakażeń trudnych do opanowania oraz braku białych krwinek, który nie jest spowodowany rakiem.
Dokładna ocena stosunku korzyści do ryzyka przez lekarza jest konieczna w przypadku zaburzeń krążenia w tętnicach wieńcowych, dysfunkcji wątroby, zakażenia szpiku kostnego komórkami nowotworowymi oraz u pacjentów w podeszłym wieku, u których może dojść do nasilenia spadku ciśnienia tętniczego.
W czasie ciąży winblastynę należy podawać wyłącznie na podstawie wyraźnej porady lekarskiej. Doświadczenia na zwierzętach doprowadziły do zmian w strukturze genetycznej. Dlatego istnieje ryzyko deformacji nienarodzonego dziecka. Podczas terapii winblastyną zaleca się stosowanie bezpiecznych metod antykoncepcji kobietom i mężczyznom w wieku rozrodczym. Ponadto istnieje ryzyko trwałej bezpłodności z powodu leku cytostatycznego.
Jeśli winblastyna jest podawana z innymi lekami przeciwnowotworowymi, skutki uboczne mogą się nasilić. Jeśli winblastyna jest przyjmowana jednocześnie z lekiem przeciwgrzybiczym itrakonazolem, istnieje ryzyko porażenia jelit lub uszkodzenia nerwów. Ponadto trwałe uszkodzenie płuc jest możliwe dzięki jednoczesnemu stosowaniu winblastyny i leku przeciwnowotworowego mitomycyny C.
.jpg)
