Zgodnie z terminem Aminoglikozydy zgrupowano różne antybiotyki, które są stosowane w leczeniu bakteryjnych chorób zakaźnych. Zazwyczaj aminoglikozydy podaje się we wstrzyknięciach, dożylnie lub domięśniowo, ale krople do oczu i uszu są powszechne, podobnie jak kremy.
Co to są aminoglikozydy?
Duża grupa antybiotyków znana jest jako aminoglikozydy. Dziesięciu na stu lekarzy w Niemczech używa ich do leczenia infekcji bakteryjnych. Są rzadko dostępne w postaci tabletek i znacznie częściej są podawane w postaci zastrzyków.
Z wyjątkiem dwóch szczególnych skutków ubocznych, aminoglikozydy są uważane za tolerowane ze względu na ich bardzo krótki czas przebywania w organizmie i dlatego są bardzo często przepisywane. Obszary zastosowania sięgają od lekkich infekcji dróg oddechowych po zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych.
Efekt farmakologiczny
Ponieważ aminoglikozydy są antybiotykami, preparaty te nie działają bezpośrednio na poszczególne narządy. Zamiast tego atakują rybosomy bakterii. Tam aminoglikozydy próbują wpływać na syntezę białek bakterii.
Jest hamowany przez preparat i powstają białka, których zakażona bakteria nie może wykorzystać do przeżycia lub rozmnażania.Całkowicie hamują metabolizm wewnątrz bakterii dzięki aminoglikozydom, które w krótkim czasie prowadzą do tzw. Bakteriobójstwa, czyli śmierci zaatakowanej bakterii. Aktywne aminoglikozydy są naturalnie wydalane z moczem.
Jednak podawanie aminoglikozydów może mieć stosunkowo dużą częstość negatywnych skutków dla nerek i słuchu. Te niepożądane skutki uboczne występują w szczególności przy podawaniu dożylnym lub domięśniowym. W przypadku wystąpienia niesprawności tych narządów w trakcie zabiegu należy niezwłocznie zasięgnąć porady lekarza, gdyż uszkodzeń tych nie można naprawić aminoglikozydami.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Aminoglikozydy, takie jak amikacyna, gentamycyna, tobramycyna i różne inne preparaty, można stosować przeciwko różnym chorobom związanym z zakażonymi bakteriami. Jedynym wyjątkiem od tej reguły są zwykle paciorkowce, przeciwko którym stosuje się specjalny antybiotyk - streptomycynę.
Typowe obszary zastosowań aminoglikozydów obejmują, na przykład, infekcje dróg oddechowych, a także brzucha. W przypadku zapalenia otrzewnej aminoglikozydy są powszechnie przepisywanymi lekarstwami, które szybko zwalczają przyczynę i objawy. Niektóre aminoglikozydy są również pomocne w przypadku oparzeń. Łagodne lub umiarkowane zapalenie opon mózgowych i zapalenie wsierdzia można leczyć aminoglikozydami.
Jeśli doszło do infekcji septycznych nerek lub innych obszarów układu moczowo-płciowego, niezawodnym rozwiązaniem są aminoglikozydy. Ze względu na możliwe uszkodzenie nerek lub narządu słuchu, aminoglikozydy nie są używane do zastosowań poza wskazaniami.
Ponadto nie wolno stosować aminoglikozydów w leczeniu noworodków i jeśli istnieje już nadwrażliwość na antybiotyki z aminoglikozydami jako substancją czynną, ponieważ nie można w takich przypadkach przewidzieć dokładnego działania. Nawet w czasie ciąży aminoglikozydy nie są przepisywane ze względu na dziecko.
Zagrożenia i skutki uboczne
Jak już wspomniano, aminoglikozydy mogą uszkadzać w szczególności nerki i narządy słuchowe. Są to najczęstsze skutki uboczne, które można zaobserwować wśród różnych aminoglikozydów.
Ponadto leki tego typu mogą powodować przejściowe zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, w szczególności mdłości i uczucie pełności. W wyniku tych objawów wymioty są również jednym z zagrożeń związanych z aminoglikozydami. W kilku przypadkach aminoglikozydy wiążą się również z bólami głowy i problemami z oddychaniem.
Skurcze i skurcze mięśni są stosunkowo rzadkie. Jednocześnie jednak znane są interakcje z innymi lekami, które mogą nasilać działania niepożądane aminoglikozydów. Należą do nich na przykład środki zwiotczające mięśnie, które dzięki aminoglikozydom wykazują znacznie zwiększone działanie, wykraczające poza pożądany poziom. W przypadku większości aminoglikozydów za wspomniane wady słuchu odpowiadają również cytostatyki z zawartością platyny.
.jpg)
