Arum

To kiedyś było Arum jako roślina czarownic i czarodziejów i była używana głównie jako magiczny eliksir i zioło lecznicze. Ponieważ roślina może powodować poważne oparzenia chemiczne nawet przy zwykłym kontakcie ze skórą, zioło było używane w tamtym czasie tylko w małej sile działania z powodu ogromnego ryzyka zatrucia. Roślina, która występuje w całej Europie i Azji, jest obecnie objęta ochroną przyrody, a homeopatia rzadko wykorzystuje arum, pomimo wielu możliwych skutków.

Występowanie i uprawa arum

Z Arum to chroniona roślina trująca z grupy roślin arum. W Europie Środkowej występuje tylko jedna inna roślina z tej raczej tropikalnej rodziny roślin. Niemal na całym świecie istnieją różne warianty aromatu. Jej obszar dystrybucji rozciąga się od Afryki przez Europę do Azji. Roślina najczęściej rośnie dziko w mieszanych lasach liściastych, gdzie jej nasiona są w naturalny sposób rozprzestrzeniane.

Wszystkie składniki rośliny są trujące, ponieważ oprócz gorących substancji rośliny zawierają szczawian. Jagody o słodkim smaku często powodowały ciężkie zatrucia z oparzeniami jamy ustnej i przewodu pokarmowego. Inne objawy to wysypki skórne, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej i pęcherze na skórze. Spożywając surowe owoce, słodki smak szybko prowadzi do przedawkowania.

Sam kontakt skóry z częściami rośliny może powodować objawy skórne. Większe dawki mogą powodować zaburzenia rytmu serca, a nawet paraliż. Gdy tylko arum zostanie zagotowany, trucizna zostanie utracona, a roślinę można bezpiecznie spożyć. To samo dotyczy suszonych składników arum, których trucizna jest w dużej mierze zneutralizowana. W przypadku przedawkowania lub spożycia surowych liści i owoców węgiel leczniczy może z kolei złagodzić objawy zatrucia.

Efekt i aplikacja

W odległej przeszłości ludzie wierzyli w magię Arum. Dlatego roślina służyła magii miłości w wielu rytuałach. Ale powinno też częściowo zapobiegać złym snom i odstraszać węże. W czasach niedoborów żywności część roślin zbierano również w celach żywieniowych. Następnie korzenie zostały wysuszone, aby zneutralizować truciznę. Następnie kulkę korzeniową zmielono i wykorzystano jako mąkę. Wszystkie te obszary zastosowań rośliny są dziś stracone.

Nie wierzy się już w magię arum, a dzisiejsi ludzie nie są już zależni od mączki korzeniowej rośliny, ponieważ mąka jest stosunkowo niedroga w supermarkecie. Kłącze chińskiej odmiany arum jest częściowo nadal wykorzystywane do celów leczniczych. Substancje czynne aroina, aronina, aronidyna oraz szczawian szczawiowy i wolny kwas szczawiowy mogą być stosowane na szkarlatynę, odrę i świnkę, a także na paraliż, stany zapalne i trudno gojące się rany czy reumatyzm.

Ta forma aplikacji również sięga długiej tradycji, ponieważ przed wiekami roślina była znana ze swoich różnorodnych właściwości leczniczych. W tym czasie arum był używany specjalnie do leczenia chorób układu oddechowego. Aby nie spowodować zatrucia, sok z rośliny był mocno rozcieńczany lub składniki roślinne suszono przed spożyciem. Użytkownicy używali nie więcej niż kilka kropli lub okruchów rośliny w szklance wody.

Liście drzewa arum były często używane jako okłady łagodzące objawy reumatyczne i skręcenia. Nawet dzisiaj istnieją preparaty homeopatyczne zawierające niewielkie ilości chińskiej aromatu, które można stosować przeciwko wszystkim wymienionym objawom. Zgodnie z niemieckimi wytycznymi tylko te podziemne części rośliny, które zostały zebrane przed rozwojem liści, mogą być używane do tych preparatów.

Na przykład śpiewakom z problemami z głosem czasami przepisuje się taki preparat z niską mocą arum. Ponieważ silniejsze działanie rośliny, oprócz oparzeń chemicznych, wywołuje z grubsza te same objawy, co roślina, przeciwko której roślina była pierwotnie używana, arum nigdy nie powinien być rozcieńczany ani przetwarzany samodzielnie. Stosowanie wymienionych preparatów należy również wcześniej omówić z lekarzem.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

Lecznicze znaczenie arum spadło do chwili obecnej z różnych powodów. Jednym z powodów jest rzadkość tej rośliny. Ponieważ roślina jest obecnie objęta ochroną przyrody, zbieranie i przetwarzanie rudy jest w tym kraju karalne. Dlatego roślina ta jest rzadko wykorzystywana do celów leczniczych w Europie. Okłady przeciw reumatyzmowi i kompresjom praktycznie nie są już stosowane, ponieważ ta forma stosowania była wcześniej ograniczona głównie do osób prywatnych, które same zbierały liście rośliny.

Liczne skutki uboczne i ryzyko przedawkowania sprawiły również, że znaczenie medyczne jest mniejsze. Nieliczne doustnie przyjmowane preparaty o niskiej sile działania chińskiej formy wzrostu są rzadko stosowane przez homeopatię na ból gardła, kaszel i przeziębienie. Równie rzadko takie preparaty są obecnie przepisywane na błonę śluzową gardła, błonę śluzową żołądka i zapalenie jelit.

Te formy użycia stały się tak rzadkie nie tylko ze względu na rzadkość arum czy ryzyko zatrucia.Jeszcze bardziej decydujący dla spadku znaczenia medycznego jest fakt, że obecnie dostępnych jest wiele preparatów o podobnym działaniu, które wiążą się z mniejszą liczbą skutków ubocznych i zagrożeń.