Wyjaśniamy, czym jest arogancja, jej związek z dumą, egoizmem i postawami, które powoduje. Także codzienne przykłady.
Czym jest arogancja?
Arogancja jest nastawienie kogoś, kto uważa się za lepszego niż jest w rzeczywistości lub uważa innych za niższych od siebie. Arogancja to pojęcie bardzo bliskie narcyzmowi, arogancji i egocentryzm, bez faktycznego znaczenia dokładnie tego samego. Arogancja jest tradycyjnie postrzegana jako równoznaczny próżności i jako przeciwieństwo skromność.
W ciągu tradycja z wartości religijne odziedziczone po chrześcijaństwie, próżność (tj.zaślepienie) jest jednym z grzechów głównych, ponieważ popycha istota ludzka myśleć, że nie potrzebuje Boga i że sam sobie wystarczy. Z tego powodu na Zachodzie arogancja jest uważana za wadę osobowość.
Z drugiej strony w niektórych przypadkach psychologia rozumie arogancję jako mechanizm kompensacyjny za ego, z powodu zawyżonej lub nadmiernie podwyższonej samooceny. Oznacza to, że osoba arogancka nieustannie próbuje sobie udowodnić, że spełnia swoje oburzające oczekiwania, będąc w stanie patrzeć z góry, a nawet ranić innych.
Postawy arogancji są uważane za arogancję, zarozumiałość, rozdrażnienie i chełpliwość. Zatem osoba arogancka to taka, która nie chce brać pod uwagę opinii innych, uważając się za eksperta we wszystkich sprawach i która, nie znając ich, ma tendencję do patrzenia na nie z góry.
Przykłady arogancji
Od osoby aroganckiej można oczekiwać takich postaw, które są przykładem:
- Traktuj tych, którzy nie są obecni z pogardą. Aroganccy ludzie źle tolerują sukces innych, ponieważ interpretują go jako konfrontację, jako że „przegrali bitwę” lub stracili coś ze swojej wartości. W istocie chodzi o niepewność. I zwykle wyrażają to, gdy inni nie są obecni, aby się bronić.
- Pochwal się własnymi i nie słuchaj innych. Typowo arogancką postawą jest myślenie, że własne jest niepowtarzalne i niepowtarzalne, a zatem nikomu się to nie zdarzyło, nikt tego nie rozumie lub nikt tak naprawdę nie może wyrazić na ten temat opinii, co często stawia aroganckich ludzi w sytuacji o wielkodusznej wyższości: „To jest bardziej skomplikowane, ale to nie ma znaczenia, wiem, że nie jest to łatwe do zrozumienia”.
- Są protekcjonalni lub protekcjonalni. Kiedy arogancka osoba jest zmuszona przyznać się do czegoś innej osobie, zwykle robi to w taki sposób, że sama pochwała zawiera milczące lub wyraźne uznanie niższości drugiej osoby. To zamienia na przykład gratulacje w oświadczenie o niepełnosprawności: „Cieszę się, że ci się udało, te rzeczy są zawsze trudne, gdy zaczynasz”.
Arogancja i duma
Dumny mężczyzna nigdy nie wykręca ręki.
Chociaż arogancja i duma idą w parze, niekoniecznie są to terminy synonimiczne. Jak już widzieliśmy, aroganccy są ci, którzy uważają się za lepszych od innych i mają tendencję do przeceniania swoich. Z drugiej strony arogancki to ktoś, kto nigdy nie wykręca ręki, to znaczy duma jest nadmierną formą dumy.
Widziane w ten sposób, mają do czynienia z różnymi grzechami głównymi, zgodnie z tradycją chrześcijańską: samozauroczeniem i poczuciem wyższości, chociaż granica, która je dzieli, bywa cienka.
Dumna osoba to taka, która nigdy nie „uniżyłaby się”, by prosić o przebaczenie, prosić o pomoc lub jakąkolwiek postawę, którą uważa za niewartą lub poniżej swojego poziomu. Z drugiej strony osoba arogancka może połknąć swoją dumę i zrobić to, chociaż najczęstszym jest to, że aroganccy są aroganccy i vice versa.