chrom

Większość ludzi jest chrom Bardziej prawdopodobne określenie w odniesieniu do felg lub stali nierdzewnej. Ale metal jest również niezbędny dla ciała.

Co to jest chrom

Chrom jest jednym z tzw. Niezbędnych pierwiastków śladowych. Ciało ludzkie nie jest w stanie ich wytworzyć sam, dlatego trzeba je regularnie dodawać wraz z pożywieniem.

Ponieważ dzienne zapotrzebowanie na chrom jest wyjątkowo niskie i wynosi mniej niż miligram, jest on również znany jako pierwiastek śladowy. Termin chrom wywodzi się ze starożytnego greckiego słowa oznaczającego kolor. Ta nazwa pochodzi od jaskrawo zabarwionych soli chromu. Chrom został po raz pierwszy wykryty pod koniec XVIII wieku w procesie trwającym kilka lat dzięki współpracy naukowców z różnych dyscyplin. Jednak jego znaczenie jako podstawowego pierwiastka śladowego dla organizmu ludzkiego zostało odkryte znacznie później, a mianowicie w 1959 roku.

Chrom jest magazynowany w organizmie w narządach, takich jak wątroba czy śledziona, a także w mięśniach, tłuszczu i kościach. Oprócz ludzi chrom ma duże znaczenie dla przemysłu metalowego i jest używany do produkcji stopów i stali nierdzewnej. W czystej postaci jest błyszczącym metalem ciężkim o biało-niebieskawym kolorze.

Funkcja, efekt i zadania

Chrom odgrywa ważną rolę w organizmie człowieka, zwłaszcza w metabolizmie węglowodanów. W szczególności przyczynia się do prawidłowego wchłaniania i przetwarzania glukozy (cukru). Wspomaga działanie hormonu insuliny jako środka obniżającego poziom cukru we krwi.

Ponadto chrom bierze również udział w innych procesach metabolicznych, takich jak metabolizm lipidów w organizmie i ma działanie regulujące poziom cholesterolu. Promuje redukcję „złego” cholesterolu, znanego jako cholesterol LDL, z drugiej strony zwiększa udział „dobrego” cholesterolu HDL. Chrom jest często przyjmowany przez sportowców jako suplement diety, ponieważ z jednej strony stymuluje produkcję endogennych białek, a jednocześnie powoduje zwiększenie wchłaniania aminokwasów w mięśniach, co może przyczynić się do szybszego wzrostu mięśni.

Chrom przyczynia się również do prawidłowego funkcjonowania tarczycy i uważa się, że bierze udział w wielu innych ważnych procesach zachodzących w organizmie. Jednak badania na ten temat nie są jeszcze zakończone.

Edukacja, występowanie, właściwości i optymalne wartości

Chrom jako niezbędny pierwiastek śladowy nie może być wytwarzany przez sam organizm i dlatego musi być mu dostarczany. Istnieje wiele produktów zawierających chrom. Dotyczy to głównie mięsa i produktów pełnoziarnistych. Najobficiej źródłem chromu są wnętrzności, takie jak wątroba lub nerki.

Chrom znajduje się również w roślinach strączkowych, orzechach, nasionach, serze, drożdżach piwnych, ostrygach i miodzie. Dlatego dzienne zapotrzebowanie, które wynosi od 30 do 100 mikrogramów dla młodzieży i dorosłych, można bez problemu pokryć zbilansowaną dietą i bez dodatkowej suplementacji. Więc zawierają z. B. 100 gram soczewek już 70 mikrogramów chromu, co prawie pokrywa średnie zapotrzebowanie - nawet jeśli jest w wyższym zakresie. Istnieje jednak ryzyko związane z niewłaściwą lub niezdrową i niezrównoważoną dietą. Żywność przetworzona przemysłowo, taka jak biały cukier lub biała mąka, traci prawie 90% zawartości chromu w wyniku przetwarzania.

Dlatego ludzie, których dieta opiera się głównie na przetworzonej żywności, są narażeni na niedobór chromu. Jeśli weźmiesz również pod uwagę, że niektórzy badacze określają dzienne zapotrzebowanie osoby dorosłej na chrom między 200 a 300 mikrogramów, to niebezpieczeństwo staje się jeszcze większe. Istnieją jednak również produkty o naturalnie niskiej zawartości chromu, takie jak owoce i większość warzyw. Chrom ma właściwość osadzania się w organizmie, gdy jest wystarczająco połknięty. Jednak te obozy są atakowane z wiekiem i stopniowo opróżniane.

Choroby i zaburzenia

Zarówno niedobór, jak i przedawkowanie chromu mogą prowadzić do - niekiedy znacznych - dolegliwości fizycznych. Niedobór chromu zwykle w ogóle nie występuje przy normalnym przyjmowaniu pokarmu.

Są jednak wyjątki, takie jak niektóre radykalne diety, w których tylko sok owocowy i warzywa są spożywane przez dłuższy czas. Sztuczne odżywianie przez miesiące może również skutkować niedoborem chromu. Ponieważ metabolizm glukozy jest zaburzony, objawy wynikające z takiego niedoboru chromu są podobne do objawów cukrzycy. Poziom insuliny wzrasta, a tolerancja glukozy spada. Ponadto wzrasta poziom cholesterolu i trójglicerydów. Dalsze objawy dotyczą stanu ogólnego i mięśni. Może to prowadzić do drażliwości, dezorientacji, nerwowości, nastrojów depresyjnych, słabej koncentracji, swędzenia, osłabienia mięśni i utraty wagi.

Jeśli zapotrzebowanie na chrom zostanie ponownie zaspokojone poprzez dostateczne spożycie, objawy w większości przypadków znikną ponownie po krótkim czasie. Z drugiej strony masowe przedawkowanie chromu może spowodować zatrucie chromem. Jednak nie można tego osiągnąć poprzez spożycie samego pożywienia, ponieważ musiałyby być spożywane ogromne ilości żywności zawierającej chrom.

Nawet w przypadku suplementów diety zalecana dawka musiałaby być wielokrotnie przekraczana, aby wywołać zatrucie chromem. Zatrucie chromem jest więc znane tylko w świecie pracy. Na przykład opary chromu powstają przy produkcji wyrobów skórzanych lub metalowych. Wdychanie może prowadzić do objawów, takich jak krwawienie z nosa, astma lub biegunka. Pracownicy budowlani, którzy pracują z cementem zawierającym chrom, również bardziej cierpią na alergie i egzemę kontaktową.

Nawet jeśli wszystkie funkcje organizmu związane z chromem nie zostały jeszcze ostatecznie zbadane, jest to ważny pierwiastek śladowy, który ma ogromne znaczenie dla zdrowia i dlatego powinien być odpowiednio wchłaniany.