Wyjaśniamy, czym jest wiara, w jakich dziedzinach istnieje, jej znaczenie i cechy. A także czym jest wiara chrześcijańska i wiara buddyjska.
Czym jest wiara?
Kiedy mówimy o wierze, zwykle odnosimy się do formy wiara lub zaufaj osoba, rzecz, bóstwo, doktryna lub wyjaśnienia, które jest poparte bez potrzeby przedstawiania dowodów na jego korzyść. Oznacza to, że wierzymy w to, w co zdecydujemy się wierzyć, ponad możliwość (lub niemożliwość) zweryfikowania tego istnienie.
Słowo wiara pochodzi z łaciny fides, to jest, "lojalność„Lub” zaufanie”, a to imię otrzymała w rzymskiej mitologii bogini zaufania, córka Saturna i Virtusa. W świątyni bogini przechowywano traktaty państwowe senatu rzymskiego narody obce, aby bogini czuwała nad ich wzajemnością Szanuję i zgodność.
Dlatego główne znaczenie tego terminu w naszych czasach wiąże się z wiarą religijną, choć jest to nie tyle dziedzictwo rzymskiej mitologii, co doktryny chrześcijańskiej, która przez wieki ugruntowała wiarę w Boga, czyli wiarę ślepą w Boga, bez wątpienia i bez wątpienia jako najwyższa wartość dobrego chrześcijanina.
To cecha wspólna dla wszystkich monoteizmy: wyłączna lojalność wobec swego Boga, jedynego, prawdziwego. Dlatego wojny religijne były tak powszechne podczas historia.
Pojęcie wiary odnosi się jednak również do spraw doczesnych, jako z grubsza synonim zaufania. Możemy wierzyć w kogoś, kiedy ślepo ufamy mu lub jego zdolnościom do rozwiązania problemu. kłopot lub podbij powodzenie w konkretnej sprawie.
Na przykład możemy mieć wiarę w naszego lekarza lub w leki, które przepisuje, a nawet w wyjaśnienia, które nauka zapewnia nam w odniesieniu do rzeczywistość. Jednak w tym przypadku myśl naukowa nie prosi nas w dowolnym momencie o udzielenie mu naszej wiary, ale daje nam empiryczne i dające się potwierdzić dowody jego hipoteza. Oznacza to, że oferuje nam wyjaśnienia i dowody, zamiast prosić nas, abyśmy po prostu w to uwierzyli.
Jednocześnie słowo wiara jest używane w odniesieniu do zestawu wierzeń składających się na doktrynę a religia (wiara katolicka, wiara muzułmańska itp.) oraz do pewnych dokumentów, które służą jako wsparcie, to znaczy potwierdzające – paradoksalnie – naszą wiarę w to, co zawierają (akt chrztu, akt życia, stan wolny itp.).
W niektórych krajach mówi się nawet o „zaświadczać o czymś„Powiedzieć, że ktoś w to wierzy, że ma na to dowody lub jest o tym przekonany, służąc tym samym jako świadek, poręczyciel lub poręczyciel.
Charakterystyka wiary
Ogólnie pojęcie wiary charakteryzuje się:
- Oznacza przekonanie lub ślepe zaufanie, bez wątpliwości, bez konieczności przeprowadzania testów, demonstracji czy weryfikacji.
- Jest to koncepcja daleka od sceptycyzm a czasami także daleko od rozumu, kiedy to, w co się wierzy, nie jest kwestionowane, ale trzyma się tego z powodów subiektywnych.
- Nie ma jednego modelu wiary, ani też wiary nie da się pogodzić z innymi systemami wartości, np. naukowym. Na przykład brak wiary religijnej nie jest wymogiem, aby móc uprawiać naukę, ale wymaga się, aby nie uciekać się do wiary zamiast używać metoda naukowa. We współczesnym świecie wiara religijna jest sprawą intymną, osobistą.
- Czasem może być synonimem „nadziei”, jak w przypadku wierzących, którzy w sytuacji potrzeby lub zagrożenia trzymają się przekonania, że Bóg zapewni im zbawienie.
Znaczenie wiary
Wiara może stać się ważna w różnych aspektach życia codziennego. Dla parafian dowolnej religii jest to część fundamentalnych przekonań, które organizują ich doświadczenie rzeczywistości, zwłaszcza w aspektach morał i egzystencjalne. Dlatego utrata wiary może prowadzić do okresu cierpienia i głębokiego kwestionowania sensu życia.
Jednocześnie wiara w kosmiczny porządek i byt opiekuńczy może dać ludziom większą pewność działania i poczucie pewności siebie. zasiłek i ochrona.
Z drugiej strony wiara może być ważnym składnikiem niektórych zabiegów medycznych, o ile ogólny nastrój i predyspozycje pacjenta wykazały psychosomatyczny wpływ na funkcjonowanie organizmu.
Na przykład osoby z depresją emocjonalną mają mniej aktywne mechanizmy obronne i gorzej reagują na leczenie niż osoby o stabilnym nastroju. W tym sensie wiara (religijna lub nie) może pomóc w leczeniu.
wiara chrześcijańska
Według doktryny chrześcijańskiej wiara jest cnota teologiczna, czyli jeden z nawyków, które sam Bóg wpaja w umysł istota ludzka by poprowadzić Cię na właściwą ścieżkę. Oznacza to, że wiara chrześcijańska nie jest bierna, ale raczej organizuje życie moralnie i etycznie, zgodnie z ideałami i naukami jej prorok, Jezus z Nazaretu (ok. 4 pne - 33 ne).
Doktryna chrześcijańska dziedziczy starotestamentową koncepcję wiary, która jest tradycją Abrahamową starożytnych żydowskich proroków. W tym sensie polega ona na przekonaniu, że Bóg obiecał ludzkości zbawiciela, mesjasza, który przybędzie, by poprowadzić ją z powrotem do utraconego raju, oddzielając sprawiedliwych od niesprawiedliwych, wiernych od niewiernych.
Jednak chrześcijański Nowy Testament proponuje, aby Jezus Chrystus odnowił przymierze między Bogiem a ludzkość, poświęcając się za to, ale że w przyszłości będzie musiał wrócić, aby podjąć sąd dusz i dać karę (piekło) lub odkupienie (raj).
Wiara chrześcijańska jest zasadniczo rozumiana jako akt dobrowolny i nie może być nikomu narzucany, ponieważ znajduje się na forum wewnętrznym każdej osoby, gdzie występuje. Tak stwierdza św. Augustyn (354-430): „credere non potest nisi volens”(„ Nie możesz uwierzyć, jeśli nie chcesz ”).
Dlatego Jezus Chrystus, zgodnie z tradycją, nigdy nie zmuszał nikogo do pójścia za nim, co czynił Kościół katolicki przez wieki Inkwizycja i święte wojny przeciwko innym równie nietolerancyjnym monoteizmom, takim jak islam.
wiara buddyjska
W przeciwieństwie do chrześcijaństwa i jego siostrzanych monoteizmów tradycja buddyjska nie wymaga od swoich wyznawców ślepej i absolutnej wiary, prawdopodobnie dlatego, że Gautama Budda nie jest postrzegany jako bóstwo ani prorok, ale jako odkrywca metody osobistego oświecenia.bodhi).
W ten sposób buddyzm domaga się wiary w metodę, czyli w nauki duchowe (dharma) oraz w społeczności obserwujących (sangha) Buddy, który pełni rolę nauczyciela, przewodnika ku przebudzeniu świadomości.
Tak więc szczególna wiara buddyzmu nie proponuje ślepego przestrzegania kodeksu, ale raczej zaprasza swoich wyznawców do osobistego doświadczania i badania nauk, w oparciu o to, czego się nauczyli i zaakceptowali. Teksty takie jak Sutra Kalamaw rzeczywistości promują w swoich zwolennikach postawę raczej antyautorytarną.