• Jaka jest fatyczna funkcja języka?
• Zasoby funkcji fatycznych
• Przykłady funkcji fatycznej
• Inne funkcje językowe

Wyjaśniamy, na czym polega fatyczna funkcja języka, jego zasoby i różne przykłady. Dodatkowo inne funkcje języka.

Funkcja fatyczna posługuje się mową bez własnego znaczenia, ale weryfikującą komunikację.

Jaka jest fatyczna funkcja języka?

Funkcja phatic jest jedną z sześciu funkcji (tj. możliwości zastosowania) język, jak zidentyfikował rosyjski językoznawca i fonolog Roman Jackobson (1896-1982) w swojej teorii informacji z 1958 roku. Funkcje językowe zejdź z czynniki komunikacji (nadawca, odbiorca, wiadomość, kod i kanał) tradycyjnie identyfikowane i wzbogacające wcześniejsze prace niemieckiego językoznawcy Karla Bühlera (1879-1963).

Fatyczna funkcja języka, znana również jako funkcja relacyjna, skupia się na kanał komunikacyjny który pozwala na fizyczną transmisję Informacja między nadawcą a odbiorcą. W przypadku np. języka mówionego, kanałem są fale dźwiękowe głosu, transmitowane przez powietrze.

Oznacza to, że funkcja fatyczna ma miejsce, gdy język służy do weryfikacji dostępności i przydatności kanału komunikacji, przed rozpoczęciem wymiany informacji. W ten sposób sprawdza się, czy w kanale nie ma przeszkód lub barier, które mogłyby pogorszyć jakość komunikacji, jeśli nie całkowicie ją utrudnić.

W tym celu wykorzystywane są przemówienia, które w większości nie mają własnego znaczenia, ale służą do przekazywania informacji zwrotnej na temat Komunikacja, to znaczy, aby potwierdzić, że wszystko jest gotowe do nadawania przez nadawcę i do odbioru przez odbiorcę.

Zasoby funkcji fatycznych

Funkcja fatyczna przejawia się w różnych fragmentach języka, takich jak:

• Pozdrowienia, które można wykorzystać do uruchomienia kanału komunikacji lub wyrażenia nadawcy, że jest się gotowym na jego wysłuchanie.
• Pytania nieodnoszące się, czyli pytania, które nie mają nic wspólnego z komunikowanym komunikatem, ale z samym aktem komunikacyjnym, np. „Czy mnie słyszysz?” lub „Czy nadal tam jesteś?”
• Towarzyszące frazy i cząstki, takie jak „ok”, „aha”, „czysty” i inne rodzaje słów, które naprawdę nie mają własnego znaczenia, ale służą do poinformowania rozmówcy, że Twoja wiadomość dociera bez przerw i może nadal być emitowana to.

Przykłady funkcji fatycznej

Oto kilka przykładów fatycznego użycia języka:

• Kiedy odbieramy telefon i mówimy „Cześć?” lub mówimy „cześć?”, naprawdę wskazujemy, że jesteśmy gotowi do rozpoczęcia wysyłania lub odbierania wiadomości.
• Kiedy opowiadają nam anegdotę, a nadawca zadaje nam pytania typu „czy wiesz?” lub „Czy mogę się wytłumaczyć?” to sposoby sprawdzenia, czy wiadomość została w pełni zrozumiana.
• To samo dzieje się, gdy coś nam mówią i co jakiś czas dodajemy „tak”, „ok”, „pewno”, „umjum” i inne słowa, które same w sobie nie mają znaczenia, ale potwierdzamy nadawcy, że nadal Zwróć uwagę.
• Kiedy wchodzimy do sklepu i witamy kierownika „Jak się masz?” lub „Cześć”, w głębi duszy nie interesuje nas jego życie i dobre samopoczucie, ale chcemy, aby potwierdził, czy możemy zacząć się z nim komunikować i mówić mu, czego chcemy.

Inne funkcje językowe

Oprócz funkcji metajęzykowej istnieją, według Romana Jackobsona, następujące funkcje języka:

• Funkcja referencyjna, który pozwala językowi nawiązywać do przedmiotów rzeczywistośćopisują sytuacje i wyrażają obiektywne, konkretne, weryfikowalne treści świata. Koncentruje się na przekazie i sytuacji komunikacyjnej.
• Funkcja emocjonalna, który pozwala mówiącemu przekazać subiektywną rzeczywistość, emocjonalną lub wewnętrzną, taką jak uczucie, a postrzeganieitp. Aby to zrobić, oczywiście koncentruje się na samym emitencie.
• Funkcja apelacyjna, taki, który pozwala mówiącemu wpłynąć na odbiorcę w określony sposób, zażądać od niego jakiegoś działania lub zachowania, a przynajmniej odpowiedzi. Logicznie skupia się na odbiorcy.
• Funkcja metajęzykowa, który pozwala językowi się tłumaczyć, to znaczy znajdować odpowiedniki z jednego języka na inny lub wyjaśniać terminy, których odbiorca nie zna, a nawet konwertować elementy z jednego języka na inny. Koncentruje się na kodzie komunikacji.
• Funkcja poetycka, który umożliwia językowi generowanie efektów estetycznych, czyli zwracanie uwagi na jego własną formę i sposób wypowiadania komunikatu, a nie na sam przekaz. W tym sensie skupia się zarówno na kodzie, jak i na przekazie, a najczęstszy tego przykład można znaleźć w: teksty literackie.