Dysplazja stawu biodrowego (zwichnięcie stawu biodrowego)

ZA Dysplazja stawu biodrowego, Zwichnięcie biodra lub Zwichnięcie biodra to niewspółosiowość stawu biodrowego, w której głowa stawu nie jest stabilna w panewce. Wczesne leczenie dysplazji stawu biodrowego może całkowicie się zagoić. Można temu zapobiec za pomocą odpowiednich środków, nawet jeśli istnieje predyspozycja genetyczna.

Co to jest dysplazja stawu biodrowego?

Plik Dysplazja stawu biodrowego jest nieprawidłowo utworzoną lub uszkodzoną panewką. Tak zwany strop panewkowy jest albo nieprawidłowo uformowany, albo niewystarczająco skostniały, ale raczej chrzęstny i miękki.

W efekcie głowa kości udowej nie znajduje się w panewce, co może prowadzić do nieprawidłowego ustawienia i zwichnięcia (zwichnięcia biodra). Dysplazja stawu biodrowego jest jedną z najczęstszych wrodzonych wad rozwojowych szkieletu, występuje u około 4% wszystkich noworodków. Uszkodzona panewka zwykle tworzy się po obu stronach, czasami zdarzają się również jednostronne wady rozwojowe.

Dziewczęta są około 4-6 razy bardziej prawdopodobne niż chłopcy. Dysplazja stawu biodrowego zwykle staje się wyraźnie widoczna dopiero po urodzeniu. Nieleczona choroba zwyrodnieniowa stawu biodrowego (deformacja stawów) może rozwinąć się w późniejszych latach.

przyczyny

Dokładne przyczyny Dysplazja stawu biodrowego nie są jeszcze znane. Istnieją różne podejścia do rozwoju wady i rozróżnia się przyczyny genetyczne, mechaniczne i hormonalne. Jeśli w rodzinie występuje kilka przypadków dysplazji stawu biodrowego, zakłada się, że istnieje predyspozycja genetyczna.

Podejrzewa się przyczyny mechaniczne w ograniczonych przestrzeniach w macicy, jak ma to miejsce na przykład w przypadku ciąż mnogich. Niekorzystne ułożenie zarodka, a zwłaszcza położenie pośladkowe, stwarza zwiększone ryzyko rozwoju dysplazji stawu biodrowego i jest również jednym z wyzwalaczy mechanicznych.

Inną możliwą przyczyną są zmiany hormonalne w ciele kobiety w ciąży. W czasie ciąży powstają hormony, które powodują rozluźnienie pierścienia miednicy matki. Efekt ten może również rozprzestrzeniać się na płód żeński, co tłumaczy fakt, że na dysplazję stawu biodrowego cierpi znacznie więcej dziewcząt niż chłopców.

Inne możliwe przyczyny to wysokie ciśnienie krwi u matki w czasie ciąży i zbyt mała ilość płynu owodniowego w macicy.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Wrodzona dysplazja stawu biodrowego często nie powoduje żadnych objawów iw wielu przypadkach goi się samoistnie, zanim dojdzie do zwichnięcia stawu biodrowego. W przypadku dysplazji stawu biodrowego panewka stawu ulega deformacji. Zależy to od rozległości dysplazji, w jakim rozwinie się zwichnięcie, czyli częściowe lub całkowite wysunięcie głowy kości udowej z panewki stawowej.

Dysplazja stawu biodrowego ze zwichnięciem stawu biodrowego charakteryzuje się niestabilnym stawem biodrowym (objaw Ortolaniego). W przypadku znaku Ortolani słychać kliknięcie, gdy nogi dziecka są rozstawione i rozłożone. To kliknięcie jest spowodowane prawidłowym przesunięciem główki przegubu do gniazda przegubu. Innym objawem jest to, że noga ma zahamowane rozprzestrzenianie się w dotkniętym obszarze.

Ponadto głowa kości udowej wielokrotnie przemieszcza się, gdy nogi wchodzą i wychodzą. Ten objaw jest również znany jako znak Barlowa. W przypadku jednostronnego zwichnięcia biodra fałdy z tyłu ud wydają się asymetryczne. Ponadto w tym przypadku noga po uszkodzonej stronie również wydaje się być skrócona.

Jednostronne zwichnięcie biodra występuje w około 60 procentach przypadków. Rozległość dysplazji stawu biodrowego ze zwichnięciem stawu biodrowego nie jest jednakowa po urodzeniu. Oprócz wielu łagodnych postaci choroby istnieją już w pełni rozwinięte zwichnięcia stawu biodrowego. W ciężkich dysplazjach konieczne jest wczesne leczenie, aby zapobiec całkowitemu obumarciu głowy kości udowej.

Diagnoza i przebieg

Plik Dysplazja stawu biodrowego może być wyraźnie obecny przy urodzeniu lub rozwinąć się dopiero później, co jest znacznie częstsze. Typowe objawy to niestabilny staw biodrowy (objaw Ortolaniego) i asymetryczne fałdy z tyłu ud.

Dotknięta noga wydaje się krótsza, a głowę kości udowej można łatwo wypchnąć z zębodołu iz powrotem (symbol Barlowa). Wykonując badanie ultrasonograficzne (USG) można uwidocznić dysplazję stawu biodrowego, a lekarz może zobaczyć, w jakim stopniu skostniała panewka stropowa.

Rentgen również wyraźnie pokazuje istniejącą dysplazję stawu biodrowego, ale zwykle nie jest używany do celów czysto diagnostycznych, ale raczej do udokumentowania przebiegu leczenia i sprawdzenia, czy stan już się pogorszył.

Jeśli dysplazja stawu biodrowego zostanie zdiagnozowana natychmiast po urodzeniu, szanse na wyzdrowienie są największe. Jeśli wada nie zostanie rozpoznana, może z czasem doprowadzić do zaburzeń krążenia, w wyniku czego może dojść do uszkodzenia i obumarcia tkanki kostnej głowy kości udowej.

Komplikacje

Dysplazja stawu biodrowego zwykle prowadzi do nieprawidłowego ustawienia stawu biodrowego. W większości przypadków to niewspółosiowość wiąże się z silnym bólem i ograniczoną mobilnością, a zatem zawsze prowadzi do obniżenia jakości życia pacjenta. Sam staw biodrowy jest bardzo niestabilny i dlatego można go bardzo łatwo zwichnąć.

Może się to zdarzyć zwłaszcza w przypadku lekkich wstrząsów lub gwałtownych ruchów, ograniczając w ten sposób codzienne życie danej osoby. Ból biodra może również rozprzestrzeniać się na inne obszary ciała i powodować dyskomfort. Często długotrwały ból prowadzi do depresji i innych dolegliwości psychicznych lub nastrojów. Zwykle skraca się również jedną nogę. Dzięki wczesnej diagnozie i leczeniu dysplazję stawu biodrowego można leczyć stosunkowo dobrze i całkowicie.

Nie ma dalszych komplikacji ani innych skarg. Za pomocą różnych terapii można ponownie ustabilizować staw, tak aby objawy całkowicie ustąpiły. Interwencja chirurgiczna jest konieczna tylko w poważnych przypadkach. Dysplazja stawu biodrowego nie wpływa na oczekiwaną długość życia. Jednak osoba zainteresowana może mieć ograniczone możliwości uprawiania różnych sportów w swoim życiu.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Widoczne nieprawidłowe ustawienie stawu biodrowego musi zostać wyjaśnione przez lekarza. Jeśli pojawią się dodatkowe objawy dysplazji stawu biodrowego, najlepiej natychmiast zasięgnąć porady lekarza. Ograniczenia ruchowe w okolicy stawu biodrowego muszą zawsze zostać wyjaśnione przez lekarza. Należy również zasięgnąć porady lekarza w przypadku widocznych z zewnątrz zmian kostnych.

Rodzice, którzy zauważą u swojego dziecka objawy dysplazji stawu biodrowego, najlepiej porozmawiać z pediatrą. Jeśli niewspółosiowość rozwinie się dopiero w późniejszym okresie życia, w przypadku nietypowych objawów i niespecyficznego bólu należy skonsultować się z lekarzem, który może wyjaśnić objawy i, jeśli to konieczne, bezpośrednio rozpocząć leczenie. Dysplazja stawu biodrowego dotyka głównie dziewczynki i często pojawia się w wyniku powikłań w czasie ciąży. Matki, które mają problemy hormonalne lub wysokie ciśnienie krwi w czasie ciąży, są narażone na zwiększone ryzyko urodzenia dziecka z dysplazją stawu biodrowego. Każdy, kto należy do tych grup ryzyka, powinien skonsultować się z odpowiedzialnym lekarzem. Dziecko może zostać zbadane i poddane leczeniu natychmiast po urodzeniu.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie Dysplazja stawu biodrowego zależy od tego, jak trudne jest szkolenie. Jeśli występuje tylko niewielka deformacja, zwykle wystarcza specjalna technika pieluszki z bardzo szerokimi pieluchami lub rozpostartymi spodniami.

Te środki powodują zgięcie bioder i rozstawienie nóg, co oznacza, że ​​głowa stawu jest wciśnięta głęboko w panewkę, a staw jest ustabilizowany. Zalecane są również ćwiczenia fizjoterapeutyczne. Jeśli głowa kości udowej wielokrotnie wyskakuje z zębodołu, zakłada się bandaże lub szyny, aby utrzymać główkę stawu stabilnie w zębodole. W niektórych przypadkach staw unieruchamia się szyną gipsową.

Dzięki tym zabiegom niewielkie dysplazje stawu biodrowego często goją się w pierwszym roku życia. Jeśli dysplazja stawu biodrowego zostanie zdiagnozowana późno, a niewspółosiowość już spowodowała uszkodzenie kości, zwykle konieczna jest operacja, aby przywrócić staw do prawidłowej pozycji i ustabilizować go.

zapobieganie

Większość Dysplazja stawu biodrowego rozwijać się dopiero po urodzeniu. Aby tego uniknąć, często wystarczają proste środki. Dlatego nie należy zbyt wcześnie rozciągać biodra dziecka. Naturalna postawa to pozycja zgięta, w której staw biodrowy może w pełni dojrzeć. Unikaj umieszczania dziecka w pozycji leżącej zbyt wcześnie i zbyt często, ponieważ spowoduje to rozciągnięcie bioder. Natomiast noszenie dziecka w chusteczce wspiera prawidłową postawę i zapobiega dysplazji stawu biodrowego.

Opieka postpenitencjarna

Dalsza opieka nad dysplazją stawu biodrowego (zwichnięciem stawu biodrowego) w dzieciństwie różni się od dalszej opieki nad nią w wieku dorosłym. W dzieciństwie kontynuacja leczenia dysplazji stawu biodrowego (zwichnięcia stawu biodrowego) trwa do zakończenia wzrostu. Regularne kontrole zapobiegają ryzyku wystąpienia dysplazji późnej. Zdjęcie rentgenowskie jest konieczne w głównych fazach wzrostu (w wieku 1,5 roku po rozpoczęciu biegu, a także krótko przed zapisem do szkoły i na początku okresu dojrzewania).

Od tych wyników zależy dalsze leczenie lub nowa koncepcja leczenia. Noszenie szyny lub gipsu przysiadu, odnowienie i korekcja stawu poprzez trzymanie głowy kości udowej w leju (operacyjnym) lub zabieg przedłużający.

W wieku dorosłym konieczna jest również regularna kontrola po operacji w celu skorygowania dysplazji stawu biodrowego (zwichnięcia stawu biodrowego). Należą do nich: Częściowy nacisk na kule przedramienia, fizjoterapia i bandaże w celu uniknięcia wtórnych chorób. Operacje korekcyjne (na stawie biodrowym i / lub na udzie) mogą być wykonywane w każdym wieku i zapobiegają zużyciu stawów (chorobie zwyrodnieniowej stawów) biodra.

Jeśli występuje wtórna dysplazja stawu biodrowego, która była leczona środkami zachowawczymi (dopasowanie szyny, zastrzyki z botoksu), zabieg operacyjny może być konieczny jako część dalszej opieki. Podczas zabiegu chirurgicznego bierze się pod uwagę ciężkość, chorobę podstawową i wiek. Częste są interwencje łączone (korekty kości z interwencjami tkanek miękkich).

Możesz to zrobić sam

Opcje samopomocy w przypadku dysplazji stawu biodrowego zależą od wieku pacjenta. Dysplazja stawu biodrowego często pojawia się u niemowląt, tak więc odpowiedzialność za odpowiednie postępowanie z chorobą spoczywa na rodzicach. Odpowiednie środki zaradcze, np. Specjalna technika otulania czy noszenie rozłożystych spodni, wpływają pozytywnie na przebieg choroby. Niewykryta i nieleczona dysplazja stawu biodrowego często prowadzi do poważnych dolegliwości w późniejszym okresie życia pacjenta, które wiążą się z obniżoną jakością życia.

Nawet po skutecznej terapii niemowlęcej u dzieci nadal konieczne są kontrole kontrolne, aby zapewnić dalszy rozwój stawu bez komplikacji podczas wzrostu. W przypadku wystąpienia problemów chore dzieci biorą udział w fizjoterapii i przestrzegają zaleceń lekarskich dotyczących ćwiczeń. Należy również nosić przepisane wkładki do butów w celu skorygowania niewspółosiowości.

Jeśli dorośli nadal mają objawy wrodzonej dysplazji stawu biodrowego, często utrzymują się one przez całe życie. Na przykład u niektórych pacjentów rozwija się wczesna choroba zwyrodnieniowa stawów w dotkniętych stawach. Uporczywy ból może czasami prowadzić do depresji, dlatego osoba dotknięta chorobą odwiedza psychoterapeutę.