Otoskleroza

Plik Otoskleroza jest chorobą zwyrodnieniową ucha wewnętrznego i środkowego. Transmisję dźwięku z błony bębenkowej do ucha wewnętrznego utrudniają tzw. Zmiany kostne kości skroniowej. Rezultatem jest utrata słuchu, która może prowadzić do głuchoty w miarę postępu otosklerozy.

Co to jest otoskleroza?

Tak jak Otoskleroza to kostna zmiana w skamieniałej kości. Trzy kosteczki słuchowe - młotek, kowadełko i strzemiączko - są połączone z kością skalistą przez ucho wewnętrzne. Przed tym układem znajduje się błona bębenkowa, która przekazuje dźwięk do nerwu słuchowego przez kosteczki słuchowe i ucho wewnętrzne.

W zdrowym uchu wewnętrznym i środkowym kosteczki słuchowe są ze sobą elastycznie połączone. W otosklerozie procesy zapalne i zwyrodnieniowe prowadzą do kostnienia strzemiączka. Ogranicza to ruchomość strzemiączka, przez co dźwięk nie jest już przenoszony lub jest tylko częściowo przenoszony.

Istnieją problemy ze słuchem, takie jak B. szum w uszach. W miarę postępu choroby prowadzi do utraty słuchu i ostatecznie do głuchoty. Otoskleroza występuje na ogół w obu uszach w tym samym czasie, głównie w wieku od 20 do 45 lat.

przyczyny

ZA Otoskleroza może mieć różne przyczyny, chociaż pierwotna przyczyna kostnienia nie została jeszcze jasno określona.

Ponieważ otoskleroza jest często poprzedzona chorobami zapalnymi i infekcjami wirusowymi, odra, różyczka i świnka mogą być możliwymi wyzwalaczami choroby. Ponadto tak zwane procesy autoimmunologiczne mogą powodować otosklerozę. Układ odpornościowy organizmu reaguje alergicznie na własne ciało i walczy z nim.

W otosklerozy można również brać pod uwagę elementy dziedziczne. Choroba występuje częściej w rodzinach, w których już ją mieli inni członkowie rodziny. Powiązany gen nie został jeszcze rozszyfrowany, ale badania pokazują, że dzieci, których rodzice mają otosklerozę, również są bardzo narażone na jej rozwój.

Inną przyczyną może być równowaga hormonalna. Ponieważ otoskleroza dotyka głównie kobiety, wpływ hormonów może wywołać chorobę. Zwłaszcza, że ​​kobiety w ciąży i kobiety stosujące środki antykoncepcyjne („pigułki antykoncepcyjne”) są bardziej narażone na rozwój otosklerozy.

Typowe objawy i oznaki

• Utrata słuchu
• Głuchota (głuchota)
• Objawy podobne do nagłej utraty słuchu
• Szum w uszach

Diagnoza i przebieg

Plik Otoskleroza zostanie zdiagnozowany przez lekarza uszu, nosa i gardła. Jednak diagnoza jest trudna, zwłaszcza we wczesnych stadiach choroby. Kiedy choroba zaczyna się, nie ma żadnych objawów, więc mogą minąć lata, w których otoskleroza pozostaje niewykryta.

Jeśli podejrzewa się otosklerozę, na początku przeprowadza się badanie słuchu. Ponadto sprawdzany jest odruch strzemiączkowy - funkcja mięśni ucha środkowego. Za pomocą tego testu można wykryć zmiany patologiczne. Istnieje również test słuchu za pomocą kamertonu. Testy te określają, jak poważny jest już ubytek słuchu. Zwykle diagnozuje się tu przewodzeniowy ubytek słuchu.

Test językowy pokazuje, czy dana osoba już rozumie wypowiadane słowa gorzej niż osoba zdrowa. W celu potwierdzenia diagnozy stosuje się również metody obrazowania, takie jak rentgen, tomografia komputerowa, MRT i scyntygrafia. Dzięki tym metodom badania można rozpoznać stan zapalny, a także zmiany kostne, aby określić stopień zaawansowania otosklerozy.

Przebieg otosklerozy zależy od kilku czynników. Im wcześniej otoskleroza zostanie rozpoznana i leczona, tym lepsze rokowanie. Jeśli leczenie chirurgiczne zostanie przeprowadzone w odpowiednim czasie, ubytek słuchu można znacznie poprawić. We wczesnych stadiach leczenia może dojść do utraty słuchu T. można nawet całkowicie wyeliminować. Jeśli otoskleroza nie zostanie odpowiednio wcześnie leczona, skutkuje to utratą słuchu, która w dalszym przebiegu może doprowadzić do całkowitej głuchoty.

Komplikacje

Z powodu otosklerozy osoby dotknięte chorobą odczuwają przede wszystkim dyskomfort w uszach. Nagła utrata słuchu pojawia się bez konkretnego powodu. W najgorszym przypadku osoba dotknięta chorobą może stać się całkowicie głucha, jeśli nie zostanie rozpoczęta żadna terapia. Szczególnie u młodych ludzi utrata słuchu może prowadzić do poważnych dolegliwości psychicznych lub depresji, a tym samym znacznie obniżyć jakość życia.

Ponadto nierzadko występują szumy uszne lub inne dźwięki w uszach, które znacznie obniżają jakość życia. Może to również prowadzić do problemów ze snem, które mogą prowadzić do ogólnej drażliwości i niezadowolenia ze strony osoby zainteresowanej. Dalszy przebieg otosklerozy zależy w dużej mierze od jej nasilenia i czasu rozpoznania.

W wielu przypadkach otosklerozę można leczyć całkowicie, bez szczególnych komplikacji. Aparaty słuchowe mogą być również używane w celu ograniczenia objawów utraty słuchu. Samo leczenie ma charakter zabiegu operacyjnego i nie prowadzi do dalszych dolegliwości. Choroba nie wpływa również na oczekiwaną długość życia pacjenta ani nie skraca jej.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Upośledzenie słuchu jest niepokojące. Wizyta lekarska jest konieczna, gdy tylko niektóre częstotliwości w środowisku nie są już słyszalne lub występuje ogólne uszkodzenie słuchu. Jeśli dana osoba odkryje, że nie słyszy już odgłosów jak zwykle w życiu codziennym lub słyszy mniej w porównaniu z innymi ludźmi, należy skonsultować się z lekarzem. Zasadniczo zaleca się regularne badania kontrolne w ciągu życia w celu dostatecznej oceny jakości słuchu i umożliwienia natychmiastowej reakcji na zmiany. Jeśli słuch jest jednostronny lub jeśli w uszach pojawiają się szumy, należy skonsultować się z lekarzem.

W przypadku nasilenia się objawów lub drętwienia należy jak najszybciej skorzystać z pomocy medycznej. W przeciwnym razie istnieje ryzyko utraty słuchu przez całe życie. Zmiany w zachowaniu, zwiększone ryzyko wypadków lub urazów oraz drażliwość również wskazują na nieprawidłowości. Wizyta u lekarza jest wskazana, gdy tylko wystąpi zachowanie odstawienne lub agresywne zachowanie. Gwizd w uchu, dzwonienie w uszach lub bezsenność i ból głowy powinny być zbadane i leczone. Jeśli objawy wystąpią nagle i bez ostrzeżenia, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Jest to stan ostry, choć nie zagrażający życiu, który wymaga jak najszybszej pomocy medycznej.

Leczenie i terapia

Leczenie farmakologiczne Otoskleroza obecnie nie istnieje. Jeśli nie można wykonać operacji, aparat słuchowy może poprawić słuch. Jeśli jednak choroba postępuje tak daleko, że występuje głuchota, aparaty słuchowe nie mogą pomóc lub są one ograniczone.

Otoskleroza jest leczona zabiegiem chirurgicznym. Rozróżnia się dwie interwencje, stapedektomię i stapedotomię. W przypadku stapedektomii usuwa się strzemiączko i przylegającą część stopy strzemiączka. Następnie kosteczka zostaje zastąpiona plastyką strzemiączka (zwaną również protezą). Plastikowe strzemiączko przejmuje funkcję strzemiączka i przenosi wibracje dźwięku. Stapedektomia jest zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym (znieczuleniu miejscowym). Lekarz może sprawdzić, czy podczas operacji nastąpiły zmiany słuchu.

Podczas stapedotomii nie usuwa się całego strzemiączka, tylko nogi strzemiączka. W stopce strzemiączka wierci się mały otwór i wprowadza się małą protezę, którą następnie mocuje się do kowadła. Proteza ta (wykonana z platynowego teflonu) przenosi wibracje dźwięku, poprawiając w ten sposób zdolność słyszenia chorego.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Perspektywy i prognozy

Dalszy przebieg i perspektywy wyzdrowienia chorych z otosklerozą zależą przede wszystkim od czasu i rodzaju leczenia. Generalnie istnieje szansa przynajmniej częściowej regeneracji zdolności słuchowych. Początkowo, pomimo medycznych środków zaradczych, słuch nadal się pogarsza lub stagnuje na już zdiagnozowanym poziomie. Bez odpowiedniej terapii ryzyko znacznie obniżonej percepcji akustycznej jest bardzo wysokie. Rezultatem jest długotrwała utrata słuchu, aw ciężkich przypadkach głuchota.

Wczesna operacja znacznie zwiększa prawdopodobieństwo wyzdrowienia. Około 90 procent pacjentów odczuje zauważalną lub całkowitą ulgę w objawach. Po operacji zawroty głowy są częstym powikłaniem. Te upośledzenia zwykle trwają tylko kilka dni. Czasami zawroty głowy mogą utrzymywać się przez długi czas. Zabieg rzadko kończy się niepowodzeniem i prowadzi do dalszego pogorszenia słuchu.

Rodzinne nagromadzenie otosklerozy może służyć jako sygnał ostrzegawczy. Jednak badanie profilaktyczne jest wskazane również w przypadku częstych szumów usznych lub niewyjaśnionych wad słuchu. Specjalista od uszu, nosa i gardła rozpoznaje zmiany w przewodzie słuchowym na wczesnym etapie i tym samym zwiększa szansę na całkowite ustąpienie objawów. Trudnych gradientów można uniknąć dzięki dokładnej kontroli.

zapobieganie

Obecnie nie ma środków zapobiegawczych, aby tego uniknąć Otoskleroza aby zapobiec. W przypadku skłonności rodzinnych należy regularnie konsultować się z lekarzem laryngologiem w celu zbadania transmisji dźwiękowej słuchu.

Jeśli w uszach słychać odgłosy, takie jak buczenie, buczenie itp., Należy skonsultować się z lekarzem w celu dokładnego zbadania. Jeśli szum w uszach został już zdiagnozowany, należy przeprowadzać regularne badania kontrolne, aby można było rozpoznać i odpowiednio wcześnie wyleczyć otosklerozę.

Opieka postpenitencjarna

Po operacji należy unikać bólu i powikłań. Po operacji wykonywany jest pierwszy test słuchu. Ponadto na pierwszym planie jest pielęgnacja i gojenie ran. Podaje się antybiozę, aby zapobiec możliwej infekcji. Szwy i tamponada są usuwane w ramach kontynuacji leczenia operacyjnego. Opieka kontrolna jest prowadzona przez lekarza laryngologa.

Przyzwyczajenie się do aparatu słuchowego wymaga czasu. Korzystanie z aparatu słuchowego wzmacnia nie tylko głosy, ale także dźwięki i hałas w tle. Słuch przestrzenny nie jest już możliwy. Jeśli to możliwe, aparat słuchowy powinien być zakładany i używany. Osoby bliskie powinny być zaangażowane w pomaganie ludziom w pomaganiu sobie.

O zmianie stanu zdrowia należy poinformować otoczenie społeczne pacjenta. Należy im pokazać najlepsze możliwe sposoby komunikowania się z pacjentem. Opiekę kontrolną zapewnia również protetyk słuchu. Sprawdza funkcjonalność techniczną i dopasowanie.

Jeśli pacjent cierpi na uszkodzenie słuchu, towarzyszące mu leczenie psychoterapeutyczne może zmniejszyć cierpienie i pozytywnie wpłynąć na akceptację uszkodzenia. Ponadto pacjenci mogą rozmawiać z innymi osobami z otosklerozą w grupie samopomocy o radzeniu sobie w życiu codziennym i omawianiu problemów.

Możesz to zrobić sam

Osoby cierpiące na otosklerozę mogą wesprzeć terapię medyczną różnymi środkami. Przede wszystkim ważne jest regularne sprawdzanie objawów. Pacjent może prowadzić dzienniczek dolegliwości i zapisywać w nim np. Słyszalność lub ból w okolicy ucha. Ponadto należy również przeprowadzić kontrole kontrolne zalecane przez lekarza, ponieważ otoskleroza może postępować stosunkowo szybko.

Aparaty słuchowe i inne pomoce mogą poprawić słuch. Jeśli pomimo wszystkich środków słuch nadal się pogarsza, należy o tym poinformować lekarza. Pacjenci z ciężką ostosklerozą najlepiej porozmawiać z terapeutą. Chociaż stan nie zagraża życiu, drętwienie, zawroty głowy i inne objawy mogą znacząco wpływać na jakość życia. Dlatego tym ważniejsze jest ścisłe monitorowanie objawów i regularne dostosowywanie leków.

Wreszcie, należy znaleźć możliwe przyczyny chorób ucha wewnętrznego. Rozmowa z lekarzem może określić, kiedy problemy ze słuchem wystąpiły po raz pierwszy iw jakich sytuacjach się pogorszyły. Często wtedy wystarczy dostosować styl życia lub poprawić równowagę hormonalną za pomocą leków.