Opalanie skóry

Pod jednym Opalanie skóry rozumiana jest naturalna pigmentacja skóry. Jednak nadmierna opalenizna jest szkodliwa.

Co to jest opalenizna?

Opalanie skóry to strategia stosowana przez ludzką skórę w celu ochrony przed promieniowaniem ultrafioletowym. Istnieje ryzyko uszkodzenia skóry przez promienie UV.

Do pewnego stopnia opalanie skóry może zapewnić ochronę przed promieniami słonecznymi. Różne systemy w komórkach skóry próbują naprawić uszkodzenia spowodowane promieniowaniem UV. Jednak trwa to od dwóch do trzech tygodni, zanim nasza własna ochrona skóry, na którą składa się opalanie i lekkie zrogowacenia, zaczyna się tworzyć.

Ludzie pozytywnie postrzegają opalanie ze względów kulturowych - nie zawsze tak było. Jednak opalanie polega na ograniczaniu uszkodzeń ciała.

Funkcja i zadanie

Opalenizna skóry spowodowana wpływem słońca jest postrzegana przez naukowców jako ewolucyjna sztuczka adaptacyjna. Bez brązowienia skóry człowiek nie byłby w stanie przeżyć swoich wędrówek po świecie w ciągu ostatnich dziesięcioleci, które doprowadziły go z Afryki na północ i wschód.

W przeciwieństwie do większości gatunków zwierząt ludzie nie mają futra ani upierzenia. Wbudowany w skórę ekran ochronny służy jako ochrona przed szkodliwym promieniowaniem słonecznym UV. Tworzy się to w wyniku interakcji różnych mechanizmów.

Przede wszystkim najbardziej zrogowaciała warstwa skóry jest zagęszczana przez promienie słoneczne, co prowadzi do powstania lekkich zrogowaciałych modzeli. Lekki kalus ma za zadanie odbijać i rozpraszać padające światło, co w pewnym stopniu prowadzi do powstania bariery promieniowania. Z drugiej strony coraz częściej powstają komórki pigmentowe.

Te melanocyty z kolei wytwarzają brązowawo-czarną melaninę pigmentową. Substancja ta powoduje ciemnienie skóry, owijając się wokół jąder komórkowych skóry. W ten sposób można je chronić przed promieniami UV. Im wyższa produkcja melaniny, tym ciemniejsza jest skóra. Ponieważ jednak proces ten zajmuje trochę czasu, opalenizna staje się zauważalna dopiero po dwóch do czterech dni.

Dodatkowo istnieje czas samoobrony skóry, który działa również bez rozwoju melaniny i lekkich zrogowaciałych modzeli. Długość okresu samoochrony zależy od rodzaju skóry. W przypadku bardzo jasnej skóry zajmuje to tylko około trzech minut. Jeśli jednak jest już opalanie wstępne, czas samoochrony można nieco wydłużyć. Stosowanie filtrów przeciwsłonecznych umożliwia znaczne zwiększenie samoochrony.

Opalanie skóry spowodowane jest wpływem światła i innych czynników. Obejmuje to mgłę solną, wiatr, a nawet deszcz. Te wpływy powodują łagodne podrażnienie skóry. Dodatkowym pozytywnym efektem opalania jest podaż witaminy D, gdyż zapotrzebowanie można pokryć promieniowaniem ultrafioletowym.

W większości ludzie uważają opalanie skóry za pozytywne. Wielu wielbicieli słońca wyleguje się na świeżym powietrzu, aby ich skóra się opalała. Inni natomiast regularnie odwiedzają solaria lub korzystają z solariów, gdzie wpuszczają na siebie sztuczne promienie UV. Opalenizna jest uważana za zdrową i odpowiada powszechnemu zachodnim ideałom piękna. Jednak opalenizna skóry jest postrzegana pozytywnie w krajach zachodnich dopiero od XX wieku. Wcześniej opalona skóra była bardziej charakterystyczna dla klasy robotniczej, która musiała trudzić się na świeżym powietrzu, podczas gdy szlachta prezentowała się elegancko blado.

Choroby i dolegliwości

Chociaż większość ludzi pozytywnie ocenia opaloną skórę, nie zawsze jest to oznaka zdrowia. Nawet próba opalania się może spowodować uszkodzenie skóry, na przykład poparzenie słoneczne. Ostre zapalenie skóry spowodowane jest nadmiernym nasłonecznieniem. Zwykle towarzyszy temu ból, zaczerwienienie, swędzenie i obrzęk. Czasami mogą również rozwinąć się bąbelki. Szczyt oparzenia słonecznego pojawia się po dniu lub dwóch. Zwykle znika po 14 dniach.

W niektórych przypadkach tęsknota za opaloną skórą może być nawet uzależniająca. Lekarze mówią wtedy o uzależnieniu od opalania lub tanoreksji. Życie osób uzależnionych od opalania zależy od chęci dalszego opalania skóry. Korzystają więc z każdej okazji, aby opalać się na świeżym powietrzu lub w solarium. Jeśli tego nie zrobią, wykazują prawdziwe objawy odstawienia. Należą do nich zaburzenia snu, nerwowość i depresja. Dopiero po intensywnym opalaniu nastrój tanorektyczki ponownie się poprawia. Nawet jeśli istnieje już intensywna opalenizna, wiele osób dotkniętych chorobą nadal uważa się za zbyt blade, a zatem nieatrakcyjne. Samoocena osób uzależnionych od opalania jest niezwykle zależna od opalenizny skóry. Z tego powodu niektórzy tanorektycy codziennie odwiedzają solarium.

Jednak konsekwencje nadmiernego opalania są poważne. Prowadzi to do szybszego starzenia się skóry i pojawia się więcej plam pigmentowych. Rozwój tych plam zwiększa również ryzyko raka skóry, ponieważ światło UV może powodować ich degenerację w czerniaka złośliwego. Aby zmniejszyć ryzyko raka skóry, Niemiecka Organizacja Pomocy Onkologicznej zaleca bardziej prozdrowotne zachowanie podczas opalania. Każdego roku w Niemczech odnotowuje się ponad 200 000 nowych przypadków raka skóry. Każdego roku umiera z tego powodu ponad 2000 osób.