Zespół Hornera

Pod Zespół Hornera rozumie się, że określone uszkodzenie nerwu wpływa na różne mięśnie oka. Choroba składa się z trzyczęściowego zespołu objawów (tak zwanej triady objawów): Ta triada objawów obejmuje opadającą górną powiekę, wyraźne zwężenie źrenicy i zapadniętą gałkę oczną w oczodole.

Co to jest zespół Hornera?

W większości przypadków zespół Hornera objawia się objawami w okolicy oczu po jednej stronie ciała, ale nie po obu stronach. Choroba objawia się w okolicy źrenicy, oczodołu i powiece.
© blueringmedia - stock.adobe.com

Opisany powyżej trzyczęściowy podział na zwężenie źrenic, opadającą powiekę i zapadnięte oko jest charakterystyczny dla Zespół Hornera.

Oprócz tych bezpośrednio widocznych objawów, może wystąpić upośledzona produkcja potu w różnych obszarach górnej połowy ciała. Zespół Hornera nie jest postrzegany jako niezależna choroba, ale jako częściowy objaw wielu innych chorób.

Mimo to niektóre dowody sugerują, że przyczyną tego objawu są różne uszkodzenia nerwów. Uszkodzone nerwy można znaleźć w dowolnym miejscu ciała i mogą być wywoływane przez różne choroby. Nie wyklucza się już przyczyn rodzinnych i genetycznych.

przyczyny

Podwzgórze (ważny obszar w ludzkim mózgu) jest odpowiedzialne za kontrolowanie mięśni odpowiedzialnych za Zespół Hornera typowe objawy. Aby dostać się z podwzgórza do oka i odwrotnie, ścieżki nerwowe muszą pokrywać skomplikowany obwód przez rdzeń kręgowy.

Podczas tej podróży nerwy czaszkowe mogą w dowolnym momencie zostać uszkodzone. Często dochodzi do uszkodzenia dróg nerwowych z powodu zaburzeń krążenia (zwykle jest to zlokalizowane w pniu mózgu) lub guza mózgu, który atakuje nerwy i może je uszkodzić. Rany nowotworowe w górnej części płuc i patologiczne ubytki w szpiku szyjnym mogą również uszkodzić nerwy i wywołać zespół Hornera.

Ponadto zapalenie zlokalizowane w środkowym dole czaszki może również prowadzić do triady objawów zespołu Hornera.

Objawy, dolegliwości i oznaki

W większości przypadków zespół Hornera objawia się objawami w okolicy oczu po jednej stronie ciała, ale nie po obu stronach. Choroba objawia się w okolicy źrenicy, oczodołu i powiece.

Funkcja ucznia jest zaburzona w zespole Hornera. Niezależnie od jasności źrenica jest zawsze zwężona. Dlatego pacjenci skarżą się, że ich wzrok jest osłabiony w ciemności, ponieważ światło otoczenia nie dociera w wystarczającym stopniu do siatkówki.

Z powodu niewydolności mięśnia oczodołu gałka oczna lekko zapadła się w czaszkę. U osób zdrowych mięsień sprawia, że ​​oko trochę wystaje. W zależności od ciężkości choroby to cofnięcie gałki ocznej będzie mniej lub bardziej widoczne.

Wielu pacjentów z zespołem Hornera skarży się na opadające powieki. Ten objaw jest spowodowany dysfunkcją mięśnia Müllera. Oprócz tych trzech klasycznych objawów istnieją inne objawy.

Występują również tylko na jednej połowie twarzy. Różne kolory tęczówki, zaburzenia pigmentacji czy rozszerzone naczynia to oznaki zespołu Hornera. W niektórych przypadkach pacjenci nie pocą się już prawidłowo na połowie twarzy. Mówi się wtedy o zaburzeniu wydzielania potu.

Diagnoza i przebieg

Trójdzielny zespół objawów jest łatwy do rozpoznania. U pacjentów z Zespół Hornera jeśli uszkodzona źrenica jest stosunkowo mniejsza niż nienaruszona źrenica, powieka zwisa i można ją unieść tylko minimalnie, nawet przy wysiłku.

W odpowiedzi na światło źrenica rozszerza się powoli i zwykle niecałkowicie w zespole Hornera. Pozostałe symptomy też są wyraźnie widoczne, bo z. Np. Zwiększone wydzielanie potu można wyraźnie zaobserwować na skórze w niektórych częściach ciała, podczas gdy w niektórych okolicach potu nie ma.

Podając kokainę i amfetaminę w kroplach do oczu, można zlokalizować uszkodzenie i określić jego stopień. Fizyczne upośledzenie dotyczy tylko oka i mięśni oka. Na przykład z powodu zwężenia źrenic zachowanie percepcyjne oka może się zmienić w sensie negatywnym, pole widzenia jest ograniczone przez opadającą powiekę, a widzenie trójwymiarowe może być znacznie upośledzone.

W większości przypadków pacjenci z zespołem Hornera cierpią szczególnie z powodu stresu psychicznego, ponieważ mimika i wyraz twarzy mogą się znacznie zmienić w wyniku objawów.

W dalszej kolejności należy rozstrzygnąć, z jakiego powodu występują objawy zespołu Hornera i jaka inna choroba jest odpowiedzialna. Tylko w ten sposób można skutecznie leczyć objawy.

Komplikacje

Zespół Hornera powoduje znaczny dyskomfort dla oczu, który może mieć skrajny wpływ na życie chorego. W większości przypadków źrenice są znacznie powiększone, a gałka oczna cofnięta. Ponadto powieki górne mogą opadać, a tym samym negatywnie wpływać na estetykę pacjenta. Kosmetyczne dolegliwości często prowadzą do kompleksów niższości lub obniżonej samooceny.

Pacjenci często wstydzą się objawów. W ciężkich przypadkach może również powodować zaburzenia widzenia lub inne zaburzenia widzenia. Zwykle mają one negatywny wpływ na codzienne życie osoby dotkniętej chorobą, a także obniżają jakość życia. W większości przypadków nie ma bezpośredniego leczenia zespołu Hornera i jego objawów.

Zamiast tego choroba podstawowa jest zawsze badana i leczona bez żadnych szczególnych komplikacji. Objawy najczęściej znikają, gdy choroba podstawowa również została pokonana. Oczekiwana długość życia nie ulega zmianie ani skróceniu przez zespół Hornera. W większości przypadków choroba nie ustępuje sama, więc objawy nasilają się bez leczenia.

Kiedy należy iść do lekarza?

W przypadku podejrzenia zespołu Hornera należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Typowe znaki ostrzegawcze, które należy wyjaśnić, to zwężone źrenice i zapadnięta gałka oczna, często związane z zaburzeniami widzenia, bólem w okolicy oczu i nadmierną potliwością. Jeśli wystąpią te objawy, najprawdopodobniej jest to poważny stan chorobowy, który wymaga zbadania i leczenia, jeśli to konieczne. Nie zawsze jest to zespół Hornera, ale zawsze konieczna jest porada lekarza.

Jest to szczególnie ważne, jeśli objawy pojawiają się bez powodu i utrzymują się przez dłuższy czas. Osoby, które w przeszłości miały guza mózgu, są szczególnie podatne na rozwój zespołu Hornera. Możliwe przyczyny zespołu to również zaburzenia nerwów i jamistość rdzenia. Każdy, kto należy do tych grup ryzyka, najlepiej porozmawiać z odpowiedzialnym lekarzem. Oprócz lekarza rodzinnego można również zaangażować okulistę lub neurologa. W nagłych przypadkach medycznych konieczna jest pomoc medyczna.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Aby leczyć Zespół Hornera nie opracowano żadnej specjalnej terapii. Dzieje się tak głównie dlatego, że istnieje wiele różnych przyczyn, które mogą prowadzić do zespołu Hornera.

Leczenie samej choroby - która jest przyczyną zespołu Hornera - również łagodzi trzyczęściowe objawy.

Leczenie jest zatem zawsze indywidualnie dostosowywane do rzeczywistych dolegliwości pacjenta i idzie w parze z leczeniem choroby sprawczej. Jeśli leczenie prowadzi do poprawy stanu zdrowia, to w większości przypadków następuje również poprawa w zespole Hornera.

Jeśli objawy zespołu Hornera nie zostaną złagodzone, można zidentyfikować inne przyczyny tych objawów.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na infekcje oczu

Perspektywy i prognozy

Jak dotąd nie ma metody leczenia, która może konkretnie i całkowicie wyleczyć zespół Hornera. Pacjenci i lekarze muszą zatem poszerzyć swoją perspektywę i poszukać przyczyny. Często można wyeliminować przyczyny zespołu Hornera. Jeśli to się powiedzie, trzy typowe objawy zwężenia źrenicy, opadania powieki i enophthalmos zwykle ustępują. Zasadniczo prawdopodobieństwo pozytywnego wyniku wzrasta, jeśli choroba jest leczona wcześnie. Jeśli nie ma terapii, objawy nasilają się. Sam zespół Hornera nie wpływa na długość życia.

Czasami nerw zostaje zerwany przez chorobę podstawową. Osoby dotknięte chorobą będą musiały zmagać się z zespołem Hornera do końca życia. Lekarstwo jest niemożliwe. Ta perspektywa pogrąża wielu pacjentów w głębokim konflikcie wewnętrznym. Kiedy zmienia się wyraz twarzy, często cierpią z powodu obniżonej pewności siebie. Efekty estetyczne, które między innymi powodują opadanie powieki, trudno ukryć. W takiej sytuacji istnieje ryzyko, że rozwinie się długotrwała psychoza. Jakość życia cierpi. Wyjście z tej sytuacji do codziennego życia jest dla wielu niemożliwe bez pomocy z zewnątrz.

zapobieganie

Do profilaktyki Zespół Hornera pacjent prawie nie może wnieść wkładu. Zespół Hornera rozwija się z powodu innej choroby, nad którą pacjenci zwykle nie mają kontroli. Ostatecznie guza nie da się przewidzieć i ostatecznie uniknąć, podobnie jak zaburzenia krążenia czy wypadek motocyklowy z uszkodzeniem splotu nerwu ramiennego, co może również prowadzić do objawów zespołu Hornera.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku zespołu Hornera możliwości i środki dalszej opieki są w większości przypadków bardzo ograniczone. Ponieważ jest to również choroba wrodzona, choroby tej nie można leczyć przyczynowo, a jedynie objawowo. Jeśli chcesz mieć dzieci, możesz również skorzystać z poradnictwa genetycznego, aby zapobiec przenoszeniu choroby.

W przypadku zespołu Hornera nacisk kładzie się zatem przede wszystkim na wczesne wykrycie choroby, aby objawy nie pogarszały się dalej. Leczenie zespołu Hornera zależy przede wszystkim od dokładnej choroby podstawowej. Nie zawsze można osiągnąć poprawę.

Jeśli choroba prowadzi do rozstroju psychicznego lub depresji, troskliwa troska o własną rodzinę i przyjaciół ma bardzo pozytywny wpływ na te dolegliwości. Bardzo ważne są również regularne kontrole u lekarza. Jeśli zespół jest leczony za pomocą leków, upewnij się, że są one przyjmowane prawidłowo i regularnie. Należy również wziąć pod uwagę możliwe interakcje z innymi lekami. W przypadku dzieci szczególnie rodzice powinni zadbać o ich prawidłowe przyjmowanie.

Możesz to zrobić sam

Pacjent nie może samodzielnie uczestniczyć w leczeniu zespołu Hornera. W każdym przypadku osoba dotknięta chorobą jest zależna od leczenia w celu ograniczenia objawów zespołu. Zapobieganie syndromowi zwykle również nie jest możliwe.

W wielu przypadkach pacjenci potrzebują wsparcia i leczenia psychologicznego. Może to pochodzić od twoich znajomych i rodziny, ale powinny też towarzyszyć wizyty u psychologa. Dzieci muszą być poinformowane o chorobie i jej możliwych konsekwencjach, aby zapewnić dziecku stabilność psychiczną. Pomocne mogą być również rozmowy z innymi chorymi. Ze względu na problemy ze wzrokiem pacjenci w życiu codziennym są uzależnieni od pomocy innych osób. Ciepła i ciepła pielęgnacja ma bardzo pozytywny wpływ na przebieg zespołu Hornera.

Ze względu na zaburzoną produkcję potu pacjenci powinni nosić przewiewną i lekką odzież, szczególnie latem, aby uniknąć pocenia się i tym samym nieprzyjemnych sytuacji. W niektórych przypadkach zaburzenia krążenia mogą być ograniczone przez masaże lub zastosowanie ciepła. Jednak całkowite wyleczenie zespołu Hornera nie jest możliwe.