Pod Pamięć długoterminowa rozumiemy neuronalną, multimodalną funkcję, która przetwarza informacje i przechowuje je przez długi czas.
Co to jest pamięć długotrwała?
Pamięć długotrwałą można podzielić na pamięć deklaratywną i niedeklaratywną. Pamięć deklaratywna zawiera konkretną wiedzę, podczas gdy pamięć niedeklaratywna zawiera informacje, które można prześledzić wstecz do doświadczenia.
Treść deklaratywna jest przechowywana w regionach kory, które również były zaangażowane w przetwarzanie. Nieleklaratywnej pamięci długotrwałej przypisuje się dość heterogeniczną wydajność pamięci. Należą do nich na przykład uczenie się asocjacyjne lub nie-asocjacyjne, torowanie lub nawyki i umiejętności.
Pamięć nie deklaratywna jest związana z móżdżkiem, ciałem migdałowatym i prążkowiem i nie jest zależna od pamięci świadomej, natomiast wiedza deklaratywna może być świadomie zapamiętywana i dlatego może być elastycznie używana. Endel Tulving (* 1972) nazywa te dwie formy również semantyczną lub epizodyczną pamięcią długotrwałą.
Pamięć epizodyczna obejmuje konkretne wydarzenia dotyczące osoby, w których zapisywane są również charakterystyki czasoprzestrzenne. Pamięć ta nazywana jest również tak zwaną pamięcią źródłową. Długotrwała pamięć semantyczna zawiera znaczenia słów, fakty i systemy reguł. Przy zapamiętywaniu epizodycznym można wywołać pojedyncze zdarzenie, co nie jest możliwe przy zapamiętywaniu semantycznym.
Inną formą jest pamięć proceduralna, znana również jako pamięć behawioralna. Przechowuje zautomatyzowane umiejętności, takie jak prowadzenie samochodu lub bieganie. Tych działań można się nauczyć poprzez ciągłą praktykę, a następnie można je wywołać bez zastanowienia.
Funkcja i zadanie
Informacje nie są przechowywane w określonym miejscu w mózgu, ale znajdują się w ogólnej strukturze komórek nerwowych i w ich połączeniach. Zajęty jest układ limbiczny, płaty czołowe i skroniowe oraz hipokamp, który przenosi treść z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej.
Jeśli treść dostanie się do pamięci długotrwałej, jest tutaj przechowywana na stałe. W tym celu powstają tzw. Engramy (ślady pamięciowe jako zmiany strukturalne w mózgu wywołane przez bodźce), które umożliwiają zapamiętanie. Przykładami umiejętności pamięci długotrwałej są przypominanie sobie wiersza, nieprzyjemnej sytuacji lub twarzy znajomego. Informacje są aktywnie kodowane, przetwarzane, zapisywane, a następnie odtwarzane lub zapamiętywane.
Podstawową funkcją pamięci długotrwałej jest zatem dostarczanie informacji, aby później móc podejmować optymalne decyzje. W sumie istnieją cztery procesy pamięci długotrwałej: uczenie się, zapamiętywanie, zapamiętywanie i zapominanie.
Pamięć długotrwała ma prawie nieograniczoną pojemność. Uczenie się odbywa się między neuronem ruchowym i czuciowym (komórką nerwową). Kiedy neuron czuciowy jest stymulowany, uwalnianych jest więcej neuroprzekaźników i następuje silna aktywacja mięśni. Proces uczenia się odbywa się początkowo jako magazyn krótkoterminowy, a później jako magazyn długoterminowy, przy czym synapsa powiększa się i zmienia swoją funkcję.
Poprzez odniesienie materiału do nauki do tego, co już jest znane, informacje mogą być przechowywane w pamięci długotrwałej. Jednak bardzo rzadko pewne fakty lub wydarzenia są wiernie odtworzone. Wcześniejsza wiedza najwyraźniej odgrywa ważną rolę w zapamiętywaniu, ale myślenie lub pewne procesy wyszukiwania mogą również modyfikować lub zniekształcać treść.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zaburzenia pamięci i zapominanieChoroby i dolegliwości
Jednym z możliwych warunków związanych z pamięcią długotrwałą są problemy z pamięcią. Zaburzenia pamięci, słaba koncentracja i zapominanie, jeśli nie występują bardziej intensywnie, są często wynikiem wyczerpania lub stresu. Jeśli jednak problemy się nasilą, a zwykłe codzienne czynności staną się problematyczne, należy skonsultować się z lekarzem, ponieważ zapomnienie może również ukryć poważniejszą chorobę.
Jedną z możliwych chorób jest demencja, która wpływa na zdolność myślenia lub sprawność umysłową. Osoby dotknięte problemem mają problemy z przyswajaniem nowych treści, a następnie ich odtwarzaniem. Ponadto wpływa to również na umiejętności mówienia, arytmetyki i orientacji.
Najczęstszą postacią jest choroba Alzheimera, w której komórki mózgowe giną z powodu skupisk białek, które pojawiają się na zewnątrz lub wewnątrz komórek nerwowych. Inną powszechną postacią jest demencja naczyniowa, która jest spowodowana zaburzeniami krążenia w mózgu. Tak zwana demencja z ciałami Lewy'ego jest mniej powszechna.
Ciała Lewy'ego to kuliste struktury, które można znaleźć w korze mózgowej lub w pniu mózgu. Osoby dotknięte chorobą rozwijają postępujące zaburzenie pamięci, a pacjenci cierpią na zaburzenia ruchu i objawy psychotyczne.
Demencja może również wystąpić w kontekście choroby Picka. Przede wszystkim upośledzona jest zdolność myślenia abstrakcyjnego, a niektóre obszary mózgu powoli wymierają. Z kolei demencja w chorobie Creutzfeldta-Jakoba rozwija się bardzo szybko. Występują głównie zaburzenia koncentracji, uwagi i pamięci, których przyczyną są trujące białka powodujące obumieranie tkanki mózgowej. Otępienie towarzyszące jest również możliwe w przypadku choroby Parkinsona lub HIV. Inne warunki, które mogą prowadzić do zapomnienia, obejmują:
- Zapalenie opon mózgowych: wirusy lub bakterie mogą prowadzić do dezorientacji, senności lub słabej koncentracji.
- Zapalenie opon mózgowych: Występują tutaj objawy, takie jak splątanie lub upośledzenie świadomości.
- Bezdech senny: Gdy nocny sen traci rytm z tą chorobą, w ciągu dnia pojawia się słaba koncentracja, zapominanie lub zmęczenie.
- Zespół chronicznego wyczerpania: typowe dla tego jest wyczerpanie fizyczne i psychiczne, któremu towarzyszy drażliwość i słaba koncentracja.
- Depresja i zaburzenia lękowe mogą również wpływać na mózg i prowadzić do zapomnienia.
Innymi przyczynami mogą być leki, brak płynów i pożywienia, zaburzenia snu, stres, nadużywanie alkoholu i terapia przeciwnowotworowa.
